Στο κείμενό του αυτό, που δημοσιεύτηκε στο altsantiri.gr εκφράζει τη βαθιά του στενοχώρια για το γεγονός πως ο Alpha δεν πήρε άδεια και αναφερόμενος στους δημοσιογράφους τονίζει πως «στο σύνολό τους συγκάλυπταν τις κυβερνήσεις, τα έβρισκαν όλα φυσιολογικά και όλα καλώς καμωμένα βαφτίζοντας τις απολύσεις ως μεταρρυθμίσεις, και τις περικοπές των μισθών και συντάξεων ως αναγκαίες θυσίες για να γίνουμε ανταγωνιστικοί και να έρθει η ανάπτυξη».
Παράλληλα, κατά τη γνώμη του σωστά αποφασίστηκε να μπει μία τάξη και ώρα ήταν τα ιδιωτικά κανάλια να περάσουν και αυτά στη νομιμότητα, όμως αναφερόμενος στον Alpha γράφει: «Ο σταθμός μας όμως, ο Alpha, έδωσε 61 εκατομμύρια ευρώ και βρέθηκε χωρίς άδεια. Αν ήταν διαγωνισμός πανεπιστημίου δηλαδή, σύμφωνα με αυτά τα αποτελέσματα, θα πέρναγε ο μέτριος και θα κοβόταν ο αριστούχος. Και φτάνουμε στον παραλογισμό ένα κανάλι που έχει προσφέρει όλα αυτά τα εκατομμύρια, είναι υγιές, να μένει έξω από έναν διαγωνισμό όπου έχει δημοπρατηθεί άδεια για το ποσόν των 43 εκ. ευρώ».
Εκεί στον Alpha…
Είναι βαθιά η στεναχώρια όλων μας, εκεί στον Alpha. Ίσως ακόμα μεγαλύτερη για αυτούς που ξεκίνησαν από τα πρώτα βήματα μέχρι τη σημερινή δύσκολη, πολύ δύσκολη συγκυρία. Σε όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων και της εξαθλίωσης της χώρας έκλεισαν επιχειρήσεις, εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους και οι δημοσιογράφοι στο σύνολό τους συγκάλυπταν τις κυβερνήσεις, τα έβρισκαν όλα φυσιολογικά και όλα καλώς καμωμένα βαφτίζοντας τις απολύσεις ως μεταρρυθμίσεις, και τις περικοπές των μισθών και συντάξεων ως αναγκαίες θυσίες για να γίνουμε ανταγωνιστικοί και να έρθει η ανάπτυξη. Το τι έχει συμβεί το ξέρουμε.
Το πώς το αναλύει ο καθένας αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Η ανάπτυξη δεν ήρθε και οι περικοπές συνεχίζονται.
Αλλά τουλάχιστον νιώθω πως πάρα πολλοί δημοσιογράφοι αντιλαμβάνονται τώρα που οι ίδιοι χάνουν τις δουλειές τους, τη φρικαλεότητα των δικών τους λόγων, για όλους όσους αυτά τα χρόνια χάναν τις δουλειές τους.
Σε όλη αυτή την περίοδο του νεογερμανικού βασανιστηρίου στο οποίο έχει υποβληθεί η χώρα μας, άνθρωποι οι οποίοι δεν έφταιγαν σε τίποτα πετάχτηκαν σαν σκουπίδια στο δρόμο μαζί με τις ζωές τους και τα όνειρά τους. Κάποια στιγμή η κρίση αυτή θα έφτανε και στις πόρτες των ΜΜΕ.
Βούλιαξε από τα χρέη το Μega και δεν κατάφερε το μεγαλύτερο κανάλι της χώρας να κρατηθεί όρθιο μέσα στην κρίση. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι η κατάσταση δεν μπορούσε να παραμένει έτσι. Όταν το πρώτο κανάλι χρεοκοπεί τότε κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο. Πώς μπορεί να υπάρχει χώρος για τόσα κανάλια όταν το κανάλι με την μεγαλύτερη ακροαματικότητα και με τις περισσότερες διαφημίσεις χρεοκοπεί και με μετόχους εκδότες πολύ δυνατούς οικονομικά;
Τα κανάλια πούλαγαν προστασία στους πολιτικούς, οι εντολοδόχοι τραπεζίτες των πολιτικών δίναν υπέρογκα δάνεια ελαφρά τη καρδία, στους ίδιους τους εκδότες και τα κανάλια τους, δάνεια που τώρα δεν μπορούν να αποπληρωθούν και ο ελληνικός λαός έφτασε να πληρώνει την μεν ΕΡΤ μέσα από το γνωστό «χαράτσι» στον λογαριασμό της ΔΕΗ (ένα πολύ μικρό ποσό επιβάρυνσης για να έχουμε ένα δημόσιο κανάλι), ενώ μέσω φόρων και περικοπών μισθών και συντάξεων, πλήρωνε και τα θαλασσοδάνεια των καναλιών στις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών.
