O ηθοποιός και σκηνοθέτης Σταμάτης Πακάκης μιλά στην Νικολέτα Μακρή και το WomenOnly, με αφορμή την θεατρική μουσικοχορευτική παράσταση «Τελενοβέλα», στην οποία πρωταγωνιστεί αλλά και σκηνοθετεί.

Eίσαι τενόρος, μουσικολόγος, καθηγητής μουσικής, σκηνοθέτης… Tι αισθάνεσαι ότι είσαι πιο πολύ;

Τη μουσική τη νιώθω πιο πολύ σαν το σπίτι μου, δεν θα το κρύψω. Και ό, τι δουλειά κάνω θέλω να έχει μέσα μουσική, ρυθμό. Ακόμα και ως σκηνοθέτης έχω έντονο το θέμα του ρυθμού. Όλα επικοινωνούν βέβαια. Βασικά από παιδί βαριόμουν πάρα πολύ εύκολα. Και ως ενήλικας δηλαδή δεν έχει αλλάξει αυτό. Οπότε σπούδαζα ταυτόχρονα και παράλληλα διαφορετικά πράγματα, αλλά όλα πάντα κάτω από μια καλλιτεχνική ομπρέλα. Τα έχω συνδυάσει όλα στη ζωή μου. Ως τραγουδιστής φέρω τη θεατρική μου παιδεία και την κινησιολογία. Βασικά είναι μια ολότητα αυτό που είσαι και το φέρνεις πάντοτε, με τις εκάστοτε επιμορφώσεις γύρω από το καλλιτεχνικό επάγγελμα.

Άρα πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου;

Θα με χαρακτήριζα περφόρμερ.

Έχεις σπουδάσει μουσική;

Ναι, έχω τελειώσει μουσικολόγος στο Καποδιστριακό. Πήγαινα σε μουσικό σχολείο. Μετά πήγα στο Ωδείο Αθηνών, έφυγα στην Αγγλία και έκανα μεταπτυχιακό στο μουσικό θέατρο. Να σου πω την αλήθεια, το θέατρο ήρθε στη ζωή μου λίγο τυχαία. Πάντα με ενδιέφεραν οι στίχοι που έλεγα, η ερμηνεία, τα κείμενα. Πιο πολύ μου άρεσε η διαδικασία του ηθοποιού και όχι του τραγουδιστή-μουσικού. Οπότε, έδωσα, εντελώς για πλάκα, στο Ακροπόλ της Λυρικής και ουσιαστικά ήταν η Κάρμεν Ρουγγέρη που μου είπε ότι φωνητικά με βλέπει μια χαρά. Θυμάμαι να μου λέει «αν και δεν είσαι έτοιμος, στην πρόζα και στην κίνηση, βλέπω, να έχεις ταλέντο. Θα σε πάρω με την προϋπόθεση να ξεκινήσεις σχολή». Και έτσι έγινε. Πάντα έβλεπα μια διαφορά με τους διάφορους συμφοιτητές μου στο κλασικό τραγούδι, και σίγουρα είχαν πιο ωραίες φωνές από τη δική μου, αλλά είχα μια έφεση στο να θέλω να ψάξω τι λέω γιατί το λέω πού το λέω, πώς το λέω. Κι αυτή η αναζήτηση με έκανε να διαβάζω πολλά θεατρικά έργα, να παρακολουθώ θέατρο χωρίς να έχω παιδεία ούτε από το σπίτι μου, ούτε στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής μου. Όλο αυτό ήρθε λίγο τυχαία και χαίρομαι πάρα πολύ γι αυτό.

Σου ήρθαν εύκολα τα πράγματα ή δύσκολα;

Θα πω εύκολα. Αλλά είχα τρελό πείσμα, επιμονή και πάρα πολύ γρήγορα μπήκα στην ψυχολογία του ανθρώπου που περνάει ακροάσεις, δέχεται απορρίψεις, τις μεταμορφώνει σε μια διαδικασία αυτοβελτίωσης. Ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που τους ήρθαν εύκολα και αβίαστα. Εγώ θα πω ότι δεν ήρθαν εύκολα, αλλά με πολλή δουλειά που πάντα πολύ βαθιά αναζητούσα μόνος μου. Ό, τι έχω αποκτήσει το έχω χτίσει μόνος μου.

