Το "Resident Evil: Τρισδιάστατη Απόδραση" είναι η τέταρτη συνέχεια από το franchise "Resident Evil", που το 2002 μας έφερε αντιμέτωπους με μια κατεστραμμένη, γεμάτη ζόμπι γη και μια θηλυκή action hero(ine). Η πρώτη ταινία στηρίχθηκε σε ένα διάσημο βίντεογκειμ και -παρ’ όλες τις αδυναμίες- ήταν αρκετά διασκεδαστική, συνδυάζοντας τον τρόμο με την περιπέτεια. Η επιτυχία της ωστόσο δυστυχώς οδήγησε στις δύο ανεκδιήγητες συνέχειες της σειράς: "Resident Evil: Apocalypse" και "Resident Evil: Extinction", οι οποίες δεν κατάφεραν ούτε να αναπτύξουν μια άξια λόγου αφηγηματική δομή, ούτε όμως και να διασκεδάσουν.

Η σημαντική διαφορά της τέταρτης συνέχειας με τις δύο προηγούμενες είναι ότι εδώ βρίσκεται στο τιμόνι ο Πολ Γ.Σ. Άντερσον ο σκηνοθέτης και εμπνευστής του πρώτου "Resident Evil", ο οποίος θέλει να γυρίσει το φιλμ στις ρίζες του - στο βιντεογκέιμ δηλαδή. Με αυτό τον τρόπο, καταφέρνει τόσο να διορθώσει σημεία που χώλαιναν πριν -όπως η αφήγηση-, όσο και να κάνει μια περιπέτεια που οι φαν του είδους θα λατρέψουν. Η αναζήτηση της Άλις για την Αρκάδια, μια ζώνη χωρίς τον ιό, που το ανθρώπινο γένος μπορεί να ξεκινήσει από την αρχή, δίνει στην ιστορία την προοπτική που χρειαζόταν. Η ηρωίδα δεν περιδιαβαίνει πλέον τις βιομηχανικές περιοχές με μόνο στόχο να σκοτώνει όλο και περισσότερα ζόμπι, αλλά ακολουθεί ένα ιδανικό παύοντας έτσι να είναι μια άψυχη εκτελέστρια. Οι εντυπωσιακές σκηνές μάχης, ειδικά στη 3D εκδοχή τους, προσθέτουν στην εμπειρία.

Η προσπάθεια του Άντερσον είναι τίμια μεν, οι αδυναμίες όμως είναι πολλές, σημαντικότερη εκ των οποίων είναι το γεγονός ότι η ταινία παίρνει τον εαυτό της πολύ σοβαρά. Οι θεατές που περιμένουν μια ταινία ζόμπι "με μυαλό" (βλέπε "Zombieland"), θα απογοητευτούν πλήρως. Οι υπόλοιποι φαν των ταινιών δράσης μπείτε άφοβα στην αίθουσα, η Άλις είναι όμορφη σαν την Μίλα Γιόβοβιτς.

Kατερίνα Εξερτζόγλου