Την Πέμπτη 16 Απριλίου παρουσιάζει στο Half Note τη συναυλία «Dream a little dream». Μια πολυσυλλεκτική παράσταση που μας παρακινεί να ξυπνήσουμε από το λήθαργο της καθημερινότητας και να δημιουργήσουμε ένα κόσμο με ηχοχρώματα, χωρίς σύνορα. Μουσικοί συνοδοιπόροι του, στο πιάνο ο Στάθης Σούλης, στα πνευστά ο Θύμιος Παπαδόπουλος και στην κιθάρα και το μπάσο ο Δημήτρης Στασινός.
-------------------------------------------------------------
Το Life.gr συνομίλησε με τον Σπύρο Κλείσσα για τη μουσική, τη ζωή και τα όνειρα.
Τι … όνειρα θα δούμε την Πέμπτη στο Half Note;
Την Πέμπτη θα ονειρευτούμε παρέα. Εξάλλου, στα όνειρά μας όπως και στο μουσικό αυτοσχεδιασμό, πολλές φορές αναλαμβάνει κυρίαρχο ρόλο το υποσυνείδητό μας και μας βοηθά να αποκωδικοποιήσουμε τη συμπεριφορά μας και τον χαρακτήρα μας. Έχω τη χαρά να συνεργάζομαι με εξαιρετικούς μουσικούς - Στάθης Σούλης, Θύμιος Παπαδόπουλος, Δημήτρης Στασινός και Σόλι Μπαρκί- και όλοι μαζί προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ένα μουσικό διάλογο, όπου συνυπάρχουν ο Χατζιδάκις και ο Tom Waits, o Πλέσσας και ο Βill Withers, o Παπάζογλου και ο Kurt Weil και ειλικρινά δεν μετανιώσαμε για τις επιλογές μας.
Τι είναι αυτό που συνδέει όλες αυτές τις διαφορετικές μουσικές κουλτούρες σε μία παράσταση;
Όταν ξεκινήσαμε την προετοιμασία αυτής της παράστασης, δεν χρειάστηκε να θέσουμε κανόνες. Με απόλυτη ελευθερία και χωρίς μουσικά στεγανά πειραματιστήκαμε τόσο ως προς την επιλογή του ρεπερτορίου όσο και ως προς τον τρόπο παρουσίασής του. Αισθανόμαστε ότι η μουσική είναι μία. Δεν χωράει σε κατηγορίες και δεν ακολουθεί συνταγές. Είναι σαν το ουράνιο τόξο. Αν κάποιος εμμονικά θέλει να κοιτάει μόνο ένα χρώμα, χάνει τη μαγεία του συνόλου. Οι ίδιοι οι άνθρωποι λοιπόν που συναντιόμαστε πάνω στη σκηνή του Half Note, θα επιχειρήσουμε να συνδέσουμε διαφορετικές μουσικές κουλτούρες σε ένα ενιαίο μουσικό οικοδόμημα, φιλτράροντάς το μέσα από τα διαφορετικά βιώματα και τις αισθητικές προσεγγίσεις του καθενός.
Κινείσαι ανάμεσα στον λυρικό ήχο, τη τζαζ, αλλά και το έντεχνο λαϊκό τραγούδι, τραγουδώντας σε ξενόγλωσσο, αλλά και ελληνικό στίχο. Υπάρχει κάποιο είδος που σε εκφράζει περισσότερο και ποιες είναι οι κυριότερες επιρροές σου;
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που ο πρώην ναυτικός πατέρας μου άκουγε τραγούδια από τη Λατινική Αμερική και big band ορχήστρες, η μητέρα μου προτιμούσε τους Έλληνες τραγουδιστές της δεκαετίας του ’80, η τηλεόραση έπαιζε ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου, εγώ σπούδαζα κλασική μουσική και το ραδιόφωνο στην κουζίνα έπαιζε λαϊκά και ρεμπέτικα μαζί με τους μεγάλους Έλληνες συνθέτες. Αργότερα ανακάλυψα τον μοναδικό πλούτο της δημοτικής μουσικής μας παράδοσης και τη σχέση του με την αρχαιοελληνική μουσική.
Υπήρχε λοιπόν ένας μουσικός πλουραλισμός, μια δημοκρατική συνύπαρξη όλων των ρευμάτων και των τάσεων της εποχής. Από τη στιγμή που άρχισα να μην είμαι μόνο ακροατής αλλά άρχισα ο ίδιος να τραγουδώ, μπορώ να πω ότι αγάπησα ιδιαίτερα το πεδίο που προσφέρει η jazz μουσική στον αυτοσχεδιασμό και τη μετάφραση μουσικών ιδιωμάτων μέσα από το προσωπικό πρίσμα, κάθε φορά, του εκάστοτε μουσικού. Αγάπησα την ελευθερία που προσφέρει και την μουσική έκπληξη που μπορεί να μεταμορφώσει ένα τραγούδι και να του προσδώσει νέα στοιχεία.
