Σε ένα εκπληκτικής ομορφιάς σκηνοθετικό ντεμπούτο, ο Γιαν Όλε Γκέρστερ καταφέρνει να συνδυάσει το δράμα ενος νεαρού που βρίσκεται σε αδιέξοδο λίγο πριν κλείσει τα 30, με την διάθεση μιας feel-good γοητείας. Σε ένα ασπρόμαυρο Βερολίνο, που ο σκηνοθέτης «επιδιώκει τον ρεαλισμό, και οχι τόσο τη νοσταλγία» με τζαζ ήχους και κινούμενες φιγούρες, ο Νίκο βλέπει την ζωή του να αλλάζει σε μια ημέρα, όταν εγκαταλείπει τις σπουδές του, χωρίζει με την κοπέλα του και αποτυγχάνει να ισορροπήσει τις σχέσεις με τον πατέρα του. Προσπαθώντας να επουλώσει τις συναισθηματικές του πληγές, θα συμβαδίσει με μια παλιά του σχολική αγάπη, με τον κολλητό του και με έναν νεο γείτονα που μοιάζει να θέλει να τον προσεγγίσει. Ωστόσο, ο Νίκο θα πρέπει να γράψει μόνος του αυτή τη φορά την ιστορία της ζωής του, από εδώ και πέρα.

Ο Γιαν Ολε Γκέρστερ βρέθηκε στην Ελλάδα για την επίσημη πρεμιέρα της ταινίας από την Strada Films και το cinemag.gr συνομίλησε μαζί του. Με 6 βραβεία της Γερμανικής Ακαδημίας, μεταξύ των οποίων και αυτά της καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας και με ένα βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών για την Ευρωπαϊκή Ανακάλυψη της χρονιάς, ο Γκέρστερ αισθάνεται οτι «βρήκε τον δρόμο του για να μιλήσει με την ταινία του σε περισσότερες γλώσσες, ταξιδεύοντας με αυτή, στην Ευρώπη».

Ξεκινώντας μια κουβέντα επικεντρωμένη στο σινεμά, ο Γκέρστερ εξυψώνει τα «400 χτυπήματα» του Φρανσουά Τρυφώ και θεωρεί «πως οι ταινίες που τελειώνουν στην θάλασσα δίνουν στον ήρωα και στον θεατή μια αίσθηση ελευθερίας και λύτρωσης.» Μένοντας στα «400 χτυπήματα» προσπαθεί να εντοπίσει τις ομοιότητες, τις επιρροές και τις αναφορές στην δική του ταινία. Θεωρώντας σχεδον βλάσφημη την όποια σύγκριση, μένει κυρίως στην παρόμοια θεματική, «όπου ένα αγόρι νοιώθει το συναισθηματικό αδιέξοδο όταν δεν μπορεί να ισορροπήσει στο σχολείο και στο σπίτι.»

Μέσα σε αυτή τη λογική, αισθάνεται και ο ίδιος, ήρωας της ταινίας, καθώς «κάποια βιώματα των σκηνοθετών χωρούν πάντα στις ταινίες τους». Ωστόσο, οι επιρροές του ανακατεύουν το Νέο Κύμα της Γαλλίας του ’60 με τον Τζίμ Τζάρμους, αλλά και τους Beatles, αφού από στίχο του τραγουδιού τους «A day in the life» είναι δανεισμένος και ο τίτλος του «Oh Boy».

Σχετικά με το αν το σινεμά κάνει πολιτική, ο Γκέρστερ εμμένει στην άποψη οτι «το σινεμά γυρίζεται σε πόλεις, χώρες και ηπείρους που αναγκαστικά θα κουβαλούν μια παλιά, μια πιο σύγχρονη ή και καμία ιστορία, όπου κομμάτια της θα μπλεχτούν στην πλοκή της ταινίας με πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα ρόλο και ο ήρωας θέλοντας ή μη, θα δράσει μέσα σε αυτές».

Το «Oh Boy» παίζει αρκετά με τα ζητήματα της τύχης και του θανάτου, αφού ο ήρωας θα βρεθεί αντιμέτωπος με την ίδια του την ζωή, κάτι που θεωρούσε μέχρι τώρα συνήθεια, και o Γκέρστερ θα συμπληρώσει πως «κάποιες φορές είναι καλό ο ήρωας να μην βρίσκει τον δρόμο του και να αφήνει κάποια ανολοκλήρωτα κομμάτια στην πορεία του. Έχει πιο πολύ ενδιαφέρον.»

«Oh Boy»

Το «Oh Boy» θα κάνει την επίσημη πρεμιέρα του, σήμερα στο Gazarte, ενώ θα κυκλοφορήσει από αύριο Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου στις αίθουσες από την Strada Films.