«Στην πραγματικότητα εσείς είστε απροετοίμαστοι να δεχτείτε τις τομές και τη λειτουργία της Σχολής, που σας προτείνω» απαντά στο ΔΣ του Εθνικού Θεάτρου ο καλλιτεχνικός του διευθυντής Στάθης Λιβαθινός σε σχετικό του κείμενο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Εθνικού Θεάτρου.
«Λυπούμαι εξαιρετικά σε μια δύσκολη εποχή για την κοινωνία και τον πολιτισμό να εξαπολύονται ύβρεις έως συκοφαντίες προσωπικά εναντίον μου από το ΔΣ του Εθνικού Θεάτρου (θέλω να πιστεύω όχι ομόφωνα), αποδίδοντας σε εμένα «αλαζονική συμπεριφορά», «διάθεση επιβολής μου στο ΔΣ», «δίψα για εξουσία», «παιδικές ασθένειες της εξουσίας που κουβαλώ» αλλά και «ψέματα που λέω».
Κύριο βέβαια επιχείρημα εναντίον μου είναι η θέση μελών του ΔΣ περί «υπερεξουσιών» του Καλλιτεχνικού Διευθυντή. Το επιχείρημα είναι καταγέλαστο, εφόσον ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής μετέχει στο ΔΣ, χωρίς δικαίωμα ψήφου στις αποφάσεις.
Αλήθεια ποια είναι η υπερεξουσία που άσκησα αυτούς τους τέσσερις μήνες που βρίσκομαι στη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή; Αντίθετα, προκειμένου να εφαρμόσω την αιχμή του καλλιτεχνικού προγράμματός μου για τη σαιζόν 2015-2016, μιας και το ρεπερτόριο ήταν ήδη σχεδόν προγραμματισμένο από την προηγούμενη καλλιτεχνική διεύθυνση, κάτι που το σεβάστηκα, εισηγήθηκα επανειλημμένως στο ΔΣ την ανάληψη καθηκόντων για ένα χρόνο του Διευθυντή της Σχολής και μάλιστα με ρητή μου δέσμευση, πως δεν θα σκηνοθετήσω στις σκηνές το Εθνικού Θεάτρου για αυτή την περίοδο, ώστε να μπορέσω απρόσκοπτα να αφοσιωθώ στο πρόγραμμα σπουδών της Σχολής και στη δουλειά με τους νέους ηθοποιούς και τους νέους σκηνοθέτες.
Έτσι ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής: α) θα έδινα το σήμα προς την κοινωνία ότι ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Θεάτρου θέτει ως προτεραιότητα την ποιοτική αναβάθμιση των σπουδών της Σχολής, β) θα έπαιρνα ο ίδιος την ευθύνη, όπως εξ άλλου λέει ο νόμος, των όποιων αλλαγών χρειάζονταν, γ) θα μπορούσε έτσι να εξασφαλιστεί μια γενναιόδωρη χορηγία στη μνήμη ενός ανθρώπου, που πιστεύω ότι το Εθνικό Θέατρο χρωστάει πολλά, του Νίκου Κούρκουλου, που θα βοηθούσε στη λειτουργία του Τμήματος Σκηνοθεσίας και συνακόλουθα τη μεταστέγαση της Σχολής στο Σχολείο Ειρήνης Παπά» σημειώνει χαρακτηριστικά.
Σε άλλο σημείο της ανακοίνωσης ο Στ. Λιβαθινός, καταγγέλλει το ΔΣ πως για πρώτη φορά στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου, αντί να εγκρίνει ένα θέμα, το οποίο «δικαιούται να γνωρίζει ο ίδιος και οι συνεργάτες του καλύτερα, και έχει αμιγώς καλλιτεχνικό χαρακτήρα», επιμένει με «διάτρητα επιχειρήματα και ξόδεψε πέντε συνεχείς συνεδριάσεις, προσπαθώντας να τους πείσει για τα αυταπόδεικτα».
«Σας θυμίζω ότι οι προτάσεις μου είχαν άμεση στήριξη από μέλη του ΔΣ και εντέλει μετά την παρελκυστική τακτική σας, να ζητάτε νομοθετική κάλυψη για κάτι το οποίο ήταν σαφέστατα ορισμένο από το νόμο, καταψηφίσατε -όχι ομόφωνα- την πρότασή μου να λειτουργήσω τη Σχολή, όπως έχουμε προγραμματίσει, και σχεδιάσει με τον Αναπληρωτή Καλλιτεχνικό Διευθυντή και στενό συνεργάτη μου κ. Θεόδωρο Αμπαζή» αναφέρει και προσθέτει:
«Οφείλατε να γνωρίζετε τη θητεία μου στο Θέατρο, στο χώρο της εκπαίδευσης αλλά και ειδικότερα στην εκπαίδευση νέων Ελλήνων Σκηνοθετών, που έγινε για πρώτη φορά από εμένα, στα πλαίσια του Εργαστηρίου Σκηνοθεσίας και Υποκριτικής της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, από όπου αποφοίτησαν νέοι ταλαντούχοι σκηνοθέτες το 2004, ενεργοί σήμερα στο επάγγελμα. Αρνηθήκατε κατά πλειοψηφία την έναρξη λειτουργίας του τμήματος σκηνοθεσίας με το σκεπτικό του απροετοίμαστου καλλιτεχνικού διευθυντή και των συνεργατών του, στο πρόγραμμα σπουδών, ενώ στην πραγματικότητα εσείς είστε απροετοίμαστοι να δεχτείτε τις τομές και την λειτουργία της Σχολής, που σας προτείνω».
Τέλος, στάθηκε στο θέμα των χορηγιών, στις «ασύστατες» προσωπικές επιθέσεις εναντίον του («θα ήθελα να γνωρίζετε ότι τιμώ τον καθένα σας προσωπικά και σέβομαι το θεσμικό του ρόλο»), στον διορισμό του αναπληρωτή διοικητικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου («είμαστε σε αναμονή δημοσίευσης του ΦΕΚ») και καταλήγει: «Δηλώνω, λοιπόν, κατηγορηματικά προς κάθε κατεύθυνση για την αποκατάσταση της αλήθειας ότι όσα έχω πράξει και εισηγηθεί προς το Δ.Σ., από την έναρξη της θητείας μου μέχρι σήμερα, ανάγονται αυστηρά στα καθήκοντα του καλλιτεχνικού διευθυντή, σύμφωνα με την απόφαση του διορισμού μου και την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία. Και χωρίς καμία παρέκκλιση, αταλάντευτα, με την ίδια προσήλωση και αίσθημα ευθύνης, θα υπερασπίσω στο μέλλον, όσο διαρκέσει η θητεία μου, τον θεσμό που εκπροσωπώ, ώστε το Εθνικό Θέατρο, κορυφαίος θεσμός τόσο στη χώρα μας όσο αντίστοιχα και σε κάθε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να παραμείνει αντάξιο των προσδοκιών του κοινού μας και του καλλιτεχνικού κόσμου».
Γ.Ο
