Το 1817, σε μία μικρή πόλη του Τενεσί, η οικογένεια του Τζον Μπελ θα αποχαιρετούσε οριστικά τις όποιες ευτυχισμένες μέρες που τους είχε εξασφαλίσει η καλή οικονομική τους κατάσταση και η πίστη τους στον παντοδύναμο Θεό. Τα πνεύματα που θα στοίχειωναν το σπίτι τους, κατατρέχοντας τον ίδιο τον Τζον Μπελ και την κόρη του Μπέτσι, θα γίνονταν η πρώτη επίσημη ιστορία «στοιχειού» στην ιστορία της Αμερικής και οι θάνατοί τους οι πρώτοι που αποδόθηκαν από την αμερικάνικη κυβέρνηση σε μία «ανώτερη δύναμη». Από τότε μέχρι και σήμερα, μαρτυρίες και ξεχασμένα ημερολόγια, φήμες και λεπτομέρειες, θρύλοι για τα πνεύματα που ζουν ακόμα εκεί που κάποτε έμεναν οι Μπελ γιγάντωσαν τον μύθο. Κι έγιναν πηγές και αφορμές για μία σειρά βιβλίων, για το ίδιο το The Blair Witch Project και για το πιο διάσημο γραπτό ντοκουμέντο με τίτλο «Τhe Bell Witch: An American Ηaunting» του Μπρεντ Μόναχαν, που κατά τον ίδιο βασίζεται σε ένα χειρόγραφο του δασκάλου Ρίτσαρντ Πάουελ, ο οποίος υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της ιστορίας.
Βασισμένη σε αυτό το τελευταίο, η ταινία του Κόρτνεϊ Σόλομον (με μοναδική προϋπηρεσία το Μάγοι Και Δράκοντες (Dungeons & Dragons) είναι σαφώς κατώτερη από τον θρύλο και ουσιαστικά χάνει τη μεγάλη ευκαιρία να είναι αυτή που θα απέδιδε τον δραματικό ορυμαγδό της μεγάλης σύγκρουσης ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, στο παράλογο και το λογικό, στο υπερφυσικό και στο καταναγκαστικά θρησκευτικό. Ξεκινώντας από το παρόν και μία νεαρή απόγονο της Μπέτσι Μπελ, η αφήγηση ταξιδεύει 200 χρόνια στο παρελθόν για να ξετυλίξει τα φρικιαστικά γεγονότα που οδήγησαν την οικογένεια των Μπελ στην καταστροφή. Με ιδιαιτέρως κατανυκτική ατμόσφαιρα και στιγμές πραγματικής ανατριχίλας, η ύπαρξη του πνεύματος γίνεται κάτι παραπάνω από πειστική. Ταυτόχρονα η θρησκευτική απαξίωση λόγω της ύπαρξης μίας δύναμης «ανώτερης από τον Θεό» γίνεται η άκρη του νήματος, ενώ στο ενδιάμεσο οι φήμες για τη γειτόνισσα μάγισσα χαρτογραφούν τον κοινωνικό χάρτη της εποχής, αποκαλύπτοντας ανομολόγητα μυστικά και τιμωρίες που ταιριάζουν σε ύβρεις.
Και ακριβώς εκεί, στο σημείο που όλο αυτό το οικοδόμημα θα έπρεπε να απογειωθεί σε μία συναρπαστική αλληγορία για την πίστη και σε μία σπουδή πάνω στην ανθρώπινη παράνοια με δύο - τρεις σκηνές αυθεντικού gothic, η ταινία επιλέγει έναν πιο ασφαλή και δυστυχώς πολύ πιο ανιαρό δρόμο: αυτόν του θρίλερ το οποίο καταλήγει σε μία ανατροπή που σοκάρει (αν δεν το έχεις υποψιαστεί ήδη!). Μόνο που το An American Haunting δεν είναι η Εκτη Αίσθηση και σε καμία μα καμία περίπτωση δεν είναι ο Εξορκιστής. Η υπενθύμιση μετά το τέλος ότι η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αυτό που υπενθυμίζει είναι το προφανές: η πραγματικότητα είναι πολύ πιο τρομακτική!
