Εμείς μιλήσαμε με την Αριέττα Μουτούση στην προσπάθειά μας να αποκρυπτογραφήσουμε τα μυστικά της παράστασης αυτής….

Τι είναι αυτό που σας γοήτευσε στη Νοσταλγό και αποφασίσατε να την υποδυθείτε;

Είμαι εδώ και χρόνια γοητευμένη από τον Παπαδιαμάντη και κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή με το έργο του νοιώθω μια βαθιά συγκίνηση. Αποφάσισα, λοιπόν, να υποδυθώ τη Νοσταλγό πριν καν την διαβάσω γιατί ως έργο του Παπαδιαμάντη ήμουν σίγουρη πως θα είναι υπέροχο.

Πού συναντά το έργο αυτό του Παπαδιαμάντη το σήμερα;

Το έργο του Παπαδιαμάντη δεν περιορίζεται σε τόπο και χρόνο, δεν αφορά μια συγκεκριμένη εποχή, αλλά θίγει θέματα που μας αφορούν όλους. Το έργο του ακουμπά τον άνθρωπο, την ψυχή και τον αγώνα για ελευθερία. Αυτές είναι αξίες αναλλοίωτες στο χρόνο.

Πώς είναι η συνεργασία σας με την σκηνοθέτιδα Άννα Παπαμάρκου; Θα δούμε κάποια διαφορετική προσέγγιση του έργου;

Η συνεργασία μου με τη σκηνοθέτιδα είναι εξαιρετική. Δεν ξέρω με ποιες παραστάσεις θα πρέπει να συγκρίνω τη δική μας προσέγγιση και ποιες παραστάσεις έχετε στο μυαλό σας. Πάντως, σίγουρα κάθε παράσταση είναι διαφορετική, αφού διαφορετικοί είναι οι άνθρωποι που τη δημιουργούν. Εμείς προσεγγίσαμε το έργο με απλότητα και φυσικότητα εμπνευσμένοι από την στάση ζωής του ίδιου του Παπαδιαμάντη.

Βρήκατε δικά σας στοιχεία στο χαρακτήρα της Λιαλιώς;

Ναι, πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος, κάθε γυναίκα και κάθε άνδρας έχει στοιχεία της Λιαλιώς. Όλοι οι άνθρωποι θέλουν να φτάσουν στην «πατρίδα τους», να είναι ελεύθεροι, να επαναστατήσουν σε οτιδήποτε τους καταπιέζει, να αγαπήσουν, να αγαπηθούν, να παίξουν το παιχνίδι της ζωής, να είναι ευτυχισμένοι.

Ποια είναι η δική σας Ιθάκη;

Η «Ιθάκη» μου νοιώθω πως δεν έχει σχέση με την εικόνα και τις κατακτήσεις. Δεν είναι ένας τόπος που πρέπει να φθάσω ή κάτι που πρέπει να πετύχω. Πολλές φορές αμφιβάλλω για το αν θα την βρω ποτέ. Άλλες φορές πάλι, συμβαίνει να ησυχάζω και να ακούω την αλήθεια μου και την καρδιά μου και τότε νοιώθω πως είμαι ήδη στο σπίτι μου. Έτσι, καταλήγω πως η «Ιθάκη» μου είναι ήδη εδώ και είναι μέσα μου.

Υπάρχει τρόπος να βγούμε ως άτομα, αλλά και ως σύνολο από την αδιέξοδη πραγματικότητα που βιώνουμε;

Νομίζω πως είναι θέμα επιλογής. Αν θέλεις να βρεις μια διέξοδο θα τη βρεις, αν δεν θες να τη βρεις δε θα τη βρεις. Η Λιαλιώ της παράστασης μας είναι ένα παράδειγμα. Νοσταλγεί την πατρίδα της, αλλά δεν κάθεται να κλαίει, να θρηνεί και να βυθίζεται στο τέλμα της νοσταλγίας της. Τολμά! Μπαίνει στη βάρκα και ότι χρειάζεται να γίνει για να φτάσει στην πατρίδα της ξετυλίγεται σιγά-σιγά μπροστά της.

Μελλοντικά σχέδια

Στις 10 Οκτωβρίου ξεκινάει για δεύτερη χρονιά η «Αγαπητή Ελένα» στο θέατρο «Επί Κολωνώ», ενώ από ότι φαίνεται πολύ σύντομα θα με δείτε και πάλι στην τηλεόραση. Θα ενημερωθείτε γι’ αυτό όταν το κανάλι θα είναι έτοιμο να το ανακοινώσει.

Γεωργία Οικονόμου
[email protected]