Και όταν λέμε τη δική της εκδοχή, δεν εννοούμε την προσωπική της άποψη για το γεγονός, αλλά τον προσωπικό της «οραματισμό» για το πώς έφτασε ο πατέρας της μικρής στο σημείο να εξαφανίσει το νεκρό της σώμα με αυτόν τον ειδεχθή τρόπο.
Χαρακτηριστικά αναφέρει : «Η δική μου εκδοχή.
Ο πα-τέρας- βίαζε την κόρη και επάνω στην πράξη το παιδί πέθανε ή από ασφυξία ή από την βίαια κάκωση. Στην συνέχεια για να μην καταλάβει η αστυνομία, αν έβρισκε το πτώμα τον βιασμό, το έβρασε για να εξαφανιστούν τα ίχνη …τα περί εκδίκησης κλπ προς την μάνα, για μένα δεν ισχύουν...το παιδί με τον ένα ή άλλο τρόπο κακοποιήθηκε...η ζωή που του απομένει είναι πολύ λίγη..θα τον περιποιηθούν καταλλήλως…
η απορία μου όμως υπάρχει..η μάνα δεν είχε ιδέα σε τι κτήνος άφηνε το παιδί της?????»
Η δικιά μας απορία, ωστόσο, είναι πως μία εξαιρετικά αναγνωρίσιμη συγγραφέας παίρνει το θάρρος και αποτυπώνει αυτού του είδους την εκδοχή στους 27 χιλιάδες ανθρώπους που την «ακολουθούν». Σίγουρα όλοι κάνουν διάφορες υποθέσεις για την αποτρόπαια αυτή κατάληξη, αλλά αυτοί που διατυπώνουν δημόσιο λόγο και ιδιαίτερα οι άνθρωποι του πνεύματος καλό θα ήταν να ξαναφιλτράρουν τις σκέψεις τους και να αυτοσυγκρατούνται….