Ας πάμε στην «Τελενοβέλα» σου. Πώς σκέφτηκες να ανεβάσεις μια σαπουνόπερα;

Στις τηλενουβέλες είχα μεγάλη αδυναμία ως έφηβος. Με αυτές μεγάλωσα. Γυρνούσα από το σχολείο σφαίρα για να δω στις 4 την Μαριμάρ. Ευτυχώς ήμουνα καλός μαθητής, οπότε είχα χρόνο να βλέπω πάρα πολλά καρτούν και τηλενουβέλες και φυσικά και τις ελληνικές. Τη Λάμψη και το Καλημέρα Ζωή! Τότε λοιπόν τα έβλεπα για να περνάει ο χρόνος. Μέσα στην καραντίνα άρχισα πάλι την ώρα του μεσημεριανού φαγητού να βλέπω τηλενουβέλες στο laptop μέσω youtube oπότε έτσι σκέφτηκα να γράψω μια τηλενουβέλα. Κάποιοι φίλοι μου έλεγαν «Μα, τηλενουβέλα! Έχεις τόσα άλλα στο συρτάρι σου. Πολύ επιφανειακό. Αλλά η απάντηση μου εδώ είναι ότι έχω ανάγκη από κάτι επιφανειακό που δεν το θεωρώ επιφανειακό, απλά είναι τόσο καταιγιστικός ρυθμός ακόμα και τα κωμικά μέρη που κάποιοι θεατές τα περνάνε πιο επιφανειακά ενώ κάποιοι άλλοι προβληματίζονται.

Φαντάζομαι στις πρόβες τι γέλιο θα κάνατε...

Δεν θα πω ψέματα. Στις πρόβες δεν περνάω καλά επειδή έχω μια μεγάλη ευθύνη και κάνω πολλά πράγματα. Ξέρω τι θέλω και τους δίνω ένα τετράγωνο μέσα στο οποίο πρέπει να παίξουν και να μου δώσουν αυτό που εγώ θέλω. Να πάρω την ασφάλεια ότι βγαίνει η σκηνοθεσία μου και μετά ο καθένας ας βάλει την ψυχή του και τα εσώψυχα του και τις προτάσεις του κ.τ.λ. Λειτουργώ λίγο αυταρχικά ως προς αυτό. Δεν είμαι τόσο ευχάριστος στις πρόβες αλλά με αγαπάνε νομίζω όλοι στο τέλος των προβών που έχουν πάρει το αποτέλεσμα. Το βλέπω ως επάγγελμα και όχι να περάσουμε καλά. Γιατί υπάρχει μια νοοτροπία πολλών καλλιτεχνών που κάνουν άλλες δουλειές και κάνουν παρεμπιπτόντως θέατρο, ότι το κάνουμε για να περάσουμε καλά. Εγώ δεν το κάνω για να περάσω καλά. Το κάνω γιατί είναι δουλειά. Είμα τρομερά συνεπής σε πράγματα και αυτό δεν σημαίνει ότι περνάς καλά. Πρέπει να υπάρχει συνέπεια, να γίνεται δουλειά και μετά, όταν το πετύχεις τότε ξεκινά να περνάς καλά. Ο καθένας δουλεύει με τον τρόπο που δουλεύει. Εγώ πάντα κάνω ανοιχτές ακροάσεις.

Με τους ηθοποιούς πάντως φαίνεται να έχετε καταπληκτική χημεία. Γνωριζόσασταν;

