Τον Απρίλιο θα φιλοξενηθεί στην Αθήνα ένα από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά γεγονότα. Η 3η Berlinale In Athens, το διάσημο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Βερολίνου, που αναμένεται να έχει συναρπαστικές ταινίες. Η Berlinale In Athens οργανώνει μέχρι τον Απρίλιο μεγάλες avant premier ταινιών που πήραν μέρος στο διαγωνιστικό μέρος τους φεστιβάλ. Μία από αυτές και «Ο καθοδηγητής» του Ρόμπερτ ντε Νίρο, με την Αντζελίνα Τζολί και τον Ματ Ντέιμον, που θα προβληθεί στις 26 Φεβρουαρίου σε ειδική προβολή και στη συνέχεια θα βγει και στις κινηματογραφικές αίθουσες. Σ αυτή την ταινία η Αντζελίνα Τζολί υποδύεται ένα ρόλο πολύ διαφορετικό, την υποτακτική σύζυγο ενός από τους κορυφαίους πράκτορες της CIA, μια γυναίκα υποχρεωμένη να σιωπά ενώ βλέπει την οικογένειά της να διαλύεται. Μιλήσαμε μαζί της και μας είπε για τη νέα της ταινία αλλά και για τον άντρα της, τον Μπραντ Πιτ!
Επιμέλεια: ΚΑΤΙΑ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ
Αντζελίνα, δεν σταματάς πουθενά; Ταινίες, οικογένεια, ακτιβισμός. Πώς τα καταφέρνεις όλα;
«Σχεδιάζω μανιωδώς. Είμαι πολύ τυχερή. Μου αρέσουν τα διαφορετικά ερεθίσματα στη ζωή μου. Μου αρέσει να είμαι με τα παιδιά μου και με τον Μπραντ. Αυτή είναι η ζωή που επέλεξα να έχω».
Ως δημόσιο πρόσωπο σε παρακολουθούν. Σε επηρεάζει αυτό;
«Έβαλα στόχο να μην αφήσω αυτό το γεγονός να αλλάξει τον τρόπο που ζω, εκτός από το να σχεδιάζω προσεκτικά τις διακοπές μου, πού θα πάμε, πού θα μείνουμε ή τέτοια πράγματα. Απλώς δεν το αφήνουμε να μας επηρεάσει. Η μοναδική δύσκολη στιγμή είναι όταν τα παιδιά θέλουν να πάνε κάπου. Μου έχουν προτείνει πολλοί να πάνε τα παιδιά μου μια βόλτα στην Disneyland ή σε μέρη που δεν μπορώ να τα πάω εγώ και δεν καταλαβαίνουν πόσο ενοχλητικό είναι αυτό. Να τα πάρουν δηλαδή για να κάνουν πράγματα που νομίζουν ότι εγώ δεν μπορώ να κάνω. Γι αυτό σχεδιάζουμε τους τρόπους για να τα κάνουμε όλα αυτά».
Ο νέος σου ρόλος είναι πολύ διαφορετικός από αυτούς που σε έχουμε γνωρίσει. Η Κλόβερ είναι μια υπερπροστατευτική μητέρα. Πώς επηρεάζει ο ρόλος της μητρότητας την ερμηνεία σου στην ταινία;
«Βασικά, αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που με συνδέει με την ηρωίδα, γιατί κατά τα άλλα υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν αναγνωρίζω σ' αυτήν. Αλλά η αγάπη και η αφοσίωσή της στο γιο της και σίγουρα το ότι έχασε την οικογένειά της σ' αυτόν τον κόσμο της CIA και τώρα το σύζυγό της Και μπροστά στο φόβο ο γιος της να εμπλακεί σε αυτόν τον επικίνδυνο σιωπηλό κόσμο και το πώς κάτι τέτοιο θα την έκανε να αισθανθεί Επομένως, ναι, το να παλεύει για το γιο της είναι κάτι πολύ κοντά σ' εμένα».
Θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου να παρακολουθεί με σταυρωμένα χέρια όλα αυτά που επηρεάζουν την οικογενειακή ζωή να ξετυλίγονται χωρίς να λες τίποτα;
«Όχι, αλλά πολλά στοιχεία της ταινίας αποτέλεσαν για μένα μια μελέτη σε αυτού του είδους τον περιορισμό.
