Ο Τόμας Κρέιβεν, μεσήλικας αστυνομικός του τμήματος ανθρωποκτονιών της Βοστόνης, βλέπει τη μοναχοκόρη του Εμα να σωριάζεται νεκρή στα χέρια του, χτυπημένη από σφαίρες. Κι ενώ όλοι πιστεύουν ότι εκείνος ήταν ο αρχικός στόχος των δολοφόνων, ο Κρέιβεν διαχωρίζει τις κινήσεις του από την επίσημη αστυνομική έρευνα για να ανακαλύψει πως η κόρη του εργαζόταν ως ερευνήτρια σε πυρηνικές εγκαταστάσεις και προσπαθούσε να ξεσκεπάσει ένα σκάνδαλο με επιχειρηματικές και κυβερνητικές άκρες...

Μπορεί το συνωμοσιολογικό σενάριο του Γουίλιαμ Μόναχαν (είχε πάρει Οσκαρ για τον «Πληροφοριοδότη» του Μάρτιν Σκορσέζε) να μην είναι τόσο στέρεο όσο, για παράδειγμα, εκείνο του «Insider», αλλά τουλάχιστον καταφέρνει να πατήσει στη γκρίζα ζώνη μεταξύ του πολιτικού και αστυνομικού θρίλερ, κατά πως αρμόζει σε ένα πλήρες πακέτο κινηματογραφικού entertainment.

Ο Μελ Γκίμπσον επιστρέφει σε φόρμα, έπειτα από 8 χρόνια απουσίας ως πρωταγωνιστής, χρησιμοποιώντας όλα του τα ατού (βλέμμα, σπασμένα χαρακτηριστικά, σωματική ευλυγισία) για να αποδειχτεί κυρίαρχος του παιχνιδιού σε μια ψύχραιμη (πλην του φινάλε της) ιστορία αυτοδικίας, σε συνδυασμό με τον λακωνικό Ρέι Γουινστόουν (χειμαρρώδης, όπως πάντα, στις ατάκες του ο Βρετανός) και την ατσάλινη σκηνοθεσία του Μάρτιν Κάμπελ («Casino royale»). Ο τελευταίος αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως ξέρει να κρατάει το σασπένς και τους ρυθμούς της δράσης στα υψηλότερα κλιμάκια της έντασης, χωρίς να καταφεύγει σε τίποτα το εφετζίδικο.

Άντα Δαλιάκα