Καταρχάς μη μπερδευτείτε από το "4" στον ελληνικό τίτλο της ταινίας. Το "Fast & Furious" δεν είναι παρά ένα interquel, δηλαδή ταινία που διαδραματίζεται ανάμεσα στα γεγονότα του δεύτερου και του τρίτου φιλμ της σειράς, εξ ου και η επανένωση όλου του πρωτότυπου καστ. Και όπως και να το κάνουμε, έναν Βιν Ντίζελ τον έχει ανάγκη μια τέτοιου είδους ταινία, τον άνθρωπο δηλαδή που με το διαρκώς σοβαροφανές του ύφος αποδεικνύεται και πάλι ιδανικός πρωταγωνιστής μιας περιπέτειας που διασκεδάζει το κοινό, έστω κι αν όχι πάντα με τον τρόπο που νομίζει.


Το αληθινό ευτύχημα σε αυτή την περίπτωση είναι η χρονολογία του φιλμ, το οποίο θεωρώντας πλέον γνωστούς όλους τους χαρακτήρες και τις προσωπικές τους ιστορίες, βουτάει με το καλημέρα βαθιά στη δράση και δεν παίρνει στιγμή το πόδι από το γκάζι για να σου εξηγήσει πράγματα που έτσι κι αλλιώς έχεις καταλάβει ακόμα και χωρίς να έχεις δει τις προηγούμενες ταινίες.


Έτσι, εκείνες οι ντροπιαστικές στάσεις του πρώτου φιλμ που για να αναπτύξει τους χαρακτήρες τους έβαζε να κάνουν μπάρμπεκιου ανάμεσα στις κόντρες, εδώ έχουν αντικατασταθεί από ακόμα περισσότερες κόντρες. Κάνοντας αυτό το νέο κεφάλαιο της σειράς όχι λιγότερο και όχι περισσότερο, αλλά ακριβώς όσο ρηχή πρέπει να είναι μια τέτοια ιστορία για να δουλέψει ως (κωμική) περιπέτεια χωρίς σε κάνει να κοιτάς το ρολόι σου κάθε είκοσι λεπτά.


Ο σκηνοθέτης Τζάστιν Λιν του "Tokyo Drift" διατηρεί το σκηνοθετικό έλεγχο του franchise, ισορροπώντας απενοχοποιημένα εξωφρενικές σκηνές δράσης με ακραία νταηλίκια για να παραδόσει μάλλον ό,τι καλύτερο θα μπορέσει ποτέ να γίνει η συγκεκριμένη σειρά ταινιών.


ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