ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΛΟΥΚΑ

Εδώ και 50 χρόνια έχει υπογράψει μοναδικά τραγούδια, τα οποία όλος ο κόσμος έχει τραγουδήσει και έχει αγαπήσει. Παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος δηλώνει κηπουρός και γελοιογράφος, καθώς σήμερα μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα στο Κιάτο, όπου γεννήθηκε και έχει φτιάξει το δικό του κήπο, και στο διαμέρισμά του στο κέντρο της Αθήνας. Ένας γελαστός και ευγενής άνθρωπος, που του αρέσει η ειλικρίνεια και δεν μασάει τα λόγια του, δεν κρύβεται ποτέ και εκφράζει τη γνώμη του με πάθος. Αυτός είναι ο Γιάννης Σπανός.

Ξεκινήσατε την καριέρα σας στο Παρίσι. Ήταν τυχαία επιλογή η γαλλική πρωτεύουσα;

«Είχα ξεκινήσει από το Κιάτο να κάνω μαθήματα πιάνου. Τελείωσα το γυμνάσιο και έδωσα εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. Άφησα τη Νομική και πήγα στο Παρίσι τυχαία, θα μπορούσα να πω. Ήμουν ένας ξένος και προσπαθούσα να ενταχτώ στην τοπική κοινωνία και την κουλτούρα της εποχής. Ξεκίνησα λοιπόν από εκεί. Μπήκα στη γαλλική κουλτούρα και με εντυπωσίασε. Έκανα παρέα με διανοούμενους. Μελοποιούσα Γάλλους ποιητές και στην πορεία συνάντησα μεγάλα ονόματα, όπως η Μπριζίτ Μπαρντό και άλλοι. Ήταν πολύ δύσκολο να γίνεις αποδεκτός. Ειδικά για έναν άνθρωπο όπως εγώ, που προερχόμουν από μια ελληνική επαρχιακή πόλη και είχα βρεθεί στο κέντρο του κόσμου. Θυμάμαι ότι έπαιζα σε μπουάτ και προσπαθούσα να ενταχτώ στο καλλιτεχνικό κύκλωμα της πόλης».

Γιατί αφήσατε το Παρίσι και γυρίσατε στην Ελλάδα;

«Ερχόμουν στην Ελλάδα ως γνήσιος Έλληνας του εξωτερικού. Κάθε καλοκαίρι γύριζα στην Αθήνα και στο Κιάτο. Ερχόμουν έτσι σε επικοινωνία και με ό,τι συνέβαινε στην Ελλάδα. Ήταν η εποχή του νέου κύματος και ομολογώ ότι με κέρδισε το κοινό εκείνης της περιόδου. Μου θύμιζε Παρίσι όλη η ατμόσφαιρα που συναντούσα σε πολλές μπουάτ, με τη χαμηλόφωνη μουσική, το φως των κεριών και τη μαγεία που υπήρχε στο χώρο. Στην πορεία έκανα και κάποιες γνωριμίες, όπως με το σπουδαίο Πατσιφά της δισκογραφικής εταιρείας Lyra, και το πήρα απόφαση να γυρίσω και να εγκατασταθώ στην Ελλάδα. Δεν ήταν εύκολο. Μου πήρε 15 χρόνια τελικά μέχρι να το αποφασίσω και να το κάνω πράξη».

Πρωταγωνιστήσατε στο νέο κύμα και υπογράψατε το πρώτο σας ελληνικό τραγούδι με τίτλο «Μια αγάπη για το καλοκαίρι», που ερμήνευσε η Καίτη Χωματά. Υπήρξαν απογοητεύσεις στην πορεία σας;

«Δεν κυνήγησα ποτέ το μεγάλο σουξέ. Ό,τι υπέγραψα στην καριέρα μου και ό,τι υπογράφω το κάνω με ειλικρίνεια. Δεν είχα απογοήτευση μέχρι σήμερα, γιατί δεν δοκίμασα ποτέ να κάνω τον τεράστιο δίσκο που θα με γέμιζε άγχος για να πετύχω κάποια ρεκόρ. Αν είχα δοκιμάσει κάτι τέτοιο, μπορεί και να είχα συναντήσει κάποια απογοήτευση».

