Πειραιώς 260

Ιούνιος

Σάββατο 3, Κυριακή 4

Petit psaume du matin (2001)

Χορογραφία: JΟSEF NADJ
Xoρεύουν: Dominique Mercy και Josef Nadj
Mουσική:
- Παραδοσιακές μουσικές από την Καμπότζη, την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, τη Ρουμανία, την Αίγυπτο, την Ουγγαρία.
- Μichel Montanaro "Maria" (απόσπασμα)
- Ιgor Stravinsky "Tango" (Editions Alphonse Leduc et Compagnie)

Koστούμια: Βjanka Ursulov
Φωτισμοί: Remi Nicolas
Η συνάντηση στη σκηνή του χορογράφου Γιόζεφ Νατζ με τον εμβληματικό χορευτή της Πίνα Μπάους Dominique Mercy (Ντομινίκ Μερσί), υπόσχεται μυστικές συγκινήσεις. Η «κεντροευρωπαϊκή ευαισθησία» του ενός, καθώς διασταυρώνεται με την τρυφερή μελαγχολία του άλλου, οδηγεί σε μια μοναδική και εύθραυστη ανταλλαγή εικόνων του ασυνειδήτου, αναμνήσεων και ταξιδιών. Ως αινιγματικές φιγούρες του θεάτρου του παραλόγου συνυπογράφουν μια μεταφυσική ιλαροτραγωδία πάνω στην ύπαρξη.

Tετάρτη 17, Πέμπτη 18

SASHA WALTZ & GUESTS
Impromptus (2004)

Η διάσημη βερολινέζα χορογράφος Sasha Waltz (Σάσα Βαλτς) παρουσιάζει τη συμπαραγωγή της με την Schaubühne, "Impromptus", σε μουσική Φραντς Σούμπερτ. Μετά την τριλογία για το σώμα, με την οποία αναδείχτηκε ως η παράτολμη και αδυσώπητη ανατόμος της χαμένης αρμονίας ανάμεσα στο σώμα και την ψυχή, αναμετριέται για πρώτη φορά στην καριέρα της με την κλασική μουσική. Η ζωντανή ερμηνεία στο πιάνο κάνει την κοφτερή και σαρκική της γραφή, πιο τρυφερή και ενδοσκοπική.

Κυριακή 11, Δευτέρα 12

LA COMPAGNIE MAGUY MARIN
Umwelt (2005)

Τολμηρή, ριζοσπαστική και άμεση η Μαγκί Μαρέν ξεχωρίζει στο τοπίο του σύγχρονου χορού στη Γαλλία για τη μοναδική της ικανότητα να ανανεώνεται, όσο και για τη στυλιστική ποικιλία του έργου της. Με 40 περίπου δημιουργίες στο ενεργητικό της, διαθέτει μιαν ομάδα που σφύζει από ζωή. Αν το 1981 υπέγραφε το May B., συγκλονιστική υπόμνηση στο έργο του Μπέκετ και ένα από τα αριστουργήματα του σύγχρονου ρεπερτορίου, με το Umwelt σήμερα αποδεικνύει τις αντοχές της στο πέρασμα του χρόνου, υπογράφοντας ένα νέο, αδιαμφισβήτητο σημείο αναφοράς στα χορογραφικά πράγματα.

Πέμπτη 15, Παρασκευή 16

CHRISTIAN RIZZO
Soit le puits était profond, soit ils tombaient très lentement, car ils eurent le temps de regarder tout autour (2005)

Μουσική: Gerôme Nox και Didier Ambact
Σχεδιασμός Φώτων: Caty Olive
Σκηνογραφία-Κοστούμια: Christian Rizzo
Δράση-Κατασκευή: Didier Ambact, Eric Grondin, Hélène Irachet, Wouter Krokaert, Eric Martin, Gerôme Nox, Tamar Shelef, Maria Donata d’Urso, David Wampach
Θα ήταν άστοχο να χαρακτηρίσει κανείς τον Κριστιάν Ριζό χορογράφο με τη συμβατική έννοια του όρου. Καλλιτέχνης που διαφεύγει τις κατηγοριοποιήσεις, εντάσσει συνήθως τα δρώμενά του σε περιβάλλοντα με ξεχωριστό σκηνογραφικό ενδιαφέρον. Στοχαστικός και μπαρόκ, αποπειράται τις σκηνικές του μεταμορφώσεις θέτοντας σε κίνηση σώματα, ήχους, φώτα και εικόνες, χωρίς να αποκαλύπτει εύκολα την ταυτότητα των ηρώων του.

Tρίτη 20, Τετάρτη 21, Πέμπτη 22,
SCHAUBÜHNE AM LEHNINER PLATZ
Έντα Γκάμπλερ, Χένρικ Ίψεν
Νόρα, Χένρικ Ίψεν

Σκηνοθεσία: Τhomas Ostermeier

Δύο εμβληματικά έργα του μοντέρνου ευρωπαϊκού δράματος, την Έντα Γκάμπλερ και τη Νόρα του Ίψεν παρουσιάζει η Schaubühne. Tις νέες αναγνώσεις υπογράφει ο Thomas Ostermeier, καλλιτεχνικός διευθυντής του περίφημου βερολινέζικου θιάσου από το 1999.

