Τι: Μονόλογοι, Σουζάνα Γιορκ, «Αγάπες Γυναικών στον Σαίξπηρ»
Πότε: Τετάρτη 7 και Πέμπτη 8 Ιουνίου
Που: Πειραιώς 260
Η παράσταση θα δοθεί στα αγγλικά
Ωρα: 21:00.
Τιμές εισιτηρίων (€): Ενιαίο 25, μειωμένο 15.

«Να σε συγκρίνω με μια ημέρα θερινή; Eίσαι πιο ωραία γλυκός και πιο σεμνά ζωηρός...». Μ’ αυτό το σεξπηρικό σονέτο, το ΧVIII, αρχίζει συνήθως η Σουζάνα Γιoρκ το πρόγραμμα των μονολόγων της με τίτλο «Αγάπες Γυναικών στον Σαίξπηρ».

Ενα one woman show που μέχρι σήμερα την έχει ταξιδέψει στις τέσσερις γωνιές του κόσμου. Μια θεατρική σόλο performance με τη διάσημη κυρία της βρετανικής σκηνής να βιώνει και να μεταδίδει, σε μία και μόνο παράσταση, τον ερωτικό πυρετό των διασημότερων ηρωϊδων του Σαίξπηρ.

Το κεντρικό θέμα της αγάπης είναι ο ιστός πάνω στον οποίο δούλεψε η Σουζάνα Γιορκ επιλέγοντας γυναικείους μονολόγους απ’ όλα τα μεγάλα έργα του κορυφαίου Αγγλου δραματουργού. «Παθιασμένες γυναίκες, αστείες, ήρεμες ή επιθετικές, υποχωρητικές και ραδιούργες, νέες, ώριμες, με χαρά και με πένθος, γυναίκες από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Ποιά είναι η υπόθεση του έργου και τί είναι αυτό που συνδέει αυτές τις γυναίκες μεταξύ τους; Είναι ακριβώς η αγάπη, η οποία γεννά μια συγγένεια και μια συνοχή ανάμεσά τους» τονίζει η Σουζάνα Γιορκ.

Παρά τα πολλά και άλυτα αινίγματα στη ζωή του Σαίξπηρ (τα περισσότερα προήλθαν από τα σονέτα του, δημοσιευμένα το 1609), οι θεματικές ανθολογίες που μπορεί κανείς να συντάξει με βάση το έργο του, είναι ανεξάντλητες. Ως νεαρή ηθοποιός, η Σουζάνα Γιορκ είχε παρακολουθήσει τον αλησμόνητο σεξπηρικό ηθοποιό Τζων Γκίλγκουντ να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας με τις «Ηλικίες του άνδρα». Γιατί όχι και τις «Ηλικίες της γυναίκας» αναρωτήθηκε και ξεκίνησε να εντρυφεί στα αντίστοιχα σεξπηρικά κείμενα.

Η παράσταση της Γιορκ δεν δίνει απλώς την αίσθηση των πολλών και διαφορετικών μορφών της αγάπης. Είναι η ιστορία του προσωπικού της ταξιδιού στο χώρο της σκηνής. Αυτό το παθιασμένο ερωτικό γράμμα στον Σαίξπηρ αποτελεί ένα αληθινό μάθημα υποκριτικής.

Η μεγάλη ηθοποιός επιχειρεί να ανακαλύψει και να αποκαλύψει όλες τις πλευρές του φωτισμένου σεξπηρικού νου, τα βαθιά συναισθήματα που κρύβονται κάτω από τη σάρκα της ρητορείας του, εισβάλλοντας κυριολεκτικά στην ψυχή των ηρωϊδων του.
Ξεκινά μ’ έναν μονόλογο από το Σονέτο XVIII. Συνεχίζει ως Ιουλιέττα από το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» και Βιόλα (από την «Δωδέκατη νύχτα») προκαλώντας ρίγη συγκίνησης με την ερμηνεία ενός εξαιρετικού λυρικού κρεσέντο. «Ντύνεται» Ερμία από το «Ονειρο θερινής νυχτός», αφοπλίζει ως Ιζαμπέλα που εκλιπαρεί για τη ζωή του αδελφού της στο «Με το ίδιο μέτρο», Πόρσια (από τον «Εμπορο της Βενετίας»), Ρόζαλιν («Όπως σας αρέσει»), Χρυσηϊδα («Τρωίλος και Χρυσηίδα»), Κυρία Πέιτζ/Κυρία Φορντ από τις «Εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ». Εμφανίζεται ζωηρή και παιχνιδιάρα ως Βεατρίκη από το «Πολύ κακό για το τίποτα» και αισθησιακή ως Κλεοπάτρα («Αντώνιος και Κλεοπάτρα») κάνοντάς σε να μετανοιώνεις που ποτέ δεν την είδες να ερμηνεύει το ρόλο αυτό στο σύνολό του. Κόβει την ανάσα ως Λαίδη Μάκβεθ («Μάκβεθ»), ως Γερτρούδη από τον «Αμλετ» και ως Αιμιλία από τον «Οθέλλο». Εντυπωσιάζει με την ήρεμη δύναμη και την ένταση του λόγου της Κόνστανς που θρηνεί το χαμό του αγαπημένου της γιου, Αρθούρου, στο «Βασιλιά Ιωάννη». Καθηλώνει με την ψυχρή και υπεροπτική στάση της Βασίλισσας Μαργαρίτας του Anjou στον «Ερρίκο τον ΣΤ’». Γοητεύει ως Βασίλισσα Κάθριν από τον «Ερρίκο Η’» και «κεντάει» πάνω σε αποσπάσματα από τα Σονέτα CXVI και CIX.