Ένας ζωντανός διάλογος ανάμεσα στο εν δυνάμει και το πεπερασμένο. Το νέο κοινωνικό μονόπρακτο της Αναστασίας Βούλγαρη «Κάποιος να με φωνάξει» είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία και παρουσιάζεται στο θέατρο Μεταξουργείο σε σκηνοθεσία Αλέξιου Κοτσώρη με τις Αντιγόνη Δρακουλάκη και Ελένη Τζαγκαράκη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Εμείς μιλήσαμε με την Ελένη Τζαγκαράκη και προσπαθήσαμε να ανιχνεύσουμε λίγο παραπάνω την παράσταση αυτή….
Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο αυτό της Αναστασίας Βούλγαρη
Η ηρωίδα στο «Κάποιος να με φωνάξει» είναι μια γυναίκα από τις πολλές ανάμεσά μας! Σύζυγος, Μητέρα, Γιαγιά, διδαγμένη με τις παραδόσεις μας, και την ελληνική κουλτούρα. Κουβαλάει βέβαια την μικρασιατική της καταγωγή! Όμως ενώ η ζωή της είναι φαινομενικά ήσυχη και φυσιολογική, αυτή κρατάει και θεριεύει μέσα της το ερωτηματικό τής ύπαρξής της! Θα γυρίσει? Ο πατέρας της τήν στοιχειώνει με την απουσία του από τη παιδική της ηλικία!
Τι σας γοήτευσε ιδιαίτερα;
Η γοητεία στο κείμενο είναι ο ποιητικός του και λυρικός λόγος.
Πως σκιαγραφείται η Ελλάδα μέσα από την ιστορία της ηρωίδας;
Η Ελλάδα μόνη και προς την δόξα τραβά, όπως έχουμε μάθει από την πολύπαθη ιστορία της.
Ο,τι δεν ζήσαμε στην ώρα του δεν θα το ζήσουμε ποτέ: Πιστεύετε πως η φράση αυτή που χαρακτηρίζει το έργο έχει καθολική ισχύ και γιατί;
Ο,τι δεν ζήσαμε στην ώρα του δε θα το ζήσουμε ποτέ! Η λογική άποψη κάθε ώριμου ανθρώπου που έχει κάνει έναν σημαντικό κύκλο ζωής. Αλλά η ελπίδα πάντα μας κλείνει παιχνιδιάρικα το μάτι. Σίγουρα το ό,τι δεν ζήσαμε στην ώρα του δε θα το ζήσουμε ποτέ, είναι ένα χαρακτηριστικό του κειμένου, όμως μπορεί και να ανατραπεί.
Που αγγίζει η παράσταση αυτή το σήμερα;
Πάντα οι απουσίες του πατέρα και της μητέρας ανεξαρτήτως των εποχών θα σημαδεύουν τον ψυχισμό και την πορεία των ανθρώπων.
Τι ρόλο παίζει η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη στην παράσταση;
Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη έρχεται να δώσει στο έργο, την κάθαρση, την δικαιολογία, την άρση, όλων των συναισθημάτων!
Μελλοντικά σχέδια
Ανεύρεση ωραίων κειμένων, καλές συνεργασίες, όπως αυτή με τον ευαίσθητο και ικανό ονειροπόλο Αλέξιο Κοτσώρη και βέβαια η Αναστασία Βούλγαρη να μας χαρίζει κείμενα ευαίσθητα, ρεαλιστικά, και δυναμικά με τον λυρικό της λόγο.
Γ.Οικονόμου
