Πρωτότυπος τίτλος: This Must Be the Place
Σκηνοθεσία: Πάολο Σορεντίνο
Πρωταγωνιστούν: Σον Πεν, Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, Ιβ Χιούσον

Πλοκή: Ένας βαριεστημένος ροκ σταρ που έχει αποσυρθεί βάζει στόχο να βρει έναν πρώην Ναζί εγκληματία πολέμου που είχε βασανίσει τον πατέρα του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και πλέον βρίσκεται σαν πρόσφυγας στις ΗΠΑ.

Γνώμη: Ο Τσεγιέν, μεσήλικας πρώην σταρ της αμερικανικής γκοθ-ροκ που ζει από καιρό στο Δουβλίνο, δείχνει ανίκανος να αντιληφθεί το πέρασμα του χρόνου και τα σημεία των καιρών. Ευάλωτος, φοβικός, καθηλωμένος συναισθηματικά σε ηλικίες πιο αθώες, πείθεται, παραταύτα, από τη γυναίκα του να ταξιδέψει στις ΗΠΑ για να δει τον ετοιμοθάνατο πατέρα του.

Όμως ο ηλικιωμένος άντρας πεθαίνει πριν την -από θαλάσσης!- άφιξή του και ο Τσεγιέν αποφασίζει τότε να ξεκινήσει ένα ταξίδι σε χωριά και πολιτείες σε αναζήτηση του εγκληματία πολέμου που είχε βασανίσει τον εκλιπόντα σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Ο δρόμος επιφυλάσσει μαθήματα και παθήματα, όπως άλλωστε κάθε δρόμος σε κάθε συνεπές road movie, και η εμπειρία τρέφει σταδιακά την πορεία του ήρωα προς την κατάκτηση της καθυστερημένης ενηλικίωσης. Ωστόσο, ο μονοθεματικός καμβάς παραείναι προφανής για να μπορεί να στηρίξει το δίωρο φιλμ του Πάολο Σορεντίνο, που ακριβώς λόγω της δραματικής ανεπάρκειάς του ξετυλίγεται σαν ένα κολάζ επεισοδίων και συναντήσεων. Μένουν οι προθέσεις, πάντως, και η εκφραστικότητα του «χαμένου» Σον Πεν, που παρότι προκαλεί αρχικά το μειδίαμα με την αλά Ρόμπερτ Σμιθ περιβολή και τη δύσκαμπτη εκφορά του, καταφέρνει να σε συμφιλιώσει βαθμιαία με τον ελαττωματικό χαρακτήρα.

Ρόμπυ Εκσιέλ