Πλήρωνε, δηλαδή, με απλά λόγια και την δημόσια αλλά και την ιδιωτική τηλεόραση. Μολαταύτα, ακόμα και στο Μega, όπου οι μέτοχοι φέρουν ακέραια την ευθύνη, οι εργαζόμενοι δεν έφταιξαν σε τίποτα να πληρώσουν αυτή την ιστορία, την αμαρτωλή ιστορία. Σωστά λοιπόν αποφασίστηκε να μπει μία τάξη και ώρα ήταν τα ιδιωτικά κανάλια να περάσουν και αυτά στη νομιμότητα.
Η μία γραμμή ήταν να γίνει νομιμοποίηση των ήδη υπαρχόντων καναλιών, τα οποία λειτουργούσαν εδώ και πολλά χρόνια ως υγιείς επιχειρήσεις σε επίπεδο καταβολής φόρων, σε επίπεδο πληρωμής των εργαζομένων, σε επίπεδο τήρησης των κανόνων της ελεύθερης αγοράς, όσα εξ αυτών τηρούσαν τους κανόνες αυτούς.
Μπορούσανε λοιπόν να μπούνε κριτήρια κατά την εκτίμηση κάποιων, δύσκολα αλλά μπορούσαν, ώστε να επιλεγούν εκείνα τα τηλεοπτικά «αυθαίρετα» τα οποία θα μπορούσαν να νομιμοποιηθούν. Να πληρώσουν ένα ποσόν της τάξης των 50 ή ακόμα και 60 εκατομμυρίων αποκτώντας άδεια για 10ετη χρήση, ενώ αν στο μέλλον υπήρχε χώρος για καινούργια συχνότητα, η άδεια αυτή θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο ακριβή αγγίζοντας το ποσό των 80 εκατομμυρίων και άνω.
Αυτή θα ήταν μία σκέψη η οποία θα διατηρούσε το παρόν τοπίο ως είχε και θα νομιμοποιούσε τρόπον τινά τα τηλεοπτικά «αυθαίρετα».
Αυτό με τη σκέψη ότι δεν θα έπρεπε να βρεθούν εργαζόμενοι στον δρόμο. Ενώ παράλληλα θα μπορούσαν να προστεθούν όροι για αύξηση του αριθμού εργαζομένων ανά άδεια και να απορροφηθεί ακόμα μεγαλύτερος αριθμός εργαζομένων.
Άλλωστε, η τηλεοπτική αυθαιρεσία προέκυπτε από την ψήφο των βουλευτών, οι οποίοι δίναν συνεχείς παρατάσεις με τροπολογίες που κατατίθεντο κάθε παραμονή καινούργιου χρόνου. Δεν ήταν παράνομοι οι σταθμοί, απλώς «νομίμως» υπήρχε παράταση της ανομίας.
Με απλά λόγια, ο ένας κρατούσε τον άλλον. Αλλά τι να κάνουν και οι καημένοι βουλευτές; Έρημοι κι απρόσωποι. Αν δεν ψήφιζαν την τροπολογία θα τους έτρωγε το μαύρο σκοτάδι. Θα έπεφτε σ’ αυτούς το μαύρο πάνω. Ούτε σε δελτία ειδήσεων θα τους καλούσαν ποτέ, ούτε σε πάνελ. Ποτέ. Κανείς. Γι’ αυτό ρίξαν μαύρο στην ΕΡΤ για να μην πέσει πάνω τους το μαύρο.
Δεν χωρεί αμφιβολία πως οι νταβατζήδες της τηλεόρασης είχανε την πολιτική κυριαρχία του τόπου και η δημοκρατία αποκαθίσταται όταν οι εκδότες απολογούνται στους βουλευτές και όχι οι βουλευτές στους εκδότες. Δημοκρατία δεν υπήρχε. Δέκα άνθρωποι κάναν κουμάντο. Όποιον θέλανε ανεβάζανε όποιον θέλανε κατεβάζανε. Τι λόγια λέγαν για τον Γιώργο Παπανδρέου μέχρι να τον ανεβάσουνε και τι λόγια λέγαν οι ίδιοι μέχρι να τον κατεβάσουνε.
