ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-52.03.661
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κολωνού & Οδυσσέως 14, Μεταξουργείο
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Τρίτη 28/12/2004, Δευτέρα 3/1, Τρίτη 4/1/2005 και μετά κάθε Παρασκευή & Σάββατο από 7/1
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: 23:00

ΤΙΜΕΣ
Εισιτήριο με πoτό: 15 ευρώ
Φιάλη Ουίσκι/4 άτομα: 100 ευρώ (κομπλέ)
Φιάλη Κρασί/2 άτομα: 50 ευρώ (κομπλέ)
2ο Ποτό στο μπαρ: 8 ευρώ
Ελάχιστη κατανάλωση στο τραπέζι 25 ευρώ


Ημουν κι εγώ εκεί...
Αχ γιατί μου τα κάνετε αυτά τα... απροετοίμαστα αγαπημένοι μου (ταλαντούχοι) καλλιτέχνες και με βασανίζετε;
Ανοιξα σήμερα τις σημειώσεις μου και τι είδα νομίζεις;
Στη μια σελίδα ερωτηματικά δίπλα από την κιθάρα, το βιολί και τα πλήκτρα.
Λίγο πιο κάτω στην ίδια σελίδα, «Ηλεκτρική κιθάρα: καλή», «Βιολί: μμμ?» κ.λπ.
Και στην τελευταία σελίδα να και τα θαυμαστικά με διάφορα αστεράκια και όλα τα καλά λόγια περί εξαιρετικής ρυθμικότητας κ.λπ., κ.λπ.
Ανέτοιμους λοιπόν τους βρήκα (μουσικούς και τραγουδιστές) χτες το βράδυ στο Συρμό.
Κι αυτό, παρόλο που θέλω να είμαι επιεικής και να μη γκρινιάζω χρονιάρες μέρες, είναι κάτι που δεν μου αρέσει.
Για τον απλό λόγο ότι δεν θέλω να πηγαίνω σε προγράμματα και να περνάω άσχημα έστω κι αν αυτό γίνεται μόνο στο πρώτο μισό του προγράμματος. Θέλω να πηγαίνω και να περνάω καλά. Και οι τρεις πρωταγωνιστές στο Συρμό θα μπορούσαν να με έχουν κάνει να περάσω και όμορφα και μελωδικά και αισθηματικά και πολύ ροκ.
Αλλά φευ!
Ας όψεται? τι άραγε;
Κάποια στιγμή ο Νίκος Ζιώγαλας είπε ότι είναι απροβάριστοι για να μη χαθεί ο αυθορμητισμός...
Αν το πιστεύει αυτό και δεν το είπε για δικαιολογία θα μου επιτρέψει να του πω ότι ο «αυθορμητισμός» θέλει μαγκιά γιατί πρέπει να είναι εύηχος και άρα μπορεί να παραχθεί μόνο από καλοκουρδισμένες ορχήστρες και ερμηνευτές.
Αλλιώς αντί για αυθορμητισμό το κοινό εισπράττει ήχο αλλοπρόσαλλο και δυσνόητο.

Για να τελειώσω με τις γκρίνιες, το άλλο που δεν βρήκα σ’ αυτό το πρόγραμμα ήταν το? πρόγραμμα. Παντελής έλλειψη σχεδιασμού της ροής των τραγουδιών και άρα και του αισθήματος που μεταδίδεται, που είναι και το ζητούμενο από εμένα τουλάχιστον.
Πάλι όμως προς το τέλος του προγράμματος τα όργανα και φωνές βρήκαν κάπως τον εαυτό τους και ζήσαμε και μερικές απολαυστικές στιγμές.


Πάμε τώρα στα τραγούδια των τριών
Η Ευσταθία λοιπόν, για να ξεκινήσουμε από τις κυρίες όπως πρέπει, διαθέτει εντυπωσιακή σκηνική παρουσία, στιλ (πολύ σπάνιο αυτό για τόσο νέα κοπέλα), πολύ καλό ρυθμό στο σώμα και στο λαρύγγι, και μία ομορφοπαράξενη χροιά φωνής που την κάνουν ιδανική ερμηνεύτρια «ροκ» και ροκ κομματιών. Τα πιο μελωδικά όμως δεν της πάνε μάλλον καθόλου.
Ο Στάθης Δρογώσης από την άλλη είναι ακριβώς το αντίθετο.
Αυτό το παιδί (που φέτος το παρακολουθώ για δεύτερη φορά επί σκηνής) μοιάζει να έπεσε μέσα στη χύτρα με τη μελωδία όταν ήτανε μικρός.
Μελωδικότητα που μπορεί να σε κάνει με τρεις νότες να τα μπήξεις και να λυτρωθείς.
Φωνή με περιοχές που λυγίζουν και σίδερα με τη ζεστασιά και την λυγεράδα τους.
Εκφραστικότητα μεγάλων δυνατοτήτων και τα πιο λεπτά δάχτυλα που έχω δει πάνω σε πλήκτρα πιάνου.
Μ’ αρέσει η εσωστρέφειά του, οι εσωτερικές εντάσεις του, το «υπόγειο» και αιχμηρό χιούμορ του, το «ατάραχο» που έχει πάνω στη σκηνή, το «βουβό» του συναισθήματος που βγάζουν τα τραγούδια του και ο τρόπος που κλείνει τα μάτια όταν ζορίζεται από κάποιον άτοπο ήχο που ή όταν ζορίζεται σκέτο.
Και κάτι μου λέει ότι αυτόν τον νεαρό κύριο θα τον βλέπω για πολλά χρόνια ακόμη στις σκηνές και θα τον ακούω με αυτιά όλο και περισσότερο τεντωμένα να στοχεύει κατ’ ευθείαν στα αριστερά του στήθους μου και να βγάζει αίμα.
Για το Νίκο Ζιώγαλα μιλάνε μάλλον καλύτερα τα τραγούδια του από μένα.
Τον είδα χτες να κατά-ευχαριστιέται και να γλεντάει το γεγονός ότι ήταν πάνω στη σκηνή με την κιθάρα του, τους μουσικούς και τα τραγούδια.
(Στα «δημοτικά του» με το νταούλι του στον ώμο έδωσε τα ρέστα του.)
Και δεν χρειάζεται νομίζω να πω πόσο μεγάλο πράγμα είναι ο τραγουδοποιός που κάνει κέφι αυτό που κάνει και «τρελαίνεται» τα βράδια όσο έχει το κεφάλι και την καρδιά του μέσα στα ηχεία.
Να είχε φροντίσει να κουρδίσει την κιθάρα του και πριν ξεκινήσει τι καλά που θα ‘τανε.

