Από την ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΧΡΙΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Θα μπορούσε η ζωή της να είναι ένα παραμύθι. Δύο άντρες, δύο ρομαντικές ιστορίες αγάπης με διαφορά κάποιων χρόνων μεταξύ τους, η χρυσή βέρα που μπήκε δύο φορές στο δάχτυλό της και ήταν κάποτε το όνειρο της ζωής της, η πλούσια και μποέμ ζωή μαζί τους, τα αδιάκοπα ταξίδια στο εξωτερικό, τα ονόματά τους να μπαίνουν συχνά στις κοσμικές σελίδες, η καριέρα ενός όμορφου μοντέλου και οι μεγάλες πασαρέλες.
Τελικά, όμως, η ζωή της θα μπορούσε να είναι και δραματική ταινία. Θυμάται συγκλονισμένη ακόμη σήμερα ότι πάγωσε όταν είδε πεσμένο στο πάτωμα του παιδικού δωματίου το άψυχο σώμα του δεύτερου συζύγου της. Είχε πεθάνει μπροστά στα τρομαγμένα μάτια των παιδιών τους, που, αν και ήταν πολύ μικρά, κατάλαβαν ότι αυτό που διαδραματιζόταν εκείνες τις στιγμές δεν ήταν ένα παιχνίδι Πέρασαν τρία χρόνια, τρία χρόνια πένθους.
Η απόφαση για τη συμμετοχή της στο διαγωνισμό ομορφιάς της Mrs Globe (Μις Παντρεμένη Υδρόγειος) ήταν ένας καλός τρόπος να «αποδράσει» από τον πόνο. Επίσης, ένα καλό κίνητρο, αφού ο συγκεκριμένος διαγωνισμός ομορφιάς στηρίζει με τα έσοδά του τις κακοποιημένες γυναίκες.
Οι αποσκευές της Κατερίνας Τασοπούλου, που ταξίδεψαν πέρυσι τον Αύγουστο για το Παλμ Σπρινγκ της Καλιφόρνια, έκλειναν μέσα τους την αγάπη για τα παιδιά της, όνειρα αλλά και δάκρυα. Πριν από ένα χρόνο γνώρισε τον Θανάση Κωστάκο, ο οποίος είναι ερωτευμένος μαζί της και αποφασισμένος να ενώσουν τις ζωές τους, χωρίς τους ανόητους φόβους και τις προκαταλήψεις, ότι δηλαδή με αυτόν, ως τρίτο σύζυγο, θα «τριτώσει το κακό». Ανάμεσα στις 60 ομορφότερες μαμάδες του πλανήτη, η Κατερίνα κατέκτησε τον τίτλο της Spirit of Globe 2007 και επιστρέφοντας στην Ελλάδα, αποφάσισε ότι είναι αδύνατον να ζει χωρίς τις μελανές αναμνήσεις της, αλλά μπορεί ξανά μια καινούργια αγάπη να της κάνει τον πόνο πιο γλυκό.
Στεκόταν στο δρόμο, ψηλή, 1,76 μ., με ένα μακρύ φόρεμα και πρόσωπο χωρίς μακιγιάζ. Όταν καθίσαμε, παρατήρησα ότι μιλάει πολύ ήρεμα και μόνο όταν αναφέρεται στα παιδιά της, το βλέμμα της καίει.
Σε κοιτάζω και σκέφτομαι πότε πρόλαβε μια νέα γυναίκα, όπως εσύ, να ζήσει τόσο πόνο
«Έζησα πολλά σε πολύ λίγα χρόνια. Ποιος ξέρει, ίσως να έπρεπε, ίσως να μην είναι τυχαίο».
Πότε άρχισε η ιστορία σου στην πασαρέλα;
«Στα δεκαπέντε μου χρόνια ξεκίνησα να κάνω μόντελινγκ. Ήμουν μαθήτρια στη σχολή μανεκέν Κρίστη και παράλληλα δούλευα για να ξεχρεώνω τη σχολή και να βγάζω το χαρτζιλίκι μου. Δούλευα και στην τηλεόραση, όπου εμφανιζόμουν στον Πρωινό καφέ όταν τον παρουσίαζε ακόμη η Ρούλα Κορομηλά».