Η δεύτερη σκέψη ήταν να γίνει ένας διαγωνισμός καθαρός και αδιάβλητος, στον οποίον αυτός ο οποίος θα προσφέρει τα περισσότερα θα αποκτήσει την άδεια και τη συχνότητα που τη συνοδεύει. Αυτή η σκέψη επικράτησε.
Ο σταθμός μας όμως, ο Alpha, έδωσε 61 εκατομμύρια ευρώ και βρέθηκε χωρίς άδεια. Αν ήταν διαγωνισμός πανεπιστημίου δηλαδή, σύμφωνα με αυτά τα αποτελέσματα, θα πέρναγε ο μέτριος και θα κοβόταν ο αριστούχος.
Και φτάνουμε στον παραλογισμό ένα κανάλι που έχει προσφέρει όλα αυτά τα εκατομμύρια, είναι υγιές, να μένει έξω από έναν διαγωνισμό όπου έχει δημοπρατηθεί άδεια για το ποσόν των 43 εκ. ευρώ.
Αλλά μια κυβέρνηση η οποία καταφέρνει επιτυχώς να διασώσει τους εργαζόμενους του Μαρινόπουλου, είναι δυνατόν να παίρνει και να γκρεμίζει μια υγιή επιχείρηση; Εδώ η λογική λέει ότι για να αποφύγεις κάτι τέτοιο νομιμοποιείς τις επιχειρήσεις που έχουν τηρήσει τους κανονισμούς και πληρώνουν ένα υπέρογκο ποσό για αδειοδότηση, ενώ τους άλλους τους θέτεις προϋποθέσεις για τον διαγωνισμό, στον οποίο μετέχουν και οι καινούργιοι διεκδικητές.
Άλλωστε, ποιος εξασφαλίζει ότι αυτοί που εχουν σήμερα τα λεφτά να πληρώσουν σήμερα τις άδειες, θα μπορούν και στη συνέχεια να πληρώνουν τους εργαζόμενους.
Τρανό παράδειγμα το Mega και πάλι.
Εδώ όμως έγινε δημοπράτηση…
Οι παίκτες έπρεπε να είναι μελετημένοι και να παίξουν σωστό παιχνίδι. Δεν είχε σημασία αν πρόσφερες 61 εκ. ευρώ, αλλά αν πέρναγες στη δεύτερη φάση.
Ήταν τζόγος, ακριβώς για να βάλουν οι παίκτες όσο περισσότερα χρήματα μπορούν γι’ αυτό και συγκεντρώθηκε το υπέρογκο ποσό των 246 εκ. ευρώ.
Είναι αναμφίβολα μεγάλο ποσόν, είναι αναμφίβολα επιτυχία. Αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία όμως θα ήτανε να μην μείνουν οι εργαζόμενοι των υγιών επιχειρήσεων χωρίς στέγη και δουλειά στα καλά καθούμενα.
Ο Alpha και γι’ αυτόν μπορώ να μιλήσω, έχει όλα αυτά τα χρόνια πληρώσει με συνέπεια τους εργαζόμενους του μέσα σε αυτές τις πολύ δύσκολες συγκυρίες, ενώ και την περίοδο που πέρασε στο μεγάλο του ποσοστό στους Γερμανούς του RTL, αναμορφώθηκε σε επίπεδο δομών και όταν το επανέκτησε ο κύριος Κοντομηνάς ήταν ένα ακόμα πιο δυνατό κανάλι.
Γι’ αυτό τον λόγο οι εργαζόμενοι στον Alpha χτυπούνε το κεφάλι τους. Όχι για τις ανοησίες που ακούγονται ότι επειδή το κανάλι τάχα μου στήριξε την σημερινή κυβέρνηση έπρεπε η κυβέρνηση να στήσει έναν διαβλητό διαγωνισμό όπου να παίρνουν άδεια όσοι την συμπαθούν και να κόβονται όσοι την αντιπαθούν. Αυτό είναι δικτατορία. Βάζουμε λουκέτο στους εχθρούς και κρατάμε τους φίλους όρθιους.
Ο διαγωνισμός αυτός από άποψη αδιαβλητότητας ήταν απόλυτα καθαρός.