Ο τριανταπεντάχρονος σκηνοθέτης προσεγγίζει τα δύο κείμενα αναζητώντας αναλογίες με την εποχή μας: μέσα από τις ρήξεις της κόρης του στρατηγού Γκάμπλερ, ο Ίψεν επιχειρεί, εν έτει 1890, μία εκ των έσω επίθεση στις αστικές συμβάσεις. Σήμερα, η έλλειψη συνοχής χαρακτηρίζει την αστική τάξη, αλλά οι αστικές επιθυμίες και οι φοβίες που καταγράφονται σε βιογραφίες από τον 19ο αιώνα εξακολουθούν να είναι βαθιά ριζωμένες σε όλες τις οικονομικές κοινωνικές τάξεις. Ο φόβος της κοινωνικής κατάπτωσης έχει γίνει το συλλογικό μας leitmotif. Για άλλη μια φορά είμαστε έτοιμοι για την πρόκληση και το θράσος μιας ‘Εντα Γκάμπλερ.

Η Νόρα εγκαταλείπει τον Τόρβαλντ Χέλμερ και το Κουκλόσπιτό της βροντώντας πίσω της την πόρτα και γίνεται η πρώτη μοντέρνα γυναίκα του θεάτρου. Εκατόν τριάντα χρόνια, περίπου, μετά την πρώτη παράσταση αυτού του κειμένου (1879) που θεωρήθηκε πολιτικό έργο-ύμνος στη γυναικεία χειραφέτηση, τι έχει αλλάξει στον τρόπο που ζούμε, ποιες κατακτήσεις έχει φέρει το γυναικείο κίνημα, πόσο συντηρητικοί εξακολουθούμε να είμαστε όταν πρόκειται για τις ιδέες μας σχετικά με την προσωπική ευτυχία; Η σκηνοθεσία του Thomas Ostermeier επιχειρεί να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα και μεταφέρει το κλασικό ιψενικό έργο στο σήμερα μέσα από τη νέα μετάφραση του Hinrich Schmidt-Henkel.


24, 25, 26, 27
Πιέρ Καρλέ ντε Μαριβώ
Η Τέλεια Στρατηγική

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Νίκος Χατζόπουλος
Σκηνικά-Κοστούμια: Θάλεια Ιστικοπούλου
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος

Ερμηνεύουν: Άννα Μάσχα, Μαρία Κεχαγιόγλου, Γιάννης Νταλιάνης κα.

Σ’ αυτή την κωμωδία που γράφτηκε το 1733, ο Μαριβώ, συνθέτοντας ένα πορτραίτο της γυναικείας φιλαρέσκειας, μας παρουσιάζει έναν κόσμο όπου τα πρόσωπα δεν χειρίζονται τον έρωτα ως πηγαίο ανθρώπινο συναίσθημα, αλλά ως αντικείμενο διαπραγμάτευσης για να ικανοποιήσουν τον εγωισμό και τη ματαιοδοξία τους.


Ιούλιος

Πέμπτη 30 Ιουνίου, Παρασκευή 1 Ιουλίου

RACHID OURAMDANE
Les morts pudiques (2004)

Ο Ρασίντ Ουραμντάν ανήκει στη νέα γενιά του γαλλικού χορού που είναι συνώνυμη με το πνεύμα της εξερεύνησης, ενώ από το 1996 ιδρύει μαζί με την Ζυλί Νιός την ομάδα Association Fin Novembre, εργαστήριο των καλλιτεχνικών τους αναζητήσεων. Ενσωματώνει στη χορογραφική του γραφή πέρα από την κίνηση, ψηφιακές τεχνολογίες, ενώ αντλεί από το Διαδίκτυο υπερκειμενικές αναφορές πολιτικού, ιατρικού και σεξουαλικού περιεχομένου, σχετικές με την ταυτότητα και τον θάνατο.


Σάββατο 8, Κυριακή 9, Δευτέρα 10, Τρίτη 11

PINA BAUSCH
Café Müller (1978)

Μια γυναικεία μορφή, με τα μάτια κλειστά, πόδια γυμνά κι ένα μακρύ λευκό φόρεμα, κάτι ανάμεσα σε έκσταση και οπτασία, προβάλλει στο σκηνικό ημίφως. Υπνοβατεί ανάμεσα σε καρέκλες και τραπέζια, σ’ ένα δωμάτιο με ημιδιάφανους τοίχους. Πέφτει, σηκώνεται, το μοτίβο επαναλαμβάνουν οι χορευτές που ακολουθούν. Η Πίνα Μπάους στο αυτοβιογραφικό «Καφέ Μύλλερ» ξεδιπλώνει ταυτόχρονα το νήμα της συγκλονιστικής ιστορίας του Χοροθεάτρου του Βούπερταλ, εδώ και περισσότερα από τριάντα χρόνια. Έκτοτε το «σύνδρομο Μπάους» θα μας καταδιώκει αδιάκοπα, όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους του χορού και του θεάτρου.
(Με το ίδιο έργο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών το 1987).

