Οι ερωτευμένοι φαντασιώνονται ότι ενεργούν αποβλέποντας στην κατάκτηση της προσωπικής τους ευτυχίας, όμως εντέλει αποδεικνύονται όργανα των σκοπών του γένους.
Στο δοκίμιο που τιτλοφορείται «Η μηδαμινότητα και η δυστυχία της ζωής» ο φιλόσοφος εξετάζει τις διάφορες καταστάσεις στη ζωή ενός ανθρώπου από τις οποίες συντίθεται ένα φάσμα από δεινά, ατυχίες και αποτυχίες.
«Η πρακτική χρήση της λογικής και ο στωικισμός» διερευνά τη δυνατότητα της πρακτικής χρήσης της λογικής, την οποία προσφέρει στον άνθρωπο η νόηση· μέσω αυτής ο άνθρωπος μπορεί να πάρει την απαραίτητη απόσταση από τα πράγματα, που θα του επιτρέψει να κρίνει τη σπουδαιότητά τους.
Τέλος, στο δοκίμιο «Η θεωρία του γέλιου» ο Σοπενχάουερ ισχυρίζεται ότι το γέλιο πηγάζει από την απρόσμενη σύγκρουση ανάμεσα σε ένα συμβάν και στην αταίριαστη, ως προς αυτό, έννοια με την οποία το συλλαμβάνουμε.
ΙΝFO:
