Αγάπη, απώλεια, σκοπός και πάντα, μπροστά και πίσω απ’ όλα αυτά, ένα όνομα. Σαν ανάγκη σχεδόν. Σχέσεις απόλυτες. Προσπάθειες άκαρπες. Προς αναζήτηση του απόλυτου. Κι αν αυτό υπάρχει. Μια κίνηση, σχεδόν «χειρονομία της επιθυμίας για αθανασία». Γιατί, αλήθεια, και ποιος δεν ονειρεύτηκε να αγαπήσει και να αγαπηθεί απόλυτα;
Oι «Μεγάλοι Δρόμοι» αποτελούν την πρώτη παράσταση της νεοσύστατης ομάδας T.d.S. (Terre de semis) που βασίζεται σε διηγήματα της Λένας Κιτσοπούλου σε σκηνοθεσία Ειρήνης Φαναριώτη με την ίδια, τον Άρη Λάσκο και τη Μυρτώ Γράψα επί σκηνής, την Αμάλια Μπένετ και τη Χαρά Κότσαλη στην επιμέλεια της κίνησης και τον Φώτη Σιώτα στη μουσική σύνθεση.
Εμείς μιλήσαμε με τη νεαρή σκηνοθέτιδα της παράστασης, Ειρήνη Φαναριώτη, και μάθαμε πολλά για την πολύ ενδιαφέρουσα αυτή προσπάθεια….
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη Λένα Κιτσοπούλου; Ποια κείμενα επιλέξατε και γιατί;
Είχα δει το Χαίρε Νύμφη και αγοράζοντας το πρόγραμμα της παράστασης, διάβασα ένα κειμενάκι που είχε γράψει η Λένα και άρχισα να κλαίω μόνη μου στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Τώρα ακούγεται γραφικό αλλά έτσι, την άλλη μέρα αγόρασα τα βιβλία της. Τα διάβασα μέσα σε μια νύχτα. Επέλεξα να κάνω αυτά τα δύο για αρχή, γιατί μου φάνηκαν με κάποιο τρόπο πως μιλούσαν για μένα, παρόλο που προφανώς δεν έχω ζήσει καμία από τις δύο ιστορίες. Απλώς με διάλεξαν.
Ποιοι είναι οι Μεγάλοι Δρόμοι που διανύουμε σήμερα;
Δύσκολα να απαντήσω τόσο γενικά. Ο κάθε άνθρωπος τραβάει το δικό του Μεγάλο Δρόμο. Σε οριζόντια οπτική, θα μπορούσα να πω για την οικονομικοπολιτική μας κατάσταση που μοιάζει να είναι ένας τεράστιος δρόμος που δεν είμαι σε θέση να διακρίνω από που ξεκίνησε και που μας πάει.. Σε κάθετη, είναι οι Μεγάλοι Δρόμοι που διανύουμε ο καθένας μέσα στα μικρά μας κεφάλια. Σκέψεις, άγχη, ανησυχίες, αναζητήσεις, στόχοι, σχέδια. Προσωπικά, ταλανίζομαι από το σύνδρομο της συνεχόμενης σκέψης, αυτής που δεν σταματάει ούτε όταν κοιμάμαι. Αυτός είναι ο δικός μου Μεγάλος Δρόμος.
Τα διηγήματα της Κιτσοπούλου δημιουργούν ένα περιβάλλον που μπορεί να σταθεί αυτούσιο και στο θέατρο. Γιατί συμβαίνει αυτό, πιστεύετε;
Ο λόγος είναι άμεσος, είναι σύγχρονα και μεστά. Κλείνουν μέσα σε λίγες σελίδες την εικόνα μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε;
Ποιες δυσκολίες δεν αντιμετώπισα; Όλων των ειδών. Τις έχω ξεχάσει.
Αγαπημένη σας φράση από το έργο..
"Τόσο πολύ δεν είχα ξανατρέξει στη ζωή μου.."
Είναι η πρώτη σας σκηνοθεσία; Πώς είναι ο διπλός ρόλος σκηνοθέτη - ηθοποιού;
Περίεργος.. δε θέλω να πω δύσκολος παρόλο που υπήρξε και αυτό. Η σκηνοθεσία ενίσχυσε ένα μικρό μου κουσούρι! Μουρμούριζα τα λόγια των ηθοποιών της παράστασης, ενώ τους έβλεπα να παίζουν. Η ηθοποιία μου το εξουδετέρωσε, ευτυχώς!
Τι θέλετε να κρατήσει ο θεατής όταν φεύγει από την παράσταση σας;
Ότι αξίζει να ρισκάρει.
Μελλοντικά σχέδια;
Δεν έχω. Θέλω μόνο να συνεχίσω να αγαπάω αυτό που κάνω.
Γ. Οικονόμου
