H άδικα φυλακισμένη Γκέουμ Τζα σχεδιάζει την εκδίκησή της.

Αν στο πρώτο μέρος της τριλογίας «Sympathy For Mr. Vengeance» υπερίσχυε η τραγική σύμπτωση και το παιχνίδι με την ανθρώπινη ελαφρότητα και ανικανότητα, στο δεύτερο μέρος η εκδίκηση λάμβανε πλέον διαστάσεις σχεδόν αρχέγονες και κοσμικές, κάνοντας πολλούς να μιλήσουν για μια μεταμοντέρνα αρχαία ελληνική τραγωδία. Στιλιστικά άλλωστε ο Παρκ Τσαν Γουκ άγγιξε με το «Oldboy» το απόγειο της σκηνοθετικής του βιρτουοζιτέ, αγγίζοντας μάλιστα για κάποιους -ανάμεσά τους και ο γράφων- τα όρια της επιδειξιομανίας. Για τους ανάποδους όμως λόγους, το τρίτο μέρος της τριλογίας μπορεί ως ένα βαθμό να απογοητεύσει όσους πρόσκαιρα λάτρεψαν αυτή την μπαρόκ υπερβολή και την ίδια στιγμή να φέρει το χαμόγελο στους παλιότερους θαυμαστές του. «Η Εκδίκηση Μιας Κυρίας», βλέπετε, πολύ πιο συμμαζεμένη σεναριακά και χωρίς να πάσχει από το μεγαλοϊδεατισμό του προκατόχου της, επιστρέφει με θηλυκή αύρα στο αγαπημένο τερέν του Παρκ, ένα μοναδικό κράμα από μαύρο χιούμορ, ικανό όμως να σε κάνει να πονέσεις κι έναν αναπάντεχο, λυτρωτικό, ανθρωπισμό. Ναι, καλά διαβάσατε. Δεν θα μπορούσε να κλείσει αυτό το αιματοβαμμένο έπος με καλύτερο τρόπο παρά με μια αλησμόνητη σεκάνς συλλογικής εκδίκησης, αποτρόπαια όσο και ανθρώπινη.

Ενα μοναδικό ξεγύμνωμα όλης της ανθρώπινης ματαιότητας όπου η εκδίκηση φαντάζει ως φευγαλέα χίμαιρα και ταυτόχρονα ως μια χειροπιαστή πράξη λύτρωσης, σχεδόν αναπόφευκτη ακόμη και για όσους δεν τολμούν να το ομολογήσουν. Πάντως πέρα από τα διδάγματα ή το «ηθικό» υπόβαθρο της ήδη θρυλικής τριλογίας, αυτό που θα μπορούσε να κρατήσει κανείς ως πολυτιμότερη παρακαταθήκη είναι πως ακόμη και αν οι ιστορίες μοιάζουν να έχουν εξαντληθεί, δεν ισχύει το ίδιο και για τους τρόπους για να τις διηγηθείς.

Αυτός ο τρομερός Κορεάτης δημιουργός είναι η πιο χειροπιαστή -και μάλιστα εις τριπλούν - απόδειξη ότι ακόμη και το πιο τετριμμένο μπορεί να γίνει καινοφανές. Ενας μεταμοντέρνος κλασικός.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΑΔΑΜΙΔΗΣ