Διαισθάνεσαι τον κυνισμό από τα πρώτα κιόλας λεπτά αυτού του παραλογισμού που θα οδηγήσει μία ομάδα στρατιωτών στον παιχνιδότοπο που απλά έτυχε να ονομάζεται Πόλεμος του Κόλπου. Και είσαι σίγουρος πως ό,τι αρχίζει βουτηγμένο στην ειρωνεία δεν μπορεί παρά να τελειώσει με πόνο... Δύο ώρες και κάτι μετά, είσαι σίγουρος πως έχεις δει μία πολεμική ταινία, ακόμα και αν δεν ακούστηκε ούτε πυροβολισμός. Και αν ο Μέντες μείωνε τα στιλιστικά του κρεσέντα (και ίσως κατά 20 λεπτά τη διάρκεια της ταινίας), τότε θα μπορούσες να μιλήσεις για τον θρίαμβο του «ο πραγματικός πόλεμος συμβαίνει μέσα μας». Μ.Κ.