Αρνούμενοι ότι η τέχνη δεν έχει επαφή με την κοινωνία που τη γεννά, στοχεύουν στο να δημιουργήσουν μια πλατφόρμα συντονισμού και δράσης ανθρώπων των παραστατικών τεχνών ενάντια στον εκφασισμό των κοινωνιών μας .
Έναν χρόνο πριν, τον Μάρτιο του 2014, το 1ο Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών έγινε πράξη στο ελεύθερο, αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ. 200 καλλιτέχνες, 40 πολιτισμικοί ακτιβιστές και 10.000 κόσμου συμμετείχαν σε μια καλλιτεχνική συνάθροιση-γέφυρα προς την κινηματική δράση, με κορύφωση τη συμμετοχή στην αντιφασιστική διαδήλωση της 21ης Μαρτίου. Τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς έγινε το 2ο τριήμερο φεστιβάλ στα Προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας, έναν τόπο μνήμης και αντίστασης, ο οποίος λόγω της πολυπλοκότητας και της ριζοσπαστικότητας της σημερινής του κατάστασης, είναι περιθωριοποιημένος. Η ενεργοποίηση των ιστορικών κτιρίων των Προσφυγικών ανέδειξε τη δυναμική της αντίστασης των κατοίκων τους, αλλά και την ακτιβιστική δράση ως έργο τέχνης, ως ποιητικό συμβάν.
Φέτος το 3ο Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών οργανώνεται στο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ από 19 έως 29 Μαρτίου και οι καλλιτέχνες καλούν κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτως θρησκείας, εθνικότητας, χρώματος, φύλου, σεξουαλικού αυτοπροσδιορισμού, ανάπηρο ή μη, να συμμετάσχει σ' αυτήν τη μεγάλη γιορτή.
«Ελάτε να υπερασπιστούμε τον πλούτο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας που σέβεται την ανθρώπινη ποικιλομορφία. Ελάτε να κάνουμε τις γειτονιές μας, τους χώρους πολιτισμού και τις πόλεις μας γέφυρες φιλίας, αλληλεγγύης και αντίστασης στην τρομοκρατία του φασισμού.
Θέση μας είναι ότι η τέχνη, άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανθρώπινη φύση, παίρνει ως πρώτη ύλη τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα και αποτελεί βασικό εργαλείο ενάντια στις φασιστικές πρακτικές θανάτου. Θέτει ερωτήματα, διαμορφώνει συνειδήσεις και αντιμάχεται τη μονολιθικότητα του δογματισμού.
Πολιτικό μας πρόταγμα είναι ότι η τέχνη συμβαδίζει με τα κινήματα αλλά δεν πλαισιώνει ατζέντες. Μπορεί να αποτελέσει η ίδια πολιτική θέση που στέκεται μέσα και έξω από το σύστημα που την απειλεί και αρθρώνει τον λόγο της διαλεκτικά: ανοίγει πεδία προβληματισμού και γίνεται εργαλείο πολιτικής χειραφέτησης χωρίς να χάνει την αυτονομία της ως δημιουργική δύναμη. Έτσι όταν η τέχνη υπηρετεί την κοινωνική ανάγκη και όταν η κοινωνική ανάγκη εμπνέει την τέχνη και την τροφοδοτεί, υπηρετείται τόσο η ποιότητα της τέχνης όσο και η τέχνη της πολιτικής.
Ο φασισμός είναι γέννημα του καπιταλισμού, του ρατσισμού, του σεξισμού και του εθνικισμού. Ο φασισμός δεν είναι εγγενές στοιχείο του ανθρώπου αλλά γεννάται κάτω από συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες και για συγκεκριμένους σκοπούς. Τόσο στη σκηνή όσο και στην πλατεία του θεάτρου και στους δρόμους, ενώνουμε τις δυνάμεις και κάνουμε οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου.
Ενάντια στο σκοτάδι του φασισμού ανάβουμε τα φώτα της σκηνής!»
Το αναλυτικό πρόγραμμα στο antifaperformingarts.wordpress.com
