ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: Για όσους δεν έχουν ξαναδει παράσταση του Διονύση Σαββόπουλου, οι δέκα εμφανίσεις του στο Παλλάς είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσουν τον πιο σημαντικό τραγουδοποιό των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα (και ειδικότερα των '60s & 70s). Για όσους όμως τον παρακολουθούν κάθε χρόνο επί χρόνια, η του Παλλάς είναι ίσως η πιο ανακυκλωμένη παράσταση που έχει κάνει. Και αν το τρίο με τους δύο εκπληκτικούς μουσικούς (Σταύρο Λάντσια και Γιώτη Κιουρτσόγλου) είχε λειτουργήσει μαγικά στα 20 τετραγωνικά χώρου που είχαν στήσει στο Polis Stage, στη μεγάλη σκηνή του Θεάτρου ήταν τουλάχιστον αμήχανη. Και δυστυχώς εκείνο το "Σε μια στιγμή ανάβουν τα φώτα κι η μουσική μας φέρνει του μάγους στη σκηνή" το άκουσα χτες το βράδυ, αλλά δεν το είδα εμπράκτως. Ξαναδυστυχώς.
ΠΡΙΝ ΠΑΣ
Παλλάς, Βουκουρεστίου 5, Αθήνα
Τηλ. 210. 3213100
Ημέρες και ώρες λειτουργίας ταμείων: Δευτέρα έως Σάββατο 9.00 ? 20.00 και τις Κυριακές 12.00 -20.00.
Ήμουν κι εγώ εκεί...
Δεν υπάρχουν και πολλά όμορφα Live να δει κανείς στην Αθήνα. Αν δεν είσαι του σκοινιού και του μπουζουκιού (οπότε τη βρίσκεις με πολύ μεθύσι και καθόλου αίσθημα) έχεις θέμα. Διότι είναι λίγοι οι καλλιτέχνες που μπορούν να στήσουν παραστάσεις με αίμα και νόημα και υψηλή αισθητική.
Ενας από αυτούς (τους λίγους) είναι ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο οποίος έχει χαρίσει στην Ελλάδα μερικές από τις πιο όμορφες και συναρπαστικές live βραδιές που έχει δει ποτέ της.
Χτες όμως, δεν το "είχε".
Στο πρώτο μέρος, ο Σταύρος Λάντσιας πηγαινοερχόταν από τα αριστερά στα δεξιά της τεράστιας σκηνής συνεχώς με αποτέλεσμα να αποσπάει την προσοχή και να 'σπάει' την ένταση των τραγουδιών.
Οσοι είχαμε δει τους τρεις στο Polis Stage και είχαμε ενθουσιαστεί, απογοητευτήκαμε με την ανακύκλωση του εγχειρήματος, και με το πόσο δεν λειτούργησε στον μεγάλο χώρο με φόντο τα σκοτεινά μουσικά όργανα των μουσικών που εμφανίζονται στο Β' μέρος. [Μα, γιατί μιλάω στον πληθυντικό; Ξέρω φίλους που τους ξανάρεσε.. Εγώ απογοητεύτηκα μόνο, μάλλον].
Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες, τα βιντεάκια εποχής '60s και η 'χορωδία' με τα χρωματιστά μπλουζάκια και τα ωραία τζιν που κάθεται σε μια εξέδρα στημένη στο βάθος της σκηνής, ήταν εξαίρετα! Καλαίσθητα, 'ενημερωτικά', εντός θέματος και κλίματος. Αριστα δέκα για όλα αυτά.
Μετά όμως είναι η μουσική και τα τραγούδια.
Οσο καλοκουρδισμένοι και γλυκόηχοι κι αν είναι οι μουσικοί (και στην προκειμένη περίπτωση όλοι ήταν ΑΡΙΣΤΟΙ) αν δεν μπορέσει το σύνολο να "καλύψει" το χώρο και να ανάψει φωτιά η μουσική εντός μας, και να μπουρλοτιαστούμε άπαντες μέσα κι έξω, το πράγμα δε δουλεύει.
Μία η άνοιξη, ένα το σύννεφο, χρυσή βροχή
βροχή που χόρευε σε κάμπο ώριμο ως το πρωί
σαν στάχυα έλυσες πάνω στους ώμους μου χρυσά μαλλιά
σαν στάχυ χόρεψες σαν στάχυα αμέτρητα ήταν τα φιλιά
Μη μιλάς άλλο γι αγάπη
Η αγάπη είναι παντού
στην καρδιά μας στη ματιά μας
τρώει τα χείλη τρώει το νου
Όταν θα χουμε υποφέρει
Καλημέρα θα μας πει
Θα μας φύγει θα ξανάρθει
Κι όλο πάλι απ' την αρχή
Να παίζεται αυτό το υπέροχο τραγούδι και να μην κουνιέται φύλλο; Να μένουν όλοι ακίνητοι και ασυγκίνητοι;
Εχω δει τον Σαββόπουλο να βάζει φωτιά στο Μέγαρο και να σηκώνει το κοινό όρθιο με φωνές και τραγούδια και τώρα στο Παλλάς αυτό;
Γιατί;
Να μην ξεχάσω επίσης να πω ότι έχω ακούσει το Σαββόπουλο να ερμηνεύει αυτό το "Μη μιλάς" και να με κάνει να τρέμω ολόκληρη, για να μην πω ότι τα έχω μπήξει.
