Μια πολύ ανοιχτή κουβέντα για το θέμα παιδιά και οικογένεια έκανε η Ευγενία Σαμαρά καλεσμένη στο «Χαμογέλα και Πάλι» με αφορμή την επερχόμενη πρεμιέρα τη Δευτέρα, της νέας σειράς «Έχω παιδιά» στην οποία και πρωταγωνιστεί.
Μια πρόταση που όπως λέει η ίδια χρειαζόταν μετά από τρία χρόνια συμμετοχής σε δραματική σειρά.
«Τέλειωσα από τον Σασμό τέλη Ιουνίου, Έκανα δύο μήνες διακοπές, είχαμε ήδη αποφασίσει ότι θα γίνει η σειρά, ήξερα ότι περίπου τέλος Αυγούστου ξεκινάμε γυρίσματα. Είναι η πρώτη φορά που δεν έχω καθόλου εικόνα αυτού που γίνεται, με την έννοια ότι είμαι πολύ μέσα σε αυτό.
Είμαι άνθρωπος πολύ συγκεντρωτικός, πολύ τελειομανής και την ώρα που παίζω σκέφτομαι πάντα τώρα αυτό μπορεί να φανεί έτσι ή αλλιώς. Τώρα δεν σκέφτομαι τίποτα και έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αυτό για μένα το ότι έχω αφεθεί σε κάτι στη ζωή μου, ίσως πρώτη φορά. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό.
Νομίζω ότι η κωμωδία δεν πρέπει να έχει και πολύ μυαλό, θέλει να έχει και έναν αυθορμητισμό, όχι όλα πολύ συγκεντρωμένα για να μπορέσεις να εκτεθείς και παραπάνω
Ήθελα πάρα πολύ να κάνω κωμωδία και μάλιστα φέτος είπα έχω το παιχνίδι, αν δε μου κάτσει κωμωδία δεν θα κάνω στην τηλεόραση κάτι. Μετά από τρία χρόνια «Σασμό» κάτι πάλι σε δράμα θα ήταν πολύ κοντά σε αυτό που έκανα.
Είπα αν δεν έρθει κωμωδία που θέλω να το κάνω και να είναι εντελώς διαφορετικό για μένα, δεν θα κάνω, θα κάνω μόνο θέατρο, που δεν θα κάνω. Και τελικά φέτος Έχω παιδιά» είπε αρχικά η Ευγενία Σαμαρά και συνέχισε:
«Είμαστε σε μια φάση που πιστεύουμε, και εγώ και ο Βασίλης (σ.σ. ο συμπρωταγωνιστής της) ότι πια έχουμε παιδιά γιατί είμαστε εκεί 10 ώρες κάθε μέρα και κάνουμε γύρισμα με τα παιδιά. Είμαι σε μία ηλικία που το σκέφτομαι… πιστεύω θα πάρω σοβαρές αποφάσεις».
Είναι όμως το θέμα παιδιά κάτι που περνάει από το μυαλό της όσο περνάνε τα χρόνια;
«Δεν το σκεφτόμουν από μικρή, δεν μπορώ να πω όμως ότι δεν το έχω σκεφτεί. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό το καμπανάκι, δεν έχω αισθανθεί ότι τώρα το νιώθω 100% θα γίνει. Είναι πάντα στο μυαλό μου το αν θέλω, το πόσο θέλω. Άλλες φορές είμαι πιο κοντά, άλλες φορές φεύγω πιο μακριά. Είναι κάτι πολύ προσωπικό και νομίζω ότι υπάρχει μια φοβία.
Πρέπει μέσα μου να ξεπεράσω αυτήν τη φοβία για να το κάνω και η φοβία έγκειται και στο πόσο θα αλλάξει η ζωή μου και στην ευθύνη. Περνάω από διάφορες φάσεις, νομίζω ότι είναι κάτι πολύ προσωπικό. Όσο κάνω και ψυχοθεραπεία λέω: αχ Θέε μου, δεν θέλω να μεταδώσω τα προβλήματα μου στην κόρη μου.
Η μαμά μου δεν είναι από τις γυναίκες που με έχει πιέσει να κάνω παιδιά ή να κάνω οικογένεια. Παρόλα αυτά, όπως όλες οι μανούλες, πετάει τύπου: ωραία σου πάει, θα ήταν ωραίο» αποκαλύπτει η ίδια.