Διότι αν η κυβέρνηση δεν ήθελε ίσως ένα κανάλι να έχει πάρει άδεια, σίγουρα είναι το προπαγανδιστικό κανάλι του Κυριάκου, ο ΣΚΑΪ. Όμως το κανάλι του Φαλήρου έπαιξε, κέρδισε, και με νομιμότητα πλέον που δεν αμφισβητείται, μπορεί να συνεχίσει να λέει και να ακολουθεί όποια γραμμή θέλει ο ιδιοκτήτης του και οι εντολείς δημοσιογράφοι και ιδεολογικά συνοδοιπόροι του.
Οι συνεννοήσεις και οι συμπράξεις έχουν αρχίσει τώρα να συζητιούνται. Οι ζυμώσεις έχουν ξεκινήσει. Κι εδώ όμως υπάρχουν ερωτήματα. Ένας που έχει αποκτήσει άδεια με λιγότερα χρήματα από ότι προσέφερε ο Alpha μπορεί να γίνει ο κυρίαρχος του παιχνιδιού σε μία τέτοια σύμπραξη; Οι εργαζόμενοι του Alpha περνούν ώρες αγωνίας παρακολουθώντας τις εξελίξεις, ενώ η οργή, τα νεύρα, η απογοήτευση και ο θυμός κάνουν βόλτες στους διαδρόμους.
Η αρχή όμως είναι μία και είναι υπερτερούσα και αναγκαία σε περιόδους κρίσης. Σώζεις τις κατεστραμμένες επιχειρήσεις για να σωθούν οι εργαζόμενοι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν διαλύεις τις υγιείς. Ο Alpha είναι υγιής επιχείρηση, πληρώνει τους εργαζόμενους του, έδωσε γενναίο ποσόν για να αποκτήσει την άδεια και απλά ίσως δεν έπαιξε σωστά ως παίκτης στο παιχνίδι.
Αλλά φταίνε γι’ αυτό οι εργαζόμενοι; Πρέπει να την πληρώσουν; Αν ο σταθμός δεν είχε καταβάλει χρήματα για την άδεια θα υπήρχε μια δικαιολογία μέσα μας.
Ο παραλογισμός προκύπτει όταν δυο λογικές συγκρούονται. Η μία λογική λέει να μπει νομιμότητα και τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο και να πληρώνουν οι ιδιοκτήτες τις συχνότητες, και η άλλη λογική λέει ότι μία υγιής επιχείρηση δεν γκρεμίζεται.
Πρόκειται για την πιο βαθιά στεναχώρια που περνάω και προσωπικά τον τελευταίο καιρό, την οποία παραμέρισα, προσπαθώντας να γράψω ένα κείμενο απαλλαγμένο από συναισθηματισμούς. Για να μπορέσω να τοποθετήσω όσο πιο σωστά μπορώ το ζητούμενο.
Λογικές που συγκρούονται, πρέπει να εξυπηρετηθούν και οι δύο για να σταματήσουν να συγκρούονται. Αυτόν τον κόμπο πρέπει να επιλύσει η κυβέρνηση. Αλλιώς επικρατεί παραλογισμός ανεπίλυτος.
Τα φτηνά λόγια που ακούγονται αυτές τις ώρες θα τα παραβλέψω.
Δε με παρασύρει ποτέ η στιγμή, λογοδοτώ στο χρόνο. Ύστερα θα τα πούμε. Τώρα ψύχραιμα θα στηρίξουμε ο ένας τον άλλον μέχρι το κανάλι να βρει λύση και να μην ναυαγήσει, μην χαθούν οι δουλειές, μη χαθούν οι αμέτρητες ώρες εργασίας όλων μας, όλων μου των συνεργατών όλα αυτά τα χρόνια, όλων των ανθρώπων εκεί στον Alpha.
Για μένα, η αρχή που πρέπει να επικρατήσει είναι μία. Ο σώζων τον άλλον σωθήτω.
Υ.Γ.: Η νέα πρόταση του κ. Ιβάν Σαββίδη να αγοράσει τον Alpha και να εξασφαλίσει τις θέσεις των εργαζομένων ήρθε να προσθέσει καινούργιο παραλογισμό. Οι εργαζόμενοι του Alpha είναι εξασφαλισμένοι και ήταν. Το ζητούμενο είναι η άδεια. Όμως επειδή τα λόγια που ειπώθηκαν δεν μοιάζουν να είναι τυχαία, σκέψεις πολλές τρέχουν και έχουν αρχίσει οι εκσκαφές στο πίσω μέρος του μυαλού μας.
