Δεκαπέντε χρόνια αφ' ότου έχασε τη μητέρα του στην καταστροφή του πυρηνικού εργοστασίου στην Ιαπωνία όπου εργαζόταν, ένας πυροτεχνουργός του αμερικανικού στρατού βοηθάει τον πυρηνικό φυσικό πατέρα του να βρει τις απαντήσεις που ακόμη αναζητάει καθώς πιστεύει ότι μια ασύλληπτη δύναμη προκάλεσε το θανατηφόρο συμβάν. Πράγματι, πατέρας και γιος θα βρεθούν στο σημείο εργασίας μιας μεγάλης ομάδας επιστημόνων όπου για χρόνια προσπαθούν να συγκαλύψουν την εύρεση και μελέτη ενός φαινομενικά απολιθωμένου όντος που τρέφεται με πυρηνική ενέργεια...
Πολυαναμενόμενη επιστροφή της γιγάντιας σαύρας του ιαπωνικού σινεμά που φέρνει τον μύθο του Γκοτζίλα στη σύγχρονη εποχή τιμώντας σεναριακά τις b-movie καταβολές του (η πιο απειλητική σαύρα του πλανήτη είναι γέννημα του στούντιο Toho) όσο και το ζητούμενο του τρισδιάστατου υπερθέαματος. Αριστα στην ψηφιακή τους επεξεργασία και αληθοφανή, τα τρία -και όχι ένα- τέρατα της ταινίας, εικαστικής σύλληψης μεγατόνων με επιρροές από τα προϊστορικά όντα του «Τζουράσικ Παρκ», θα μονομαχήσουν προς το φινάλε, προσφέροντας στον θεατή μία από τις πιο καθηλωτικές σεκάνς -από τις τόσες- των πρόσφατων μπλοκμπάστερ.
Κι όμως, ενώ το θέαμα είναι χορταστικό κι έχει απ' όλα, ξεκινώντας με πολλές υποσχέσεις, χάρη στους έξυπνους τίτλους της αρχής που συνδέουν το ιαπωνικό πυρηνικό ολοκαύτωμα του '40, τις πυρηνικές δοκιμές του '50 με τη θεωρία του Δαρβίνου προσπαθώντας να εξηγήσουν αρκετά πειστικά την ύπαρξη του Γκοτζίλα έως σήμερα, στην εποχή των μεγάλων φυσικών καταστροφών και των τρομοκρατικών χτυπημάτων, το ανθρώπινο δράμα δεν πείθει. Αιτία η βαρετά σοβαροφανής ατμόσφαιρα του φιλμ και τα μεγάλα χάσματα στην πλοκή που κάνουν το διεθνές καστ του φιλμ να μοιάζει... χαμένο στη μετάφραση.
Ετσι, η ευκαιρία να αποκτήσει ο Γκοτζίλα μια επιτυχημένη κινηματογραφική επιστροφή, δεκάξι χρόνια μετά το φιάσκο της ομότιτλης ταινίας του Ρόναλντ Εμεριχ, πάει χαμένη, πoλύ μάλλον όταν τα άλλα δύο τέρατα έχουν περισσότερη ώρα στην οθόνη κλέβοντάς του την παράσταση!