Ως γυναίκα μπορώ να πω φεύγω, παίρνω διαζύγιο, θα μου πεις τι συμβαίνει ή ακόμα και να μιλήσω με πιο σκληρό τρόπο, χωρίς αυτό να είναι και το πιο άσχημο πράγμα στον κόσμο. Όμως, η ηρωίδα πρέπει να διατηρεί ένα είδος ηρεμίας, σιωπηλής αξιοπρέπειας και απλώς να συμβιβαστεί με αυτήν τη ζωή.
Ήταν εκείνη η εποχή και η ιδέα του να ξεφύγεις ήταν απλώς αδιανόητη για μια γυναίκα». (Γέλια.)
Τι σε γοήτευσε στο ρόλο της Κλόβερ;
«Μου άρεσε το γεγονός ότι υπήρχαν πολλά πράγματα σ' αυτήν που ήταν σπασμένα και συνήθως δεν μου δίνεται η ευκαιρία να παίξω τέτοιους ρόλους. Γι αυτό νομίζω ότι του πήρε λίγο καιρό του Μπομπ (σ.σ.: Ντε Νίρο) να αποφασίσει ότι έπρεπε να παίξω αυτόν το ρόλο, επειδή η ηρωίδα είναι υποτακτική. Είναι πιο ευαίσθητη, είναι κομμάτια. Για μένα ήταν πρόκληση, γιατί παρόλο που υπάρχουν πράγματα στη ζωή μου για τα οποία νιώθω δυνατή, υπάρχουν και κομμάτια μου που είναι σπασμένα».
Γιατί έπρεπε να πειστεί ο Ρόμπερτ ντε Νίρο;
«Νομίζω ότι έπρεπε να κατανοήσει τις προθέσεις μου για το πώς θα μπορούσα να την ερμηνεύσω με περισσότερη ακρίβεια. Είναι πολύ ακριβής στην κάθε λεπτομέρεια αυτής της ταινίας. Δεν είναι σίγουρο ότι μπορούσε να δει αν ήμουν ικανή να κάνω πολλά πράγματα του χαρακτήρα της Κλόβερ. Έπρεπε να ξέρει ότι μπορώ να την καταλάβω και μιλήσαμε πολύ γι αυτό ώστε να σιγουρευτεί».
Πώς ένιωσες όταν είδες τον εαυτό σου γερασμένο στην ταινία;
«Μου αρέσουν τα σημάδια του χρόνου σε ένα πρόσωπο. Εγώ προσωπικά το λατρεύω και μου αρέσει να γερνάω στις ταινίες. Μου αρέσει να βλέπω το πρόσωπό μου γερασμένο με διαφορετικούς τρόπους. Βασικά πιστεύω ότι υπάρχει κάτι πολύ παρήγορο στο να αισθάνεσαι σαν μια μεγαλύτερη γυναίκα. Γνωρίζεις ότι όταν φθάσεις σε αυτό το σημείο, θα έχεις γνωρίσει τόσο πολλά πράγματα και θα έχεις διαμορφωθεί με τόσους διαφορετικούς τρόπους, που φαίνεται να υπάρχει μια παρηγοριά σ' αυτό».
Έχεις προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια σε χώρες όπου η CIA δουλεύει παρασκηνιακά. Έχεις βιώσει ποτέ κάποια άμεση ή έμμεση πρακτική στις πολιτιστικές ή τις πολιτικές δομές των χωρών που έχεις επισκεφθεί;
«Αυτό είναι ένα τεράστιο ερώτημα. Δεν αντιλήφθηκα ποτέ κάτι συγκεκριμένο, αλλά νομίζω ότι σίγουρα έχω βιώσει την εξωτερική μας πολιτική και την αλλαγή στην αντίληψη της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια. Σε κάθε ταξίδι που κάνω τα αισθήματα είναι διαφορετικά, λόγω των αλλαγών που έχουμε κάνει. Είμαι σίγουρη ότι η CIA βοήθησε σ' αυτό».
Ποιες είναι οι αλλαγές που έχεις παρατηρήσει;
«Σκέφτομαι ότι, όταν πριν από πέντε χρόνια περίπου άρχισα να ταξιδεύω και έλεγα ότι είμαι Αμερικανίδα, όλοι ήταν πολύ χαρούμενοι και πίστευαν ότι ήταν το καλύτερο μέρος στον κόσμο. Και τώρα νιώθεις ότι οι άνθρωποι δεν χαίρονται γι αυτό. Αμφισβητούν τη χώρα μου.