Σάββατο 15, Κυριακή 16 , Δευτέρα 17

THE WOOSTER GROUP
To you, The Birdie! (Φαίδρα)

Σκηνοθεσία: Elizabeth LeCompte
Μια νέα σκηνική εκδοχή της μυθικής Φαίδρας από το Wooster Group, το φημισμένο ? τόσο στους κόλπους της θεατρικής κοινότητας όσο και στον κόσμο του χορού, της μουσικής, των εικαστικών και του βίντεο-νεοϋρκέζικο σχήμα που πρωτοστατεί στην ανανέωση της θεατρικής φόρμας με τη δημιουργία νέων τεχνικών: μοντέρνα και κλασικά κείμενα, φίλμς και βίντεο, χορός και κίνηση συνθέτουν την αισθητική της πρωτοποριακής ομάδας του Σόχο. Φαίδρα με αναφορές στην ελληνική μυθολογία και το γαλλικό αυλικό θέατρο της εποχής του Ρακίνα, συλλογισμοί, εξομολογήσεις και αντιπαραθέσεις, αλουμίνιο, πλεξιγκλάς και πανταχού παρούσες οθόνες, κίνηση βασισμένη στο χορευτικό λεξιλόγιο της Μάρθας Γκράχαμ και του Μερς Κάνινχαμ και (όπως υποδηλώνει ο τίτλος) στο badminton.

Παρασκευή 21, Σάββατο 22, Κυριακή 23

Bernard Mari Koltès
Black Battle with Dogs (Αγώνας νέγρου και σκύλων)

Σκηνοθεσία: Αrthur Nawzyciel

Kαθώς πέφτει η νύχτα, σε μια χώρα της Δυτικής Αφρικής, ένας μαύρος άντρας διεισδύει μυστηριωδώς στο εργοτάξιο δημοσίων έργων μιας ξένης εταιρείας, για να ζητήσει το σώμα του νεκρού αδερφού του... Ένας μαύρος αντιμέτωπος με τρεις λευκούς, σε μια παράσταση που συστήνει στην Ατλάντα -την πόλη των πλουσίων του Όσα παίρνει ο άνεμος αλλά και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ- το έργο του Μπερνάρ Μαρί Κολτές (1948-1989), του τελευταίου γάλλου ποιητή του θεάτρου, που όρισε τις ρίζες του στη συμβολή της γαλλικής γλώσσας και των μπλουζ, ενσωματώνοντας στην ποιητική του τον «ξένο»: «όσο για την παρουσία των Μαύρων και των Αράβων στα έργα μου, μου φαίνεται αυτονόητο! (...). Το μόνο που μας δίνεται, που μας τρέφει λίγο, είναι το αίμα των μεταναστών. Αυτό σήμερα αρχίζουμε να το αναγνωρίζουμε, πρέπει να το αναγνωρίσουμε ακόμα περισσότερο», είχε πει προφητικά.

Σάββατο 29, Κυριακή 30

Ταμερλάνος, G. F. Haendel

Mουσική Διεύθυνση: Γιώργος Πέτρου
Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους λαμβάνουν μέρος μεταξύ άλλων οι: Μαίρη-Έλεν Νέζη, Μυρτώ Παπαθανασίου, Αντιγόνη Παπούλκα, Πέτρος Μαγουλάς.

O Ταμερλάνος του G. F. Haendel κατέχει μια ιδιαίτερη θέση ανάμεσα στις όπερες της εποχής του μπαρόκ και του πρώιμου κλασικισμού. Το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η έμφαση που δίνεται στη δραματική εξέλιξη του έργου, συχνά αναιρώντας τις συμβατικότητες της εποχής. Η μουσική χαρακτηρίζεται από έντονη δραματικότητα, ενώ η συνοδεία της ορχήστρας είναι ιδιαίτερα θεατρική, δημιουργώντας μεγάλες «σκηνές» με την έννοια που συναντούμε αργότερα στη ρομαντική όπερα και στο Βέρντι.
O Ταμερλάνος, γόνος ταπεινής οικογένειας, άγριος κατακτητής και ηγέτης της Ταταρικής αυτοκρατορίας στην Κεντρική Ασία, αφού νίκησε σε μάχη τον Τούρκο Σουλτάνο Βαγιαζήτ, αιχμαλωτίζει τον ίδιο και την οικογένειά του στην Προύσα της Βιθυνίας. Η ψυχολογική βία και ο εξευτελισμός που ασκείται στον Βαγιαζήτ και την κόρη του Αστέρια από τον Ταμερλάνο, οδηγούν το Σουλτάνο σε μια λυτρωτική πράξη αυτοκτονίας.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ
Στον ίδιο χώρο, μετά τις παραστάσεις, θα πραγματοποιούνται μεταμεσονύχτιες μουσικές βραδιές blues