Πώς σε τόσο νεαρή ηλικία αποφάσισες να αφήσεις την καριέρα και να παντρευτείς;
«Είπαμε, μερικά πράγματα γίνονται γιατί πρέπει να γίνονται. Ο πρώτος μου σύζυγος ήταν ένας γνωστός επιχειρηματίας, ο Νίκος Τριανταφυλλάκης. Ασχολούνταν με κατασκευές δημοσίων έργων, όπως το στάδιο ΟΑΚΑ του μπάσκετ. Τον γνώρισα σε μια επίδειξη μόδας που είχε γίνει στο Πόρτο δρα. Εγώ δεν ήμουν ακόμη ούτε 18 ετών. Παρόλο που είχαμε όμως μεγάλη διαφορά ηλικίας, με γοήτευσε ο τρόπος που με πλησίασε, το πείσμα του και ότι ήθελε απεγνωσμένα να με κατακτήσει. Έτσι, μέσα σε ένα μήνα αρραβωνιαστήκαμε».
Υπήρχαν προβλήματα σ' αυτόν το γάμο;
«Όλοι έλεγαν ότι ήμουν πολύ μικρή για εκείνον. Τον αγαπούσα όμως τόσο πολύ, που τα κατάφερα να ανέβω για να φτάσω τις εμπειρίες του. Πέρασα καταπληκτικά μαζί του, με προστάτευε, έζησα έντονα και μου έμαθε πολλά καινούργια πράγματα, που μια άλλη γυναίκα ούτε στα 50 της δεν τα έχει ζήσει».
Πώς σας βρήκε το αναπάντεχο κακό;
«Μας βρήκε στα δύο χρόνια γάμου. Αρρώστησε από καρκίνο και μέσα σε 11 μήνες τον έχασα. Εκείνο το φρικτό διάστημα το πέρασε με μεγάλη αξιοπρέπεια ο ίδιος κι εγώ, σοκαρισμένη, ήμουν μέρα νύχτα κοντά του. Είχα αφήσει όλη μου τη ζωή πάνω σε εκείνον και η απώλειά του με διέλυσε. Ήταν ο δάσκαλος και ο σύντροφός μου.
Δυστυχώς, όταν έφυγε, ακολούθησαν και άλλα προβλήματα, αυτή τη φορά κληρονομικής φύσεως. Όσο ζούσε, δούλευα κι εγώ το ήξεραν όλοι, ακόμη και η δασκάλα μου, η Κρίστη και όλα τα χρήματα που έπαιρνα από τις επιδείξεις μόδας του τα έδινα για να βοηθήσω το σπίτι μας. Εκείνος γελούσε με την αφέλειά μου, ενός μικρού κοριτσιού. Μετά το χαμό του ακολούθησαν πολύχρονες δικαστικές διαμάχες με την οικογένειά του, τις οποίες τις κέρδισα, γιατί οι κατηγορίες ήταν αβάσιμες».
Πότε γνώρισες το δεύτερο σύζυγό σου;
«Μετά από ενάμιση χρόνο. Και τι σύμπτωση, και αυτόν τον έλεγαν Νικόλα! Μάλιστα, τον γνώρισα ανήμερα της γιορτής του! Ήταν ο Νικόλας Παπανικόλας, ένας από τους ιδιοκτήτες της διαφημιστικής εταιρείας Άλμα. Ήταν πολύ καλός στη δουλειά του και είχε βραβευτεί από τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο ως ο καλύτερος πωλητής υπαίθριας διαφήμισης στην Ελλάδα. Και με αυτόν έγιναν όλα πολύ γρήγορα, σαν να βιαζόταν κι εκείνος, λες και ήξερε ότι δεν είχε πολύ χρόνο μπροστά του. Μέσα σε δύο μήνες έμεινα έγκυος».
Πώς τελείωσε το δεύτερο παραμύθι;
«Ο σύζυγός μου έπαθε ανακοπή. Το τέλος του ήταν μια ιστορία πέντε δευτερολέπτων. Εκείνη την ημέρα μπήκε στο δωμάτιο των παιδιών μας για να τα φιλήσει και ξαφνικά τον άκουσα να φωνάζει το όνομά μου. Επειδή δεν χρησιμοποιούσε ποτέ ολόκληρο το όνομά μου, αλλά διάφορα χαϊδευτικά, κατάλαβα αμέσως ότι συνέβαινε κάτι σοβαρό. Είχε πεθάνει μπροστά στα μάτια των παιδιών. Τρελάθηκα και του φώναζα πού με αφήνεις με δυο μωρά!».