Πώς ξεκίνησε και πώς εξελίχθηκε το μουσικό σου ταξίδι;
Η σχέση μου με τη μουσική ξεκίνησε πολύ νωρίς, όταν, παιδάκι ακόμα, παρακολούθησα στην τηλεόραση τη συναυλία μιας συμφωνικής ορχήστρας. Εντυπωσιάστηκα σε τέτοιο βαθμό από τα έγχορδα, που ζήτησα από τους γονείς μου να μάθω βιολί.
Ακολούθησαν πολυετείς σπουδές στα ωδεία και μουσικές αναζητήσεις, μέχρι που το 2000 είχα την τύχη να γνωρίσω τον σπουδαίο Μίμη Πλέσσα, που με εμπιστεύτηκε με απίστευτη γενναιοδωρία σε εκείνη την πρώτη μας συνεργασία στο Μέγαρο Μουσικής. Μέχρι σήμερα νιώθω ευτυχής που αποτελώ σταθερό συνεργάτη του και συνένοχό του σε κάθε μουσικό πειραματισμό του.
Μέσα σ’ αυτά τα 15 χρόνια συνεργάστηκα με τον Σ. Κορκολή, τον Γ. Σπανό, τον Γ. Χατζηνάσιο και μπόρεσα να επικοινωνήσω μουσικά μαζί τους, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια η γνωριμία με τη συνθέτη Π. Λυκούδη με οδήγησε σε νέες μουσικές διαδρομές. Το πιο πρόσφατο κοινό μας εγχείρημα είναι η συμμετοχή μου στο CD, που μόλις κυκλοφόρησε, σε στίχους του Φ. Γράψα με τίτλο «Εν ονόματι του χρόνου».
Αρχιτεκτονική και μουσική - πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο; Βοήθησε με κάποιο περίεργο τρόπο το ένα την εξέλιξη του άλλου;
Συνδυάζονται αν έχεις κοντά σου ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να μοιραστούν το πάθος σου για όλα αυτά που αγαπάς. Δε θα μπορούσα να τα καταφέρω χωρίς την απεριόριστη στήριξη της οικογένειάς μου. Η Αρχιτεκτονική βοήθησε στο να αποκτήσω μία ευρύτερη αντίληψη γύρω από τις Τέχνες αλλά και τη σχέση τους με την καθημερινότητα. Η Μουσική αποτελεί για μένα τον πιο πηγαίο και αυθόρμητο τρόπο έκφρασης. Στο βαθμό, λοιπόν, που και οι δύο αυτές δραστηριότητες με καθοδήγησαν και με διαμόρφωσαν, τολμώ να πω ότι αν έλλειπε κάποια από τις δύο, αυτό θα επηρέαζε και την άλλη.
Πώς είναι σήμερα το μουσικό τοπίο στην Ελλάδα; Επηρεάζει η κρίση τη διάθεση να ακούμε, αλλά και να κάνουμε μουσική;
Η μουσική κάθε χώρας είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Ως μία τέχνη που επιτυγχάνει άμεσα να προκαλέσει την αντίδραση του κοινού και να είναι παρούσα στις ζωές, σχεδόν, όλων των ανθρώπων, δεν θα μπορούσε παρά να ακολουθήσει την πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι. Δεν βλέπω κάποια ουσιαστική αλλαγή στο μουσικό τοπίο της Ελλάδας. Αυτό που βλέπω είναι ότι πλέον, όλοι μας, είμαστε πιο συνειδητοί στις επιλογές μας. Η εποχή της αθωότητας και της άκριτης κατανάλωσης έχει περάσει. Ίσως η επαναφορά του «μέτρου» στη ζωή μας, είναι ένα από τα μεγάλα κέρδη αυτής της κατάστασης. Η μουσική είναι λυτρωτική, είναι επικοινωνία, είναι η δύναμη που έχουμε να ξεπερνάμε τον ίδιο μας τον εαυτό, είναι μια θεατρική απεικόνιση της ζωής μας. Είναι όλα αυτά που κινητοποιούν το συναίσθημά μας και μας μεταφέρουν στο όνειρο.
Ποια είναι τα επόμενά σου σχέδια;
Δεν είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να σχεδιάζω το μέλλον. Κινούμαι περισσότερο με βάση την παρόρμηση και το ένστικτο. Στο άμεσο μέλλον πάντως προγραμματίζουμε εμφανίσεις με τον Μ. Πλέσσα αλλά και το Γ. Χατζηνάσιο, ενώ μαζί με τη σοπράνο Ρ. Πουλημένου, ετοιμάζουμε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, με μία πολυδιάστατη παράσταση που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά πέρυσι στην Αυγουστιάτικη πανσέληνο στο φρούριο της Κέρκυρας, νησί που θεωρώ, πλέον, δεύτερη πατρίδα μου.
Συνέντευξη: Χριστίνα Τσατσαράγκου
Info:
ΣΠΥΡΟΣ ΚΛΕΙΣΣΑΣ
Dream a little dream…
Πέμπτη 16 Απριλίου 2015
Ώρα έναρξης: 21.30
Είσοδος: 10 ευρώ (μπαρ) – 15 ευρώ (τραπέζι)
HALF NOTE JAZZ CLUB (Τριβωνιανού 17, Μετς)
Πληροφορίες – Κρατήσεις - 210 9213310
www.halfnote.gr
www.viva.gr
