Για πρώτη φοράμ η ελληνικής καταγωγής, ηθοποιός και σεναριογράφος, Νία Βαρντάλος (Nia Vardalos) ανοίγει την καρδιά της και αποκαλύπτει πως έγινε μητέρα μέσα σε μια βραδιά.
Μετά από πολλά χρόνια αναμονής για να γίνουν γονείς, η πρωταγωνίστρια του "Γάμος αλά Ελληνικά" και ο άντρας της Ιαν Γκομέζ (Ian Gomez) πήραν εντελώς ξαφνικά διορία 14 ωρών για να αποφασίσουν αν θα ιυοθετήσουν ένα τρίχρονο κοριτσάκι.
Η προσπάθεια του ζευγαριού να υιοθετήσει ένα παιδάκι ήταν μακροχρόνια και επίπονη εμπειρία. Την αναμονή, το χάος, και την απογοήτευση διαδέχτηκε η ανταμοιβή των κόπων τους. Ένα βράδι το τηλέφωνο τους χτύπησε και η κοινωνική λειτουργός τους είπε ότι βρήκαν ένα 3χρονο κοριτσάκι που τους "ταιριάζει".
Η Νία Βαρντάλος περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια στο περιοδικό "People", πώς ένοιωσε όταν πληροφορήθηκε ότι επιτέλους θα γίνει μητέρα: "Έπαθα σοκ. Εκλεισα το ακουστικό και δεν μπορούσα να πιστέψω στα αυτιά μου. Έπρεπε να κάτσω και μετά από λίγα λεπτά βρέθηκα ξαπλωμένη στο πάτωμα. Ναι ήταν αλήθεια. Ένα κοριτσάκι θα ερχόταν σπίτι μας. Αύριο κιόλας!
Δεν υπήρχε χρόνος προετοιμασίας και συζήτησης με συγγενείς και φίλους. Το παιδί ήρθε στο σπίτι χωρίς συστάσεις. Δεν ήξερα τις συνήθειες της, ή αν ήταν αλλεργική σε κάποια φαγητά. Στα πράγματά της δεν είχε πουθενά οδηγίες χρήσεις. Απλά με κοίταξε και ξέσπασε σε γέλια!
Γρήγορα βρήκαμε τους δικούς μας κώδικες: φουσκώνοντας τσιχλόφουσκες στον κήπο, ζωγραφίζοντας, πετώντας την μπάλα στον σκύλο μας. Μαζί διακοσμήσαμε το δωμάτιο της. Κατάλαβα ότι το ροζ και μωβ ήταν τα αγαπημένα της χρώματα.
Είχα ενθουσιαστεί μαζί της. Ό,τι και αν έκανε το έβρισκα φανταστικό! Η ζωή μου είχε αλλάξει θεαματικά. Απολάμβανα τον χαμό που επικρατούσε στο σπίτι. Τον χυμό πορτοκαλιού και τα δημητριακά που σκορπίζονταν παντού στο πρωινό, τα μικρά ρουχαλάκια που ξεχνιόντουσαν πάνω στο καναπέ, τα παιχνίδια που άφηνε στη μέση και σκόνταφτα πάνω τους αλλά το χαιρόμουν.
Οι συγγενείς και φίλοι ήταν χαρούμενοι που οι προσευχές μας εισακούστηκαν. Όταν πήγαμε στην εκκλησία την Κυριακή, μαζί με την κορούλα μας, ο ιερέας ευχαρίστησε τον Θεό για την υιοθεσία μας μέσα από το κήρυγμα του: 'Σήμερα γεννήθηκε η κόρη σου', τον άκουσα να λέει και άρχισα να κλαίω.
Ήταν ένα ξέσπασμα για την αγωνία που έζησα όλα αυτά τα χρόνια, ένοιωσα ανακούφιση για μια γλυκιά ευγνωμοσύνη. Κρατούσα στην αγκαλιά μου την κόρη μου και ευχαριστούσα το Θεό που την έφερε στην ζωή μου και με βοήθησε να ξεκινήσω μια οικογένεια.
Αν δεν με είχε στηρίξει, δίνοντας μου ελπίδες, δεν θα την γνώριζα. Όλα τα εμπόδια και οι δυσκολίες που αντιμετώπισα κατάλαβα ότι είχαν ένα σκοπό: να γνωρίσω αυτό το κοριτσάκι και να γίνει η κόρη μου. Ευχαρίστησα τον παπά για την τελετή και γύρισα σπίτι. Στην διάρκεια της επιστροφής, συνειδητοποίησα ότι μπορεί να έχω κάνει πολλές φορές αυτή τη διαδρομή, αλλά αυτή την ημέρα δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Γιατί αυτή τη μέρα, βγήκα από την εκκλησία ως μητέρα, κρατώντας το χεράκι της κόρη μου"!
