Ο λόγος για τον Γιώργο Βασιλείου, ο οποίος πριν λίγα χρόνια ασχλήθηκε με επιτυχία και με την πολιτική. Τα τελευταία χρόνια ο ηθοποιός έχει αποσυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας, όμως, η ζωή του θα μπορούσε να ήταν σενάριο κινηματογραφικής ταινίας.
Ο Βασιλείου μιλάει στο περιοδικό YOU και μεταξύ άλλων αναφέρεται στα δύσκολα παιδικά χρόνια στην επαρχία, ενώ σοκάρει όταν αναφέρεται στα βασνιστήρια που πέρασε στο Πολυτεχνείο, αλλά και την περίοδο που έμεινε άστεγος!
Για τα παιδικά του χρόνια:
Ήταν πάρα πολύ δύσκολα, γιατί γεννήθηκα στην επαρχία και παρότι κατάγομαι από οικογένεια στρατιωτικών, η ζωή τα έφερε έτσι που βρέθηκα 8 ετών να χωρίζουν οι γονείς μου. Όταν πέθανε και ο πατέρας μου, με μεγάλωσε η γιαγιά, η μητριά και η θεία μου. . Στη Λαμία εκείνη την εποχή ήμουν δαχτυλοδεικτούμενος. Κατά κάποιον τρόπο δέχτηκα bullying και κάποιοι συγχωριανοί μου προσπάθησαν να μου ασκήσουν και σωματική βία. Παρότι προσπαθούσε να τους αποφύγω ευγενικά, όταν είδα την αγριότητα στο μάτι τους τούς έκανα μαύρους στο ξύλο.
Για τα βασανιστήρια που πέρασε τις μέρες του Πολυτεχνείου:
Με συνέλαβαν και με πήγαν σε ένα παράρτημα της ΕΣΑ στη Μεσογείων και έμεινα εκεί 7 μέρες σε ένα κελί. Δεν μπορούσα ούτε να τεντώσω τα πόδια μου. Εκεί έφαγα φάλαγγα από ένας αστυνομικό. Με έδειραν πολύ άγρια με βούρδουλα και από το πρήξιμο δεν μπορούσα να κλείσω τα δάχτυλα μου. Το κορμί μου είχε γίνει μαύρο. Κόντεψα να χάσω το στομάχι μου από μια γροθιά που μου έδωσαν στον οισοφάγο. Όποιος τρώει τέτοια γροθιά ή πεθαίνει ή αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Τότε φοβήθηκα, δίπλωσα στα δυο, γονάτισα και μου κόπηκε η αναπνοή. Όταν μετά με άφησαν ελεύθερο για κάποιες μέρες φοβόμουν ότι με παρακολουθούσαν...
Όταν έμεινε άστεγος, το πρώτο βράδυ στην Αθήνα:
Κοιμήθηκα στον δρόμο, άστεγος. Είχα κάποια χρήματα πάνω μου για να βρω ένα σπιτάκι και δεν ήθελα να τα χαλάσω σε ξενοδοχείο. Έτσι βρήκα μια οικοδομή νεόδμητη, κατέβηκα στο υπόγειο, κλείστηκα στο κλιμακοστάσιο, άναψα τον αναπτήρα, είδα νάιλον και χάρτινες σακούλες και – καθότι χειμώνας – κουκουλώθηκα με αυτές. Την άλλη μέρα το πρωί αισθάνθηκα άτρωτος.
