Δύο εκθέσεις με φαινομενικά αντίθετο χαρακτήρα φέρνουν μπροστά την υπόθεση της δυσαναλογίας μέσα στην ανθρώπινη συνείδηση, τη σχέση του εαυτού ως όλον που περιέχει ωστόσο το αλλόκοτο σαν αποτέλεσμα αλληλεπιδράσεων.
Η έκθεση του Παντελή Χανδρή στην a.antonopoulou.art και η έκθεση «Τrauma Queen» σε επιμέλεια Χάρη Κοντοσφύρη και Ζωής Παππά στο ξενοδοχείο Mediterranean με τη συμμετοχή 26 καλλιτεχνών κάνουν μια γέφυρα ανάμεσα στο αποδεκτό ως πραγματικό και το πραγματικό ως απόκλιση με τελείως διαφορετικούς τρόπους.
Ο Χανδρής κατασκεύασε δύο τεράστιες μαύρες φιγούρες 5-6 μέτρα η καθεμία, με δυσανάλογους κορμούς και μέλη των οποίων οι απολήξεις θυμίζουν ανθρώπινα άκρα. Τα «τέρατα» περιβάλλονται από ένα πράσινο φως που υποβάλλει μεταφυσικές ερμηνείες, ενώ ανάμεσά τους υπάρχει μια ημιδιαφανής οθόνη.
Πάνω της καταγράφεται ένας διάλογος, μια καταχώριση περισσότερο βιωμένων συμπερασμάτων. Τα φανταστικά αυτά πλάσματα διογκώνουν το παράξενο της ανθρώπινης φύσης της οποίας άλλες εκδοχές βρήκαμε στην έκθεση «Τrauma Queen», στην οδό Βερανζέρου 28. Εδώ οι καλλιτέχνες ιχνογραφούν εμπειρίες που συνδέονται με ψυχικούς ή σωματικούς πόνους, ενώ φωτίζουν τη σύγχρονη παθογένεια μέσα από την καλλιτεχνική εμπειρία.
Σε αντίθεση με την τεράστια εγκατάσταση του Χανδρή μέσα στην γκαλερί, οι 26 της Βερανζέρου άπλωσαν τα έργα τους στο «ανάπηρο», ερειπωμένο, ξενοδοχείο μόνο που και εδώ, αν και με άλλους τρόπους, συναντάμε την ανάγκη για προσδιορισμό της ταυτότητας του σύγχρονου ανθρώπου.
Δυσαναλογίες, αναπηρίες, αποκλεισμοί, γιγαντώσεις προσωπικών δεδομένων, εγκλεισμός ατομικός και συλλογικός, ανθρώπινο και ζωώδες, φόβος και τραύμα, υβρίδια και άνθρωποι, όλα αυτά μαζί επαναφέρουν έντονα και χωρίς αναστολές την πάλη του ανθρώπου να δαμάσει το μέσα του χάος.
Καλλιτεχνικά μιλώντας, οι δύο εκθέσεις είναι συνεπείς με το ύφος των καιρών. Δείτε τον Χανδρή έως τις 30 Νοεμβρίου (Αριστοφάνους 20), αλλά περιμένετε έως το τέλος του μήνα για την παρουσίαση-ντοκουμέντο της «Τrauma Queen».
Τα «τέρατα» του Χανδρή και «Τrauma Queen» στο Mediterranean
12.11.2007
Δύο εκθέσεις με φαινομενικά αντίθετο χαρακτήρα φέρνουν μπροστά την υπόθεση της δυσαναλογίας μέσα στην ανθρώπινη συνείδηση, τη σχέση του εαυτού ως όλον που περιέχει ωστόσο το αλλόκοτο σαν αποτέλεσμα αλληλεπιδράσεων.