Η Μέση Ανατολή, φτιάχνει καινούργιες εικόνες, καταγράφει τη συγκρουσιακή ύπαρξή της και δημιουργεί νέες μελωδίες αναμειγνύοντας το παρελθόν και το παρόν της, την ανατολή και τη δύση.
Οι καλλιτέχνες της Μέσης Ανατολής μαζί με τα έργα τους φτάνουν στην Αθήνα από τις 27 Σεπτεμβρίου έως τις 2 Οκτωβρίου στο πρώτο Φεστιβάλ Εναλλακτικής μουσικής και τέχνης από τη Μέση Ανατολή, «Measaf» που θα φιλοξενηθεί στην περιοχή του Κεραμεικού - στον πολυχώρο «micraasia» και την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, «Λαΐς».
«Θέλουμε να δούμε πιο πέρα από τα κλισέ, πως οτιδήποτε αραβικό είναι μόνο φαγητό, μπέλι ντάνσινγκ και πόλεμος...», λέει στο «ΕθνοςΑουτ» του «Εθνους της Κυριακής» ο εμπνευστής του φεστιβάλ, Δημήτρης Αποστολόπουλος. «Εχω μείνει έκπληκτος από τις δουλειές τους - τα ψηφιακά, τις φωτογραφίες, τις πολύ καλές μουσικές σκηνές. Φέρνουν τη νέα γενιά των γουέμπ, τις καινούργιες τάσεις στην τέχνη, αλλά και την ειρωνεία του πολέμου».
Μια εικόνα της Βηρυτού -ένα τζαμί πλάι σε έναν καθολικό ναό και σε έναν ορθόδοξο, και ανάμεσά τους μια τεράστια διαφήμιση Ρόλεξ-, όπως μας την περιγράφει ο Δημήτρης Αποστολόπουλος, είναι ενδεικτική της σύγχρονης ζωής και κατά συνέπεια της τέχνης: «Είναι η πιο φιλελεύθερη πόλη της Μέσης Ανατολής. Οι άνθρωποι, υπερήφανοι και καλοπερασάκηδες, πίνουν και γλεντούν, αλλά υπάρχει και η προσγειωμένη πλευρά, του πρόσφατου πολέμου. Τα συγκροτήματα μιλάνε για την αγάπη με έντονα πολιτικοποιημένο στίχο. Το μίσος πρέπει να σταματήσει».
Μία μικροκαμωμένη Αιγύπτια που κάνει θαύματα στη σκηνή, θα εμφανιστεί στην κεντρική πρώτη συναυλία (1/10) στη «Λαΐδα». Γεννημένη στην Αλεξάνδρεια, η Ντόνια Μασούντ έφυγε για το Κάιρο στην ηλικία των 21, εισπράττοντας την οργή και την πικρία της οικογένειάς της. Αφού ταξίδεψε τρία χρόνια για να μελετήσει τη μουσική των απλών ανθρώπων, έφτιαξε την μπάντα της που παίζει λαϊκά τραγούδια της Αιγύπτου.
Την ίδια μέρα εμφανίζεται ο γεννημένος το 1983 στην Τυνησία, Αζίζ Μαράκα που έζησε στην Ιορδανία, σπούδασε στο Λονδίνο και στις ΗΠΑ και έχει παίξει πιάνο για τους βασιλιάδες της χώρας του.
Με παραδοσιακά μακάμια, αραβικούς ρυθμούς και κέφι φολκλόρ συνεχίζεται η πρώτη συναυλία. Κάποιοι από τους μουσικούς από τη Συρία, ο Χαΐκ Γιαζιτζιάν και το συγκρότημα «Αλ Μαχάμπα» («Αγάπη» στα αραβικά) μένουν μόνιμα στην Αθήνα, ενώ η συναυλία κλείνει με τον ουτίστα από την Παλαιστίνη, Νιζάρ Ροχανά που έχει εμφανιστεί σχεδόν σε όλο τον κόσμο.
Η δεύτερη συναυλία (2/10) θα είναι περισσότερο ένα πάρτι, με πειραματικές, πειραγμένες μουσικές, φαγητά και ποτά. Εμφανίζεται ο Ζαΐντ Χαμντάν, ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές της εναλλακτικής και αντεργκράουντ μουσικής στον Λίβανο, που ήθελε να «δώσει στη νεολαία της Βηρυτού ένα νέο μοντέλο, έναν νέο τρόπο να εξετάσει την αραβική μουσική». Και οι «Ζαντάλ». Μια αραβική ροκ μπάντα που σχηματίστηκε στο Αμάν το 2003, και μία από τις πρώτες ροκ μπάντες της περιοχής με αραβικό στίχο. Και οι «I-Voice» (με μετάφραση στα ελληνικά).
Δύο Παλαιστίνιοι ράπερ που ζουν ως πρόσφυγες στον Λίβανο και που ξεκίνησαν δημιουργώντας «στούντιο ηχογράφησης- στρατόπεδο» σε έναν παλιό χώρο, δημιουργώντας ένα αρχηγείο εκμάθησης και διδασκαλίας για τους ίδιους και τους ενδιαφερόμενους κατοίκους του καταυλισμού προσφύγων.
Στο σύνολό τους είναι τριάντα οι καλλιτέχνες από τον Λίβανο, τη Συρία, την Ιορδανία, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο που θα μας μυήσουν στον κόσμο της σύγχρονης Μέσης Ανατολής. Φωτογραφίες και βίντεο των Ζαν Στούντιος από τη Ραμάλα θα εκτεθούν στο «micraasia» (27 & 28/9) σε επιμέλεια Τέσης Σπηλιώτη, ενώ ταινίες, ντοκιμαντέρ και βίντεο (ανάμεσά τους το «Caramel» της Λιβανέζας Ναντίν Λεμπάκι και «Το Μέγαρο Yacoubian» του Αιγύπτιου Μαργουάν Χαμέντ) θα προβληθούν στην Ταινιοθήκη (29.9-1.10).
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ στην ιστοσελίδα www.measaf.gr.
Σ. Στυλιανού
