Πέντε χρόνια μετά την προηγούμενη έκθεση της η Ειρήνη Ηλιοπούλου επιστρέφει δυναμικά με μια ιδιαίτερα προσωπική έκθεση, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν τα παιδιά. Η έκθεση κάτω από τον εύγλωττο τίτλο «Μικροί Τροπικοί» εγκαινιάζεται στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών στις 3 Δεκεμβρίου.
Τα έργα της, λάδια μεγάλων διαστάσεων σε πανί, συνδιαλέγονται μεταξύ τους και λειτουργούν σαν μια μνημονική οθόνη, καθώς ξετυλίγουν ως ονειρικά επεισόδια, τις αναμνήσεις και τις φαντασιώσεις της παιδικής ηλικίας, που αποτελούν ενδόμυχες ενθυμήσεις και οικουμενικά πρότυπα. Μοιάζουν με απαγορευμένα παραμύθια, όπου οι αινιγματικές καταστάσεις προσωποποιούνται από παιδικές φιγούρες, φυσιογνωμικά διφορούμενες.
Η Ειρήνη Ηλιοπούλου διηγείται με τους πίνακες της μια ολοκληρωμένη ιστορία. Δεν πρόκειται για αποσπασματικές εικόνες, αλλά για μια αδιάλειπτη διήγηση, με ήρωες που «συνομιλούν» μεταξύ τους, και επανέρχονται στον καμβά της, ενίοτε ως ενσάρκωση της ίδιας της ζωγράφου. Αλλά και αντικείμενα και σκηνικά επανεμφανίζονται στους πίνακες της, κάνοντας το θεατή να αναζητά και να παρακολουθεί την συνύπαρξη τους με τους ήρωες.
Τα νήπια στο σκούρο χρώμα των δαμάσκηνων, που κρατούν τις επίσης μελαψές κούκλες τους στην ακτή του Τρίπτυχου, επανέρχονται στο κουκλόσπιτο του Αρχιτέκτονα Το κεφάλι ενός ερωτιδέα, που μετά βίας διακρίνεται στα κλωνάρια των Νεραντζιών, επανεμφανίζεται στο γείσο του τζακιού του ίδιου κουκλόσπιτου σαν πορτρέτο. Μια κόκκινη κορδέλα πλέκεται στα ενωμένα χέρια παιδιών, που παραμένουν μυστηριωδώς τεντωμένα παρότι ο κύκλος τους έχει σπάσει. Επίσης κόκκινες κορδέλες διακοσμούν υπερμεγέθη δέματα στο κουκλόσπιτο.
Η εκθαμβωτική νεαρή ταξιθέτρια στο έργο Θέατρο τραβά την άλικη αυλαία με μια κόκκινη κορδέλα, αποκαλύπτοντας μια μαγευτική θέα γαλάζιας λίμνης που αντηχεί και αλλού. Η επανεμφάνιση αντικειμένων και στοιχείων, το πέρασμα τους από τον έναν πίνακα στον άλλο, δημιουργεί αντήχηση - όπου το αναπάντεχο αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό του λυρισμού της Ηλιοπούλου.
Το πάθος της ζωγράφου για το δραματικό και τη σκηνογραφία είναι εμφανές. Ένα είδος σουρεαλιστικής εικονοκλασίας αναπτύσσεται. Η Ηλιοπούλου δεν ταλαιπωρείται με την πιστή απεικόνιση αλλά χρησιμοποιεί την τέχνη της στην περιγραφή που ζωντανεύει αναμνήσεις, οι οποίες, σύμφωνα με το πιστεύω της ζωγράφου, οφείλουν να παραμείνουν φυσιογνωμικά διφορούμενες. Έτσι, το μεστό, το εύθραυστο και η πληθωρική ωριμότητα- η μέχρι στιγμής απείραχτη όψη της παιδικότητας προσδίδει μια πιο ελεύθερη, και όχι κυριολεκτική, ερμηνεία της φυσιογνωμίας.
Τα παιδιά απεικονίζονται με μια ιδιοτροπία και μια τρυφερότητα που απαγορεύει η υπερρεαλιστική αναπαράσταση. Κατά μία έννοια, η Ειρήνη Ηλιοπούλου εξιδανικεύει και συνάμα ειδωλοποιεί την παιδικότητα, καθώς παγιώνει την αθωότητα και τον παλμό της πρώτης νιότης σε μορφές που είναι κάπως στιλιζαρισμένες ή στημένες.
Τα έργα αντανακλούν την απατηλότητα των ονείρων και την αμφίσημη φύση των αναμνήσεων, υπαρκτών η επινοημένων, καθώς κυριαρχεί η ανάγκη της αναβίωσης και της παρουσίας αυτού που έχει χαθεί. Το αναπάντεχο και το μυστηριώδες είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν έντονα τα έργα. Η ζωγράφος περνά από το ένα έργο στον άλλο, με περιπαικτική, μεταφυσική και μελαγχολική διάθεση, για κάτι που συνέβη, η δεν συνέβη ποτέ, η θα μπορούσε να συμβεί.
Τα κείμενα που προλογίζουν την έκθεση υπογράφουν οι Κατερίνα Κοσκινά και η Andrea Schroth.
Info
Τι: Έκθεση «Μικροί τροπικοί»
Που: Αίθουσα Τέχνης Αθηνών: Γλύκωνος 4 Κολωνάκι
Τηλ 2107213938
Πότε: από 3 Δεκεμβρίου 2009 έως 30 Ιανουαρίου 2010
www.athensgallery.gr
Εγκαίνια: Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου στις 7.30 μ.μ.
