Από τις ταινίες που διατυμπανίζουν το θέμα τους μέχρι εξαντλήσεως (σε περίπτωση που δεν το πιάσαμε), το Crash είναι ένα εκνευριστικά δασκαλίστικο σινεμά, σχεδιασμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια για να αρέσει. Οι ερμηνείες έχουν μια αθέλητα αστεία σοβαροφάνεια, οι χαρακτήρες είναι κινούμενα στερεότυπα, το σενάριο επικαλείται κάθε σύμπτωση που μπορεί να σκαρφιστεί για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και η σκηνοθεσία έχει ένα βαρύγδουπο ύφος που προσπαθεί να σε πείσει ότι αυτό που βλέπεις είναι «τέχνη». Μακράν η πιο υπερτιμημένη ταινία της χρονιάς (κι έπρεπε επιτέλους κάποιος να το πει)! Λ.Κ.