Τελικά αξίζει να πάω;
Ο ΣΥΡΜΟΣ είναι μία από τις πιο συμπαθητικές και όμορφες και παρεϊστικες και ροκ σκηνές που υπάρχουν στην Αθήνα.
Εξαιρετικό μαγαζί.
Και με το που μπαίνεις μέσα σου αρκεί για να νιώσεις καλά.
Μαγαζί γεμάτο πάντα με νεαρόκοσμο που εκπέμπει θετική, δυναμική και ευαίσθητη ενέργεια κι έναν διάχυτο ερωτισμό που λες και θα τον πιάσεις αν κάνεις ότι τεντώνεις το χέρι προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.
Κατά την ταπεινή μου λοιπόν δεν είναι να χάνεις βραδιές του «Συρμού».
Κι αν ρετάρει λίγο το μοτέρ της ορχήστρας κάποιες στιγμές, όλα τα υπόλοιπα φτάνουν και περισσεύουν για να περάσεις καλά, να φωνάξεις, να τραγουδήσεις, να μεθύσεις, και να ρίξεις και ένα ζουμερό φιλί στη μικρή μελαχρινή με τα πονηρά μάτια στα δεξιά σου..

ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ & Ο ΗΧΟΣ:
Ηλεκτρική Κιθάρα: Κώστας Μιχαλός
Κιθάρα που την άκουσα κάποιες στιγμές να ροκάρει εξαιρετικά, κάποιες άλλες να παίζει με μεγάλη ευαισθησία και λεπτότητα και κάποιες τρίτες (πολλές) να μη βγάζει νόημα.
Τύμπανα: Βαγγέλης Παπαχριστόπουλος
Τα τύμπανα ήταν το μόνο σταθερό στοιχείο του παραγόμενου ήχου όλο το βράδυ: δυναμικά, ενθουσιώδη αλλά και εκκωφαντικά. Τα άκουσα πολλές φορές να «σκεπάζουν» ολόκληρη την ορχήστρα και τις φωνές, αλλά τουλάχιστον έκαναν καλά τη δουλειά τους.
Μπάσο: Γιάννης Γρυπαίος
Πολύ καλός θα πω διότι τον παρακολούθησα να χτίζει και να υποστηρίζει ρυθμούς πολύ αποτελεσματικά. (Όχι δεν θα πω για τον ηχολήπτη ο οποίος επί ώρα είχε ξεχάσει το μπάσο πολύ ψηλά).
Πλήκτρα: Θωμάς Πυρομάλλης
Εδώ δεν έχω να πω πολλά διότι δεν άκουσα σχεδόν τίποτα! Γιατί δεν ξέρω μη ρωτάς. Ελάχιστες ήταν πάντως οι στιγμές που μπόρεσα να καταλάβω τι έπαιζαν τα πλήκτρα.
Βιολί: Δημήτρης Κουζής
Ισχύουν και εδώ όσα είπα για την ηλεκτρική κιθάρα. Από αυτό το βιολί βγήκαν ήχοι όλων των ειδών και ποιοτήτων. Αλλά και το βιολί «φώναζε» κάποιες στιγμές και δη στα πιο μελωδικο-απαλά τραγούδια. Κακό αυτό.
Γενικά όμως νομίζω (και ελπίζω) ότι αυτή η ορχήστρα μπορεί να παίξει πολύ καλά αρκεί να συντονιστεί, να βρει τα μελωδικά της μέρη καλύτερα (γιατί στα ρυθμικά ήταν σαφώς διαυγέστερη) και να αποκτήσει ειρμό. Κι αυτό τώρα χρειάζεται ΠΡΟΒΕΣ. Σωστά;

Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]