Αυτά τα λόγια συνοδεύουν τις σκέψεις μας εδώ και 5-6 μέρες, όσες δηλαδή έχουν περάσει από την πρεμιέρα της «Κατερίνας» του Αύγουστου Κορτώ, της Κατερίνας που «βγήκε» από το βιβλίο της και είχε τύχη να πέσει στα χέρια δύο εξαιρετικά ταλαντούχων ανθρώπων. Του Γιώργου Νανούρη, που τη διασκεύασε και τη σκηνοθέτησε και της Λένας Παπαληγούρα, που της έδωσε σάρκα και οστά με τρόπο συγκλονιστικό.
Η ιστορία της Κατερίνας είναι πέρα για πέρα αληθινή. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της διπολικής μητέρας του Αύγουστου Κορτώ. Η Κατερίνα έχει μόλις αυτοκτονήσει και αρχίζει να αφηγείται τη ζωή της. Φάρμακα, χάπια, σύζυγος και γιος. Αγάπη και μίσος, ομοφυλοφιλία, αυτοσαρκασμός, χιούμορ ανακατεμένο με πόνο, στοργή μέσα από στριγγλιές, και απόπειρες αυτοκτονίας αποτελούν τη χαοτική πραγματικότητα της ηρωίδας που παλεύει με τη διπολική διαταραχή και γραπώνεται από όποιον μπορεί, με αποτέλεσμα να παρασύρει μια ολόκληρη οικογένεια στη δίνη της αρρώστιας της.
Ο Γιώργος Νανούρης μ΄ένα φακό στο χέρι του, ένα μικρόφωνο και το «βιβλίο της Κατερίνας» (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη), έστησε μία εξαιρετική παράσταση στο θέατρο Θησείον. Δεν προσπάθησε να ωραιοποιήσει καταστάσεις ούτε να αγιοποιήσει την ηρωίδα, την Κατερίνα. Κάτι τέτοιο άλλωστε δεν συμβαίνει ούτε στο βιβλίο. Γι΄αυτό και ο συγγραφέας τής έχει δώσει τη θέση της αφηγήτριας. Για να μιλά η ίδια για τον εαυτό και τη ζωή της, για να ρίχνει όλη την ευθύνη πάνω της, για να μας θυμώνει και για να την συγχωρούμε την ίδια ακριβώς στιγμή …
Η Λένα Παπαληγούρα έδωσε μία ανατριχιαστικά σπαραχτική ερμηνεία ως Κατερίνα. Μία ερμηνεία που ζυγίζει τόνους ευαισθησίας, ευθραστότητας, απογοήτευσης, κατάρας, θλίψης, αρρώστιας, αλλά και ανεξάντλητης αγάπης. Μια ερμηνεία μέσα από την οποία μας ξεδίπλωσε την ψυχή της ηρωίδας, αφού πρώτα μας την αποδόμησε αργά αργά και βασανιστικά. Μια ερμηνεία, μέσω της οποίας δεν της έδωσε άφεση αμαρτιών και αυτό είναι το πιο ουσιαστικό στοιχείο της παράστασης. Μίλησε τα λόγια της, εξέθεσε τις σκέψεις της, δεν προχώρησε, όμως, παρακάτω. Αυτός ο σκληρός και άκρατος ρεαλισμός της Λένας Παπαληγούρα είναι ίσως αυτό που μας συντάραξε πιο πολύ. Γιατί στο τέλος, μείναμε εμείς να τυραννιόμαστε με τη σκέψη της…
Μοναδικό αρνητικό στοιχείο της παράστασης, η φυσική παρουσία του Λόλεκ στη σκηνή. Και λέμε φυσική γιατί μόνο ως προς αυτό έχουμε ένσταση. Οι μελωδίες που συνέθεσε ο νεαρός τραγουδοποιός είναι πραγματικά εξαιρετικές, καθώς ακολούθησαν τη σκοτεινή ψυχή της ηρωίδας βήμα προς βήμα, ταίριαξαν απόλυτα με το όλο κλίμα και πολλές φορές νιώσαμε ότι ξεπηδούσαν μέσα από το κείμενο της παράστασης. Ευτυχώς, η παράσταση δεν έχασε τη δυναμική της εξαιτίας αυτού. Η Λένα Παπαληγούρα ήταν τόσο σαρωτική, τόσο κυρίαρχα παρούσα, που πραγματικά κατάπιε τα οποιαδήποτε αρνητικά στοιχεία της βραδιάς…
Συμπέρασμα; Να τη δείτε την Κατερίνα. Γιατί για ένα περίεργο λόγο θα αισθανθείτε πως την γνωρίζετε ήδη και θα μπείτε σε μια αλλόκοτη διαδικασία ενδοσκόπησης…
Γεωργία Οικονόμου ([email protected])