Από τους επτά που είμαστε, ο ένας είμαι εγώ οπότε με ήξερα (γέλια). Την υπηρέτρια, τη Φανή Παλιούρα την είχα γνωρίσει στην ακρόαση του Καπουτζίδη για την Εθνική Ελλάδος κάποτε και κάπως δέσαμε. Δεν παίξαμε ποτέ μαζί, ήταν μόνο μια γνωριμία. Και τώρα στην «Τελενοβέλα» προσάρμοσα το κείμενο πάνω στη συγκεκριμένη ηθοποιό. Χαίρομαι πολύ να γράφω για ηθοποιούς. Μόλις κλείσω το καστ χρειάζομαι δέκα ημέρες συνολικά να γράψω τον ρόλο πάνω στον καθένα, για να αναδείξω αυτό που ο καθένας έχει.Την Τερέζα Καζιτόρη την είχα γνωρίσει σε μια συμμετοχή ενός βιντεοκλίπ που κάναμε μαζί για την Πρωτοψάλτη αλλά δεν την γνώριζα ούτε εκείνη προσωπικά. Επίσης, τον Σπύρο Ζουπάνο τον είχα δει σε μια παράσταση στο Τρένο στο Ρουφ πριν την καραντίνα και ήρθε στην ακρόαση για παρτενέρ μου. Δίπλα στον Σπύρο αισθάνθηκα ότι θα δέσουμε και όντως δέσαμε. Την Μαρία Σωτηριάδου επίσης δεν τη γνώριζα και της έδωσα το κείμενο το οποίο την άλλη μέρα το έφερε αψεγάδιαστο και επειδή μάθαινε πολύ εύκολα της έδωσα και παραπάνω κείμενο όταν κλείσαμε τη δουλειά. Τον Άρη Ηλία Τοπάλογλου τον είχα στην πρώτη μου δουλειά στο «Μάνα», πέρασε πάλι από ακρόαση και τον πήρα. Και θέλω να τονίσω εδώ κάτι που δεν έχω πει ποτέ. Κάποιοι μου λένε «δεν με φώναξες στην ακρόαση, δε μου είπες να παίξουμε». Πράγματι, είναι κάποιοι που θα ήθελα να συνεργαστώ αλλά όταν κάνω ανοιχτό κάλεσμα δεν μπορώ να καλώ. Πιστεύω ότι πρέπει ο άλλος να μου στείλει αν τον ενδιαφέρει και ας είναι φίλος μου.

Σου έχει τύχει να θυμώσουν φίλοι σου επειδή δεν τους διάλεξες να παίξουν σε κάποια παράστασή σου;

Μου έχει τύχει να μην μου μιλάνε φίλοι μου επειδή τους είπα ότι δεν ταιριάζουν στο έργο που ανεβάζω και ναι, κάποιοι έχουν σταματήσει να μου μιλάνε. Έχασα έναν καλό μου φίλο ακριβώς για αυτόν τον λόγο - επειδή δεν δουλέψαμε μαζί. Αλλά δεν θέλω να δουλεύω με φίλους. Είμαι κάθετος σε αυτό. Όταν έχω εγώ ηγετικό ρόλο σε φίλους μου - γιατί οι ισορροπίες είναι λεπτές και σε μένα και στον εκάστοτε ηθοποιό-φίλο αλλά και σε μια ομάδα ηθοποιών- αν κάποιος έχει άλλη αντιμετώπιση από εμένα ή αισθάνεται οικειότητα με μένα επειδή είναι φίλος μου δημιουργείται ανισότητα στην ομάδα.

Τι είναι αυτό που νομίζεις ότι προσελκύει τον κόσμο σε αυτές τις σαπουνόπερες;

Είναι ένα θέαμα ευχάριστο, οι ήρωες είναι τραβηγμένοι από τα μαλλιά, οπότε εκεί λες «δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό στην πραγματικότητα» το οποίο όμως συμβαίνει και στην πραγματική ζωή απλά όταν το βλέπεις στην τηλεόραση λες «δεν γίνεται». Επίσης, οι σαπουνόπερες γέμιζαν το χρόνο μας ευχάριστα. Ο ρόλος της τηλεόρασης είναι να σε ψυχαγωγεί ή να σε κρατάει σε μια εγρήγορση και σε μια απασχόληση. Εγώ πιστεύω ότι κόσμος έχει ανάγκη από κωμωδία. Η τηλεόραση έχει βομβαρδιστεί από κακές δραματικές σειρές που γίνονται με μια ταχύτητα, με κακές ερμηνείες, ενώ οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί. Όλα τρέχουν να προλάβουν τι; Το μικρό μπάτζετ! Στην «Τελενοβέλα» μας θεωρώ επιτυχία το ότι ο κόσμος που φεύγει την επικοινωνεί. Αισθάνονται ότι περνά η ώρα αβίαστα και φεύγουν όλοι χαρούμενοι. Για μένα αυτό είναι τέλειο. Δηλαδή στην υπόκλιση όπου ανάβουν τα φώτα και βλέπω τον κόσμο, είναι όλοι χαρούμενοι. Άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο. Καταλαβαίνεις αν αρέσει η όχι.

