Ο Ιρανός Αμπάς Κιαροστάμι πάει στην Ιταλία και σκηνοθετεί την Ζυλιέτ Μπινός με γαλλικά κεφάλαια. Α, η υπόθεση θυμίζει το «Πριν το Ξημέρωμα» και το «Πριν το Ηλιοβασίλεμα».
Ο Ιρανός Αμπάς Κιαροστάμι είναι ένας από σκηνοθέτες που έχουν πάψει πια να με απασχολούν. Απλά τον βαριέμαι. Γιατί πήγα λοιπόν να δω το «Αυθεντικό Αντίγραφο»; «Μαζοχισμός του επαγγελματία θεατή» ονομάζεται η αρρώστια μας. Ή ίσως υπερβολική αισιοδοξία.
Ας το θέσω αλλιώς όμως: είναι σπουδαίος για την ιστορία του σινεμά ο Κιαροστάμι; Ναι είναι, με την έννοια ότι τον έχουν τιμήσει όλα τα μεγάλα φεστιβάλ κι έχουν γραφτεί εκατοντάδες σοβαρές μελέτες για το έργο του. Και λοιπόν; Κι οι Metallica είναι κολοσσοί κι απείρως σημαντικότεροι από τους Artic Monkeys, αλλά εγώ αυτούς προτιμώ. Δηλαδή το ζήτημα με τον Κιαροστάμι είναι τάξεως ιδεοληπτικής. Δεν τον αντέχω!
Άσε που κάνει την πάπια και θέλει να τα έχει καλά με το μουσουλμανικό ιερατείο και το καθεστώς του Αχμαντινετζάντ. Άσε που πέρασαν τρεις μήνες για να ψελλίσει μερικές λειψές κουβέντες για τον φίλο και πρώην βοηθό του Τζαφάρ Παναχί ο οποίος φυλακίστηκε μόνο και μόνο επειδή πήγε σε μια αντιπολιτευτική διαδήλωση.
Αυτός ο αντιπαθής άνθρωπος λοιπόν, με τις αντιπαθητικές εγκεφαλικές ταινίες πήγε να κάνει- για πρώτη φορά στη ζωή του- μια κανονική δυτική ταινία. Για την ακρίβεια πήρε το «Ταξίδι στην Ιταλία» του Ροσελίνι και τα «Πριν το Ξημέρωμα» και «Πριν το Ηλιοβασίλεμα» του Λινκλέιτερ και προσπάθησε να τα συμπυκνώσει σε δυο ώρες. Φυσικά τα έκανε μούσκεμα.Ενας Άγγλος συγγραφέας και μια Γαλλίδα γκαλερίστρια (Ζυλιέτ Μπινός) συναντιούνται στην Ιταλία και μιλούν για ένα πλαστό πορτρέτο κάποιου μουσείου. Τόσο τέλειο είναι αυτό το πορτρέτο που γίνεται «αυθεντικά πλαστό». Και ξαφνικά κι η σχέση των δυο αυτών αγνώστων γίνεται αυθεντικά πλαστή, αφού προσποιούνται ότι είναι αληθινό ζευγάρι. Με αληθινά προβλήματα. Μες στην αληθινή συζυγική κοινοτοπία.
Ή μήπως είναι αληθινό ζευγάρι και προσποιούνται ότι μόλις γνωρίστηκαν για να σώσουν τον γάμο τους; Άντε βγάλε άκρη! Εξάλλου είναι τόσο κοινότοπα αυτά που λένε, τόσο ανούσια και ψεύτικα που, πολύ γρήγορα, δεν σε ενδιαφέρει τίποτα.
Μετά την προβολή αναζητήσαμε απεγνωσμένα κάποιο μπαρ. Τελικά το καλό κρασί σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗΣ
