Ο λόγος για το έργο, «Το σπίτι της Μπερνάντα Αλμπα» που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Ενκε Φεζολάρι σε μία από τις πιο όμορφες αυλές της Αθήνας: στο Βρυσάκι, Χώρος Τέχνης & Δράσης.
Η Μπερνάρντα, η Αδέλα, η Πόνσια, η Μαρτύριο, η Ανγκούστιας, η Αμέλια, η Μαγδαλένα, η Προυντένσια κι ο πανταχού παρών, και γι' αυτό απών, Πέπε. Όλες τους κομμάτια από ένα παζλ μιας μιας ανδαλουσιανής τραγωδίας που παρουσιάζει έντονες αντιστοιχίες με το σήμερα. , με άλλα λόγια μια βαλκανική τραγωδία, που λαμβάνει χώρα στις εσχατιές του πολιτισμένου κόσμου
Οι γυναίκες του «Σπιτιού της Μπερνάντα Άλμπα» μάς εξέφρασαν τα συναισθήματά τους για την παράσταση, τις ηρωίδες που ενσαρκώνουν και το έργο αυτό του Λόρκα.
Δώρα Στυλιανέση / Μπερνάρντα Άλμπα Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα είναι η μνήμη.
Αυτό που θέλει να ξεχάσει και δεν τα καταφέρνει.
Μαρία Σκαφτούρα/ Πόνθια: Η βία γεννάει βία και λύνεται μόνο με τη βία.
Αντιγόνη Κουλουκάκου –Ανγκούστιας: Όπως μαρτυράει και το όνομά μου… με μία συνεχή αγωνία και πόνο, τα οποία κορυφώνονται στην απόγνωση και καταλήγουν 'sin esperanza', χωρίς ελπίδα… και ο άνθρωπος χωρίς ελπίδα δεν ζει.
Ελεονώρα Αντωνιάδου – Αδέλα: Η Αδέλα είναι η μόνη που αρνείται να μείνει φυλακισμένη στο σπίτι της καταπίεσης και της τυραννίας. Αποφασίζει να αφήσει πίσω της το σπίτι του πολέμου και να διεκδικήσει τη ζωή που της αξίζει με οποιοδήποτε κόστος
Δανάη Παπουτσή-Μαρτίριο: Μια αρένα, μέσα στην οποία μάχονται ασταμάτητα το πένθος με τη θέληση για ζωή, η ετερότητα με την ομοιομορφία, οι κραυγές με τη σιωπή, ο εγκλεισμός με την προοπτική της ελευθερίας. Ένα σπίτι πολέμου, μεταξύ ζωής και θανάτου.
Αγάπη Παπαθανασιάδου-Μαγκνταλένα: Νομίζω ότι το Σπίτι περικλείεται σε μία ατάκα απο το έργο.. "Το ξερω οτι δεν πρόκειται να παντρευτώ .. Προτιμώ να κουβαλάω σακιά στο μύλο οτιδήποτε άλλο παρά να είμαι κλεισμένη όλη μέρα μεσα σ´αυτο το σκοτεινό δωμάτιο "
Βέφη Ρέδη (Vefi Redhi) - Μαρία Χοσεφα: Υπάρχουν ζωές σαν φυλακές και σπίτια σαν τάφοι". Αυτός ο στίχος του Τάσου Αθανασιάδη, αυτό είναι για μένα το σπίτι.
Φρύνη Θετάκη - υπηρέτρια: Για την υπηρέτρια το σπίτι της Μπερνάρντα είναι τρόπος επιβίωσης. Το σκαλοπάτι που τη χωρίζει από την απόλυτη φτώχεια.
Ξανθή Κρανίδη - Αμέλια: Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα είναι γεμάτο σκιές και σκοτεινά σημεία ανάμεσα στα οποία η Αμέλια προσπαθεί να επιβιώσει χωρίς να δυσαρεστεί κανέναν.
Γ.Οικονόμου