Ποιο είναι το μυστικό επιτυχίας αυτών των σειρών;

Η πολύ ωραία πρωταγωνίστρια (γέλια). Ας μην είναι πολύ ταλαντούχα, ας είναι όμορφη! Να μπορεί να μεταμορφωθεί από «άσχημη» σε πολύ όμορφη, σέξι κτλ. Λίγο να τραγουδάει, λίγο να χορεύει, να είναι πολυεργαλείο. Μετά, ο ζεν πρεμιέ να είναι ένας πραγματικά ζεν πρεμιέ. Δηλαδή, θυμάμαι τις συμμαθήτριές μου στα αγγλικά, κυρίως στο φροντιστήριο, που μάζευαν αφίσες από τους πρωταγωνιστές σε τηλενουβέλες. Εγώ πάντα αγαπούσα τους κακούς, γιατί είχαν περισσότερο ενδιαφέρον. Επίσης, στις τηλενουβέλες ακούς τον κόσμο. Όταν για παράδειγμα στη «Μαρία της Γειτονιάς» πέθανε η Σοράγια και τελείωσε ο ρόλος της, το κοινό απογοητεύτηκε και την έφεραν πάλι πίσω οι σεναριογράφοι. Δηλαδή ενώ έπεσε από ουρανοξύστη και έσπασε όλο το σώμα της, την βλέπαμε μετά με επιδέσμους να έχει επανέλθει στη σειρά. Έκανε το come back που ζητούσε ο κόσμος.

Πιστεύεις ότι ο κόσμος που έρχεται στο Faust να δει την «Τελενοβέλα», ξέρει τι θα δει;

Ένα μεγάλο ποσοστό ναι, ξέρει. Το βλέπουμε στην αρχή που ρωτάει η αφηγήτρια το κοινό αν έχουν δει ξανά τηλενουβέλα. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που έρχονται από περιέργεια γιατί κάτι τους αρέσει στην αφίσα, στο τρέιλερ ή ξέρουν κάποιον από εμάς. Αλλά ακόμη και αυτοί που δεν έχουν δει τηλενουβέλα.

Όταν τελειώνει μια δουλειά και πρέπει να ξεκινήσεις μια άλλη, είναι εύκολο να βγάλεις από πάνω σου τον εκάστοτε ρόλο;

Ναι και επειδή κάνω ταυτόχρονα και άλλες δουλειές, ο κάθε ρόλος είναι διαφορετικός και θέλει το χρόνο του. Ας πούμε τώρα που υποδύομαι την Σολεδάδ-Πέδρο στην «Τελενοβέλα» κάθε Τρίτη βράδυ βγάζω από το συρτάρι τον ρόλο για να τον θυμηθώ, να κάνω τη δική μου επανάληψη στο κεφάλι μου επειδή παίζουμε Τετάρτη. Είμαι σε μια υπερένταση μέχρι να ξεκινήσει η παράσταση. Οπότε ναι, αυτή τη μιάμιση μέρα είμαι αυτός ο ρόλος και το φέρω και στη ζωή μου δηλαδή λέω τα λόγια μου στο δρόμο όταν περιμένω στο φανάρι, τραγουδάω τα τραγούδια. Ή αν κάνω άλλη πρόβα είμαι ασυγκέντρωτος γιατί σκέφτομαι ότι έχω παράσταση. Είμαι λειτουργικός βέβαια, έχω μάθει να δουλεύω παράλληλα. Σε κάποιες παραστάσεις που κάναμε, έπαιζα όπερα και έφευγα στη μέση της όπερας τρέχοντας για να βαφτώ και να βγω σε 20 λεπτά στο άλλο θέατρο.

Ετοιμάζεις κάτι άλλο αυτή την περίοδο;

Τα Σαββατοκύριακα του Δεκέμβρη θα είμαστε με την παράσταση της οποίας έχω αναλάβει την καλλιτεχνική επιμέλεια, σε κείμενο και σκηνοθεσία της Φανής Παλιούρα «Τα ξεχασιάρικα ξωτικά», στον Πολυχώρο Τέχνης ΗGW. Δύο ξωτικά των Χριστουγέννων, ξεχνάνε να μοιράσουν τα δώρα της Πρωτοχρονιάς.

