Σε αυτή την καμουφλαρισμένη παραλλαγή του “Mr. and Mrs. Smith”, η Ρις Γουίδερσπουν γίνεται το μήλο της έριδος για δύο υπέρ-κατασκόπους (Τομ Χάρντι και Κρις Πάιν), αποφασισμένους να φτάσουν στα άκρα για να την κερδίσουν. Το πραγματικό ρομάντζο ωστόσο, βρίσκεται ανάμεσα στους δύο κολλητούς με το ακραίο επάγγελμα - και επειδή αυτή η ερωτική χημεία δεν εκφράζεται ποτέ με σεξουαλικούς όρους, το αποτέλεσμα είναι πολύ ξύλο και εκρήξεις επί της οθόνης.

Η συνταγή είναι κλασική: ο ένας είναι ο γοητευτικός γυναικάς με τα ακριβά γούστα και τους σωστούς τρόπους. Ο άλλος είναι η άγρια και μοναχική δύναμη της φύσης που δεν υποτάσσεται. Φυσικά, και οι δύο είναι κούκλοι, οπότε όταν ερωτεύονται την ίδια γυναίκα χωρίς να το ξέρουν, εκείνη δεν χρειάζεται παρά να διαλέξει τον καλύτερο. Αυτό ακριβώς το κλασικό μότο λοιπόν (“Ας κερδίσει ο καλύτερος”) δίνει την αφορμή για το ξέσπασμα μιας διαμάχης κυριολεκτικά πολεμικής.

Η ιδέα εδώ είναι να συνδυαστεί το bromance, η κωμωδία και η ταινία δράσης σε ένα σφιχτοδεμένο πακέτο, στο οποίο οι δύο άνδρες πρωταγωνιστές παρέχουν την (τόσο αγαπημένη στο Χόλιγουντ) αδρεναλίνη με το γκέι χωρίς να είναι γκέι υπόβαθρο (βλ. “Σέρλοκ Χολμς”), ενώ η Ρις Γουίδερσπουν δίνει τις κωμικές ανάσες. Δουλεύει; Αν δεν έχετε πρόβλημα με την μηδενική πρωτοτυπία κάτω από την εφετζίδικη επιφάνεια, την επιτηδευμένη χωρίς λόγο σκηνοθεσία του McG (“Οι Άγγελοι του Τσάρλι”) και την εξόφθαλμη έλλειψη χημείας με τον θηλυκό παρονομαστή της εξίσωσης, υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να περάσετε καλά.

Φαίδρα Βόκαλη