Η μεγάλη συναυλία
Η ώρα για ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στη μεγάλη καριέρα του πλησιάζει. Τη Δευτέρα 31 Μαΐου στο Καλλιμάρμαρο στάδιο θα πραγματοποιηθεί μια συναυλία προς τιμήν του. Συμμετέχουν κορυφαία ονόματα, όπως οι: Μανόλης Μητσιάς, Σταμάτης Κόκοτας, Καίτη Χωματά, Αντώνης Ρέμος, Πέγκυ Ζήνα και άλλοι, ενώ τη βραδιά θα παρουσιάζει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος.

Γιατί αυτή η βραδιά γίνεται στο Καλλιμάρμαρο και όχι στο Ηρώδειο;

«Δεν το γνωρίζω. Το γεγονός είναι ότι μέχρι σήμερα έχει γίνει τρεις φορές αίτηση να εμφανιστώ στο Ηρώδειο, αλλά πάντα απορρίπτεται. Δεν ξέρω τι συμβαίνει και δεν γίνεται δεκτό το αίτημά μου. Δεν γνωρίζω το λόγο. Μήπως επειδή δεν φωνάζω πολύ δυνατά; (Γέλια.)».

Τι σημαίνει αυτή η γιορτή;

«Είναι μια αναδρομή στην καριέρα μου. Συμμετέχουν κορυφαίοι ερμηνευτές και προσωπικότητες, με τις οποίες συνεργάστηκα στη διάρκεια της πορείας μου. Ένα σημαντικό μέρος των εσόδων της βραδιάς θα διατεθεί στο Σύλλογο Φίλων Παιδιών με Καρκίνο ΕΛΠΙΔΑ, για τον εξοπλισμό του νεοσύστατου Ογκολογικού Νοσοκομείου ΕΛΠΙΔΑ. Είναι μια προσπάθεια που στηρίζει ο Σύλλογος ΕΛΠΙΔΑ και η πρόεδρός του, η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη».

Έχετε υπογράψει μοναδικές δημιουργίες, όπως «Οδός Αριστοτέλους», «Κάτω απ’ τη μαρκίζα», «Θα με θυμηθείς», «Πες πως μ’ αντάμωσες», «Μια φορά μονάχα φτάνει» κ.ά. Ξεχωρίζετε κάποιο σταθμό στην πορεία σας;

«Έχω πραγματικά πολλούς και καλούς σταθμούς στην πορεία μου. Είναι πέντε δεκαετίες που βρίσκομαι στο χώρο και έχω ευτυχήσει να συνεργαστώ με σημαντικούς ανθρώπους. Ονειρική περίοδο θεωρώ την εποχή που άνθισε το νέο κύμα. Δεν έχω βέβαια στεγανά. Οφείλω να το ομολογήσω αυτό. Άκουγα και ακούω σχεδόν τα πάντα. Όπως το λαϊκό τραγούδι, που το έχω μέσα μου. Πάντα άκουγα λαϊκά. Έχω κάνει βέβαια και ένα ροκάκι κάποια στιγμή».

Η γνώμη σας μετράει, ειδικά όταν το θέμα έχει να κάνει με ριάλιτι και σόου ταλέντων. Αναρωτιέμαι αν μπορεί να προκύψει μέσα από μια ανάλογη διαδικασία κάποιος τραγουδιστής που θα πρωταγωνιστήσει...