Και για να μη νομίζεις ότι υπερβάλλω, μπες στο YouTube και κάνε ένα κλικ πάνω στο ζωντανά ηχογραφημένο "Μη μιλάς άλλο γι' αγάπη" και θα διαπιστώσεις ότι και λίγα λέω.
Να έπεσα σε βραδιά με ψόφιο κοινό; Δε νομίζω. Διότι το όλο θέαμα ακρόαμα φαινόταν ότι δεν μπορούσε να διεγείρει.
Στο Β' μέρος, μια μεγάλη ορχήστρα αποτελούμενη από πραγματικά εξαίσιους μουσικούς (επαναλαμβάνω) παίζει τα χιλιοφιλημένα τραγούδια του Διονύση με 'λόγιες' ενορχηστρώσεις, λίαν εντυπωσιακές, πλυπεριπετειώδεις και εύηχες μουσικά οι οποίες είναι συγχρόνως και τόσο λίαν 'ακαδημαϊκές' που καταλήγουν να είναι δυσπρόσιτες.
Απολαυστικά τα πνευστά και το πιάνο κι οι κιθάρες και τα μπάσα και τα 'γεμίσματα' και τα σόλο που παίζουν. Ενώπιον θεατών που κάθονταν επιμελώς απαθείς και άνευροι;
Ναι, διότι δεν έχει καταφέρει η 'clean' μαεστρία όλων αυτών να κάνει τα πόδια τους να χτυπάνε το πάτωμα. Ούτε ένα σφύριγμα; Κρίμα.
Σημείωση:
Μια φίλη που είχε πάει προχτές στο Παλλάς μου είπε ότι της άρεσε. 'Τι σου άρεσε', ρωτάω. 'Α, δεν τον είχα ξαναδεί τον Σαββόπουλο', μου λέει.
Ε βέβαια. Αμα δεν τον έχεις ξαναδεί σαν αποκάλυψη θα πρέπει να σου φαίνεται ό,τι κι αν κάνει.
Αν όμως, από το Σαββόπουλο έχεις συνηθίσει να περιμένεις μοναδικές βραδιές δεν έχεις λόγο να πας στο Παλλάς που είδα εγώ τουλάχιστον.
Διότι αντί του μοναδικού θα πέσεις πάνω στην επανάληψη του έργου που πέρυσι ήταν τόσο μα τόσο καλύτερο.
Στιγμή εξαίρεσης: η εμφάνιση του Λουκιανού Κηλαηδόνη (και όλων των άλλων guest, όπως έμαθα) που είπε δυο τραγούδια του και μας θύμισε ότι "τον έχουμε χάσει τον μικρό μας ήρωα Γιώργο Θαλάσση". Μεγάλη απώλεια.
Δεύτερη στιγμή εξαίρεσης: Η προβολή του βίντεο από το Βιετνάμ, με την εν ψυχρώ δολοφονία του νεαρού βιετκόνγκ.
Τελειώνω το άχαρο αυτό κείμενο λέγοντας ότι είναι η πρώτη φορά που είδα τον Σαββόπουλο να έχει χάσει το τέμπο μιας παράστασης. Η ρυθμική αναλογία που κρατάει πάντα μεταξύ πρόζας και τραγουδιού, δεν υπήρχε. Αποτέλεσμα: στο Β' μέρος να κουράσει η πρόζα, που μετατράπηκε κάποια στιγμή σε φλυαρία. Κι αυτό από έναν άνθρωπο που επί δεκαετίες αποδεικνύει ότι έχει γεννηθεί με μετρονόμο μέσα στο σώμα του.
Τελικά αξίζει να πάω;
Δεν μπορώ να σου πω όχι, ειδικά αν είσαι πιτσιρικάς και δεν γνωρίζεις όσα οφείλεις να γνωρίζεις για την Τέχνη του Διονύση και τη δεκαετία του '60. Με τους εκδρομείς και τους εκκρεμείς της.
Με το "114" και τη νεολαία Λαμπράκη. Με τις μαζικές διαδηλώσεις της και τους μεγάλους της έρωτες.
Με τη "Συννεφούλα" (που την είδαμε σε φωτογραφία μετά από 5 δεκαετίες που την τραγουδάμε και διαπιστώσαμε ότι είναι όνομα και πράμα).
Με τους μεγάλους (σημερινούς) απόντες της: ποιητές, ζωγράφους, μουσικούς, της Ελλάδας και όλου του τότε κόσμου των λουλουδιών.
Δεν είναι όμως στενοχώρια από τα εύοσμα άνθη να πέσεις στα αποξηραμένα;
Μεγάλη.
Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]