Ξέρεις, οι άνθρωποι λένε πράγματα όπως είναι περίεργο που είσαι εδώ, επειδή είσαι Αμερικανίδα, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια για τους Αμερικανούς. Οι Αμερικανοί είναι συμπονετικοί, γενναιόδωροι άνθρωποι. Δεν είναι αυτό που η κυβέρνησή μας δείχνει τα τελευταία χρόνια».
Ο κοινωνικός σου ακτιβισμός έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο επιλέγεις τους ρόλους σου;
«Όχι, είναι σημαντικό το να περνάς καλά και να μην τα παίρνεις όλα τόσο σοβαρά, γιατί νομίζω ότι υπάρχει χώρος για ψυχαγωγία σε αυτόν τον κόσμο. Και αυτή βρίσκεται στις περισσότερες από τις ταινίες στις οποίες πηγαίνω με τα παιδιά μου. Είναι μέρος αυτών που κάνουμε. Δεν είμαι πολιτικός. Είμαι απλώς μια ηθοποιός που πρέπει να ψυχαγωγώ και να λέω ιστορίες. Κι έτσι φροντίζω να το θυμάμαι αυτό. Αλλά νομίζω ότι αυτήν τη στιγμή εκείνο που με επηρεάζει στην επιλογή των ρόλων μου είναι η διάρκεια των γυρισμάτων. Δεν νομίζω ότι έχω κάνει γυρίσματα περισσότερες από 7 εβδομάδες τα δύο τελευταία χρόνια. Πρέπει να είμαι σίγουρη ότι έχω χρόνο για τα παιδιά μου».
Η δουλειά σου στην Καμπότζη είναι πολύ σημαντική για σας. Υπάρχουν άλλα πράγματα που θα ήθελες να προσφέρεις από φιλανθρωπικής άποψης;
«Ναι, υπάρχουν πολλά διαφορετικά πράγματα. Θα συνεχίσω να εργάζομαι με πρόσφυγες. Εκεί βρίσκεται η ψυχή μου. Γυρίσαμε ξανά στην Καμπότζη και έχει αλλάξει πολύ με τα χρόνια. Τώρα υποστηρίζουμε με τον Μπραντ το Millennium Village (Το Χωριό της Χιλιετίας). Είναι 148.000 εκτάρια προστατευόμενου δάσους με πολλούς χωρικούς. Είναι τεράστιο. Ένα τεράστιο project που δεν είναι αυτό που σκόπευα, αλλά είναι υπέροχο και μαθαίνω πολλά. Ασχολούμαστε με πολλά πράγματα Η δουλειά του Μπραντ είναι στη Νέα Ορλεάνη. Απλώς προσπαθούμε να διασφαλίσουμε ότι μένουμε πάντοτε αφοσιωμένοι στο στόχο μας, γιατί ο μεγαλύτερος πειρασμός είναι να ακούσουμε ότι κάτι συμβαίνει και να θέλουμε να ανακατευτούμε. Επίσης, εργαζόμαστε μαζί για τα ορφανά παιδιά από AIDS και προσπαθούμε να περάσουμε κάποια νομοθετικά πλαίσια όσον αφορά αυτά».
Έχουν τη δύναμη οι ταινίες να αλλάξουν τα πράγματα;
«Νομίζω ότι μπορούν, αλλά δεν στηρίζομαι στις ταινίες για να το κάνουν αυτό. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να βασιστούμε στις ταινίες».
Θα συνεργαζόσουν ξανά με τον Μπραντ Πιτ;
«Και ποιος θα προσέχει τα παιδιά;».
Η ταινία «Ο καθοδηγητής» του Ρόμπερτ ντε Νίρο με την Αντζελίνα Τζολί και τον Ματ Ντέιμον θα προβληθεί σε avant premier στις 26 Φεβρουαρίου.
Για να κερδίσετε προσκλήσεις γι αυτή την ταινία, αλλά και για πληροφορίες σχετικά με την 3η Berlinale In Athens επισκεφτείτε το site www.berlinaleinathens.gr ή τηλεφωνήστε στο 210-7298944.