«Αυτό που έχω διαπιστώσει είναι πως δεν υπολογίζουν τα παιδιά που παίρνουν μέρος σ’ αυτή τη διαδικασία. Τους ενδιαφέρει η ακροαματικότητα. Η πραγματικότητα λοιπόν είναι δεδομένη στα ριάλιτι και τα σόου ταλέντων. Τελικά, χάνονται όλοι εκείνοι που δεν καταφέρνουν να βγουν πρώτοι ή στις πρώτες θέσεις. Δεν επενδύουν οι αρμόδιοι σε κάποια νέα παιδιά που ενδεχομένως έχουν φωνή και δυνατότητες. Δεν ξέρω λοιπόν αν τελικά θέλουμε να ανακαλύψουμε νέα αστέρια για το χώρο του τραγουδιού ή αν θέλουμε να τροφοδοτήσουμε τα μεσημεριανά προγράμματα που ασχολούνται με το παρασκήνιο. Να ξεκαθαρίσω όμως κάτι, δεν είμαι εναντίον των ριάλιτι».

«Δεν αλλάζω με τίποτα τον κήπο μου!»

Η ζωή σας είναι μεταξύ Αθήνας και επαρχίας. Πώς καταφέρνετε και συνδυάζετε το κέντρο με την περιφέρεια;

«Όταν έχω ελεύθερο χρόνο, δεν το συζητώ, πηγαίνω στην πατρίδα μου, στο Κιάτο. Αν έχω κάποια υποχρέωση, τότε μπορεί να πεταχτώ μέχρι την Αθήνα. Είναι πολύ κοντά πλέον και πιο εύκολα πας από την Αθήνα στο Κιάτο παρά στη Βουλιαγμένη. Στην Αθήνα έχω συνηθίσει τη ζωή στο κέντρο. Μένω στην πλατεία Αμερικής. Το σπίτι μου είναι στον πρώτο όροφο. Όσο για τη μετακίνηση, την έχω συνηθίσει. Μην ξεχνάτε άλλωστε ότι κάνω συλλογή φυτών και η επαρχία είναι ιδανικός τόπος για κάτι τέτοιο. Στο Κιάτο έχω τον κήπο μου και δεν τον αλλάζω με τίποτα».

Τι άνθρωπος είστε τελικά, κύριε Σπανέ; Μπορείτε να χαρακτηρίσετε τον εαυτό σας;

«Λοιπόν, είμαι κηπουρός. Έχω φτιάξει ολόκληρο βοτανικό κήπο μόνος μου. Είμαι γελοιογράφος. Κάποτε έβγαζα χρήματα με τις γελοιογραφίες που υπέγραφα. Είμαι μπαρόβιος, είμαι νυχτόβιος, είμαι και σκυλόβιος, με την καλή έννοια. Νιώθω αμήχανα με τις επιταγές του λεγόμενου lifestyle και απέχω από κοσμικά, εγκαίνια και ανάλογες νυχτερινές συγκεντρώσεις».

Πόσους χρυσούς δίσκους έχετε στη συλλογή σας;

«Θα σας εντυπωσιάσω... Κανέναν!».

Γιατί;

«Δεν έχω πάρει ποτέ χρυσό δίσκο. Δεν έτυχε. Από συμμετοχές σε άλλες δουλειές έχω πάρει. Δικό μου 100% χρυσό δίσκο δεν έχω μέχρι σήμερα. Είναι μάλλον μοιραίο».

Και με την κρίση και την ακρίβεια τι γίνεται; Θα έρθουν γενικά καλύτερες ημέρες και νύχτες ή θα βουλιάξουμε, όπως ακούμε καθημερινά δεξιά και αριστερά;

«Λένε -και είναι γεγονός- πως όταν φτάσουμε στο βάθος του πηγαδιού, τότε δοκιμάζουμε να ξανανέβουμε. Ελπίζω λοιπόν να αρχίσουμε κάποια στιγμή να ανεβαίνουμε. Ξέρετε, όλες αυτές οι σπατάλες, οι μεγαλοστομίες και οι μεγαλομανίες τελικά δεν οδηγούν πουθενά. Από την άλλη, βλέπω και απολαμβάνω τη ζωή έξω από την πόλη, στο Κιάτο, όπου περνάω τον περισσότερο καιρό μου. Σκέφτομαι, αλήθεια, μήπως πρέπει να δοκιμάσει να ξαναγυρίσει ο κόσμος στη φύση και στα χωριά του, για να ξαναβρεί το νόημα της πραγματικής ζωής».