Η ειδήση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη όχι μόνο στους δικούς του ανθρώπους, αλλά και στον εκδοτικό, πολιτικό και πολιτιστικό κόσμο της χώρας. Με ισχυρή προσωπικότητα και φυσική ευγένεια άφησε το στίγμα του σε ό,τι κι αν ασχολήθηκε.

Ο Χρήστος Λαμπράκης δεν έκανε οικογένεια και από τις 12 Αυγούστου του 1957, όταν πέθανε ξαφνικά ο πατέρας του, Δημήτρης, ζούσε με τη μητέρα του Έλζα, στην οποία είχε ιδιαίτερη αδυναμία, στην οδό Αναγνωστοπούλου στο Κολωνάκι. Είχε και δύο αδερφές, την Άννα Λαμπράκη και τη Λένα Σαββίδου.

Οι παρέες και οι φίλοι του ήταν λίγοι και εκλεκτοί. Ο ίδιος ούτε έπινε ούτε κάπνιζε και τα μοναδικά πάθη του ήταν τα ταξίδια και η κλασική μουσική, αλλά και το αγαπημένο του νησί, όπως και όλης της οικογένειας, ο Πόρος. Η ισχυρή του προσωπικότητα είχε επηρεαστεί καθοριστικά από τον πατέρα του, τον οποίο και διαδέχθηκε στις εκδόσεις πολύ μικρός, μόλις 23 ετών.

Ποιος ήταν
Ο Χρήστος Λαμπράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1934. Από το 1954 μέχρι το 1957 εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Το Βήμα» και διευθυντής του περιοδικού «Ταχυδρόμος».

Το 1957 ανέλαβε τη διοίκηση και τη γενική διεύθυνση του Οργανισμού Λαμπράκη.

Από το 1970, οπότε ο ΔΟΛ έγινε ανώνυμη εταιρεία, ανέλαβε τη θέση του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου της Α.Ε. Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη.

Η προσφορά του στα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας μας ήταν ανεκτίμητη. Δημιούργησε το πρώτο μουσικό κέντρο διεθνών διαστάσεων της χώρας στην Αθήνα, το Μέγαρο Μουσικής, και το 1991 τον κοινωφελή, μη κερδοσκοπικό οργανισμό του Ιδρύματος Μελετών Λαμπράκη.

Άφατη θλίψη
Με τη γνωστοποίηση του θανάτου του στην ιστοσελίδα των «Νέων» αναρτήθηκε η εξής ανακοίνωση:

«Ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη με άφατη θλίψη ανακοινώνει το θάνατο του Χρήστου Λαμπράκη, προέδρου του διοικητικού συμβουλίου του. Ο εκλιπών υπήρξε συνεχιστής αλλά και ανανεωτής της πρωτοποριακής δημιουργίας του πατέρα του Δημήτρη στο χώρο της έντυπης, αντικειμενικής εκδοτικής ενημέρωσης, που άρχισε το 1922 και συνεχίζεται αδιάλειπτα ως τις μέρες μας, πάντοτε υπηρετώντας τη δημοκρατία, την αλήθεια και την πρόοδο στην Ελλάδα.

Σπούδασε στην Αγγλία και την Ελβετία, υπηρέτησε στο Ναυτικό και αφού εργάστηκε ως δόκιμος δημοσιογράφος στο ?Βήμα?, ανέλαβε τη διεύθυνση των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν, το 1957, πέθανε αιφνιδίως ο πατέρας του».

Στην ανακοίνωση τονίζεται ακόμη: «Οι γνώσεις του, η ενάργεια και το πάθος του για τη μορφωτική και την πνευματική ανάπτυξη στην Ελλάδα δεν εκφράστηκαν μόνο στον εκδοτικό χώρο. Εμπνευστής, ακάματος εργάτης, με ιδέες πρωτοποριακές, ο Χρήστος Λαμπράκης δημιούργησε το πρώτο μουσικό κέντρο διεθνών διαστάσεων της χώρας στην Αθήνα, το Μέγαρο Μουσικής, "τέκνο" της ομάδας των Φίλων της Μουσικής, στην ίδρυση της οποίας πρωτοστάτησε. Ένα άλλο δημιουργήθηκε στη Θεσσαλονίκη και άλλα εκκολάπτονται σήμερα σε διάφορες ελληνικές πόλεις. Ο ίδιος, το 1991, δημιούργησε το ίδρυμα που φέρει το όνομά του, έναν κοινωφελή, μη κερδοσκοπικό οργανισμό με τον υψηλό στόχο "να διαμορφώσει τον ανανεωτικό πυρήνα μελετών και σχεδιασμού ανάπτυξης σε τομείς υψηλής προτεραιότητας για την Ελλάδα"».

Το ύστατο χαίρε στον Χρήστο Λαμπράκη απηύθυνε την Τετάρτη το μεσημέρι στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών σύσσωμη η πολιτική και πνευματική ηγεσία του τόπου.