Ο ίδιος αναφέρει σχετικά με αυτό το εγχείρημα:

«Οκτώ χρόνια χρειάστηκε η συγγραφή του. Πολύς χρόνος για ένα βιβλίο, θα έλεγε κάποιος. Μπορεί. Μπορεί και όχι αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν ξέρεις τα μονοπάτια της γραφής, δεν ξέρεις τί να κάνεις μπροστά στην ‘λευκή σελίδα’, δεν ξέρεις πώς να χειριστείς όλα αυτά τα καινούργια πρόσωπα που ‘προκύπτουν’ άθελά σου, τις συνήθειές τους, τις απαιτήσεις τους, τα πιστεύω τους που, ενίοτε, διαφωνούν με τα δικά σου. Και έτσι, σιγά σιγά, παρασυρμένος απ’ τα ‘παλιά’ που, παραδόξως, σε αιφνιδιάζουν, αλλά κι απ’ τα καινούργια που σε παρασύρουν σε δεινές ισορροπίες… περνάει ο χρόνος, φεύγει, και φτάνεις απορημένος μετά από οκτώ χρόνια συγγραφής σ’ ένα βιβλίο γεμάτο από μνήμες κι από άγνωστους επισκέπτες που καταδέχτηκαν να σε επισκεφτούν.»

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Μεταίχμιο.... αυτή είναι η κατάλληλη λέξη. Εκεί μπόρεσε να ζήσει το βασικό πρόσωπο του βιβλίου. Κι αν κάποιες στιγμές απάγκιαζε στη μία πλευρά, γρήγορα ξαναβρισκότανε στην απέναντι όχθη. Ακροβατούσε ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, σε αλήθειες, ψέματα και επινοήσεις, περπατώντας πάντα πάνω σε διαχωριστικές, ενδιαμέσως, από μια βαθύτερη επιτακτική ανάγκη ενδοσκόπησης της ζωής του και παρατήρησης της ζωής γύρω του. Άλλωστε αυτό ήταν και το πρώτο μάθημα που του δόθηκε: ενδοσκόπηση και παρατήρηση. Έτσι πορεύτηκε. Αυτό δεν σημαίνει ότι απέφυγε λάθη και υπερβολές, ότι γλίτωσε κλειστές στροφές και κατηφόρες, εξάλλου η πορεία κάθε ανθρώπου έχει τα δικά της μετρήματα, αδυνατώντας πολλές φορές να ορθοποδήσει ακόμη κι όταν πραγματοποιούνται τα θέλω του και καλύπτονται οι ανάγκες του.