Αυτή η εικόνα του άψυχου πατέρα δεν έχει τραυματίσει την ψυχούλα τους;
«Φυσικά! Πρώτα τον είδαν τα παιδιά και μετά εγώ. Ξεκίνησαν ψυχοθεραπεία, η οποία συνεχίζεται εδώ και τρία χρόνια, και γνωρίζουν ότι ο μπαμπάς δεν πρόκειται να γυρίσει ποτέ. Είπα στον εαυτό μου ότι δεν πρέπει μπροστά τους να πενθήσω, για να μην πάθουν μεγαλύτερο σοκ. Όλη μου η ζωή είναι τα παιδιά μου και δεν θα επιτρέψω σε κανένα να τους κάνει κακό. Έχω δώσει όρκο και είμαι ικανή να θυσιάσω ακόμη και την προσωπική μου ζωή».
Στο βάθος του μυαλού σου εκείνη την περίοδο σε φόβιζε κάτι, έστω χωρίς να ξέρεις ακριβώς τι; Σου περνούσε από το μυαλό ότι θα του συνέβαινε κάτι κακό;
«Άρχισα να ανησυχώ μόνο την τελευταία εβδομάδα πριν φύγει, γιατί έβλεπα ότι είχε μεγάλη αγωνία και είχε απομονωθεί. Το ένιωθα ότι για κάτι πάλευε, αλλά επειδή δεν μου έλεγε τι του συμβαίνει, δεν μπορούσα να φανταστώ τι ήταν αυτό που τον έτρωγε, ούτε ότι θα έφτανε το τρομερό τέλος. Μου έλεγε ψέματα, ότι στη δουλειά του είναι όλα μια χαρά, δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ και το μόνο που μαρτυρούσε ήταν ότι ένιωθε πολύ κουρασμένος και είχε ανάγκη από ξεκούραση. Σήμερα πλέον ξέρω ότι ήθελε να πεθάνει. Είχε κάποιο πρόβλημα με την καρδιά του, αλλά δεν ήθελε να ακολουθήσει τη θεραπεία που του είχαν συστήσει οι γιατροί. Ήταν πολύ μπλοκαρισμένος και απογοητευμένος. Είμαι σίγουρη ότι έφυγε γιατί ήθελε να ησυχάσει. Δεν άντεχε προφανώς να κουβαλάει μόνος του τα τεράστια επαγγελματικά προβλήματα που του είχαν χρεώσει και για το οποία δεν ήταν υπεύθυνος. Οι αξιοπρεπείς άνθρωποι, όπως εκείνος, όσο και να φαίνεται απίστευτο, αρκετές φορές επιλέγουν ακόμη και να πεθάνουν».
μήπως ρίχνει το βλέμμα του επάνω σου κάποιο «γρουσούζικο μάτι»; Μήπως σε αντιμετωπίζουν με ένα ανόητο φόβο για κάτι «υπερφυσικό» που ίσως κουβαλάς;
«Ναι, φυσικά, πέρασε και αυτό από το μυαλό μου. Και έλεγα μα γιατί να μου τυχαίνουν εμένα αυτά;. Ακόμα κι εκείνη τη στιγμή που είδα άψυχο το δεύτερο σύζυγό μου ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα: Δεν είναι δυνατό να συμβαίνει πάλι σ' εμένα! Πάλι αυτός ο πόνος σ' εμένα!. Σήμερα, όμως, είμαι πολύ πιο ώριμη, πιο δυνατή και δεν πιστεύω σε τέτοια πράγματα. Δεν ξέρω πώς μπορεί να σκέφτονται οι άλλοι ή τι μπορεί να φοβούνται, δεν με ενδιαφέρει».
Σήμερα τι όνειρα κάνεις;
«Σήμερα είμαι δασκάλα χορού στις σχολές Τζιν Κέλι και για μένα αυτή η δουλειά είναι κάτι σαν ψυχοθεραπεία. Επίσης, ο τίτλος μου ως Spirit of Globe μου δίνει το δικαίωμα να ξαναπάρω μέρος στα καλλιστεία τον Αύγουστο και αυτή τη φορά ως Mediterranean Globe. Ακόμη, είχα την τιμή να με κάνουν πρέσβειρα καλής θέλησης στο σύλλογο Πίστη, που απαρτίζεται από γονείς παιδιών με νεοπλασματικές παθήσεις. Εξάλλου, και ο διαγωνισμός Mrs Globe δεν είναι τυχαίος, γιατί υποστηρίζει και με τα έσοδά του τις κακοποιημένες γυναίκες. Μάλιστα, ο συγκεκριμένος οργανισμός Win Foundation αντιπροσωπεύεται στην Ελλάδα από τη Mrs Globe 2006 Μάντα Παπαδάκου».