Τι ηλικίες μπορούν να την παρακολουθήσουν;

Από 4 μέχρι 10 ετών. Επίσης, θα είμαι από τον Ιανουάριο στην Εθνική Λυρική Σκηνή στην Καβαλερία Ρουστικάνα-Παλιάτσοι σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου. Έρχονται και άλλα πρότζεκτ αλλά σαν προσωπική δουλειά αυτό που θέλω να κάνω για του χρόνου είναι ένα μεγάλο βήμα και μέσω της εταιρείας μου να κάνω διάφορες παραστάσεις. Θέλω να συνεχίσω την «Τελενοβέλα» και παράλληλα να κάνω μια ακόμα κωμωδία, που πάλι θα κρατήσω έναν queer ρόλο για μένα και θα μιλάει καλιαρντά. Έχω πάρει το βιβλίο και το λεξικό ήδη και τα μελετάω. Ταυτόχρονα έχω ήδη έτοιμο ένα έργο που είναι ένα χριστουγεννιάτικο θρίλερ για του χρόνου. Έχει να κάνει με έναν serial killer που σκοτώνει μόνο Χριστούγεννα. Φέτος θα κάνω τα χαρούμενα ξωτικά και του χρόνου τον δολοφόνο Αϊ Βασίλη (γέλια).

Καλή επιτυχία σε αυτά που σκοπεύεις να κάνεις!

Σε ευχαριστώ!

Ιnfo: Η μουσικοχορευτική παράσταση «Τελενοβέλα» παρουσιάζεται κάθε Τετάρτη στις 20:00, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, στο θέατρο Faust.

Υπόθεση του έργου:

Μια φορά κι έναν καιρό, στο Μεξικό των 90’s, ζούσε ευτυχισμένη μία ζάμπλουτη θρησκευόμενη οικογένεια, η οποία είχε στην κατοχή της τα γνωστά… ένα ράντσο, μία έπαυλη κι ένα εργοστάσιο. Το εργοστάσιο αυτό κατασκεύαζε αγαλματάκια της Παναγίας της Γουαδελούπης. Ψέματα… της Παναγίας της Μακαρένα. Η οικογένεια αυτή είχε το επώνυμο Rosario, γιατί άραγε; Αρχηγός της δυναστείας των Rosario είναι η χήρα Consuelo Regina Sanchez de Rosario η οποία προστατεύει τον μοναχογιό της Esteban Maria Rosario Sanchez και τον εγγονό της Alejandro Joaquin Rosario Perez με μοναδικό της όπλο την εφευρετικότητά της σε δολοπλοκίες και δολοφονίες με σύμμαχο την Αζτέκικης καταγωγής εσώκλειστη υπηρέτρια της, την κουτσομπόλα Susanita Munitis. Η ‘’ήρεμη’’ ζωή της οικογένειας ταράζεται από δύο γεγονότα που το ένα διαδέχεται το άλλο… Η δεύτερη γυναίκα του Esteban, η Soledad Katalina Colomer Martinez, είναι μία σφετερίστρια και σα να μην έφτανε αυτό ο νεαρός Alejandro ερωτεύεται μία παρακατιανή ρακοσυλλέκτρια, την πανέμορφη Bonita Dolorez Lopez…

Τι θα συμβεί με τη συμβίωση όλων των παραπάνω στην έπαυλη των Rosario; Κάθε ομοιότητα με γνωστές Τελενοβέλες είναι εντελώς σκόπιμη…

Παίζουν, με αλφαβητική σειρά, οι ηθοποιοί: Κωνσταντίνα Δαούτη, Σπύρος Ζουπάνος, Τερέζα Καζιτόρη, Σταμάτης Πακάκης, Φανή Παλιούρα, Μαρία Σωτηριάδου, Άρης-Ηλίας Τοπάλογλου

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Σταμάτης Πακάκης

Tηλεφωνικές κρατήσεις στο τηλέφωνο του θεάτρου 210 3234095

{https://www.youtube.com/watch?v=yopYubl2xWE&ab_channel=StamatisPakakis}