Τέσσερις άνθρωποι. Ένα Κλειδί. Δύο πόρτες. 10 χρόνια. Χωρίς λόγια. Ο γρίφος λύνεται και όλα οδηγούν στους Motivo4 . Τη μπάντα που κρατάει τον καινούριο της δίσκο και σου δίνει το κίνητρο να αντιμετωπίσεις τις δύο διαφορετικές πλευρές σου αλλά και να καταλάβεις τελικά πως δε χρειάζεται να τιγκάρεις με πολλά λόγια. Οι κιθάρες ξεκινάνε να παίζουν στη διαπασών αγγίζοντας μεταλάδικα όρια και η σημασία του να είναι κανείς διαφορετικός βρίσκει τον εκφραστή της.
Πως προέκυψε το όνομα του συγκροτήματος;
(Γ.Α.)Στα πρώτα μας βήματα σαν συγκρότημα, τότε που σκεφτόμασταν πως θα ονομαστούμε, θυμάμαι ξύπνησα ένα πρωί με αυτό το όνομα στο μυαλό μου, χωρίς να έχει προηγηθεί συζήτηση που να έχει σχέση με την λέξη μοτίβο. Το είδα στον ύπνο μου; Δεν ξέρω. Πάντως το πρότεινα στα παιδιά και συμφωνήσαμε όλοι οτι αυτό θα είναι το όνομα του συγκροτήματος. Σύμφωνα με το λεξικό, motive σημαίνει κίνητρο, επισης στη μουσική μοτίβο είναι μιά ολοκληρωμένη επαναλαμβανόμενη μουσική φράση. Για μας Motivo 4 σημαίνει τέσσερεις διαφορετικοί άνθρωποι (μοτίβα) με κοινά κίνητρα, στόχο και όραμα.
Το δικό σας Κλειδί ποια πόρτα θα θέλατε ν’ ανοίξει σ’ αυτούς που θ’ ακούσουν το δίσκο;
Οχι μία, δύο πόρτες θέλουμε να ανοίξει "Το Κλειδί" μας. Την μία που οδηγεί στην άγρια, σκοτεινή και επιθετική πλευρά του ακροατή, την πλευρά που εκφράζει θυμό και αγανάκτηση. Αλλά και την άλλη, που οδηγεί σ' αυτό που οι περισσότεροι έχουμε "ξεχάσει" ότι είμαστε, ξεκλειδώνοντας την ευαίσθητη και προβληματισμένη πλευρά του ακροατή, αναδεικνύοντας την ανθρώπινη διάσταση. Αυτή την "πόρτα" που πίσω της κρύβεται η παιδική αθωότητα.
Για το mastering του δίσκου είναι υπεύθυνος ο John Cuniberti, που έχει κάνει συνεργασίες με πολλούς μεγάλους μουσικούς. Πως ήταν η εμπειρία και ποιες είναι οι βασικές διαφορές στον τρόπο δουλειάς σε σχέση με την Ελλάδα;
Η βασική διαφορά είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν βαθιά γνώση του αντικειμένου, είναι τελειομανείς, αυστηροί με τον εαυτό τους, ταπεινοί, και ασχολούνται πολύ σοβαρά με την κάθε δουλειά ξεχωριστά. Αντιμετωπίζουν την μουσική σαν τέχνη και δημιουργία, με μεγάλο σεβασμό.
Λέτε στο σημείωμα σας στο άλμπουμ (από την "Αθέατη Όψη") ότι δε χρειαζόμαστε πολλά λόγια ούτε φιλοσοφίες. Νιώθετε ότι στη χώρα που ζούμε μένουμε συνέχεια στα πολλά λόγια και δεν βλέπουμε ουσιαστικές πράξεις;
Ετσι είναι. Λόγια, φιλοσοφίες, αναλύσεις. Οπως στο ποδόσφαιρο. Τα... λόγια τα μεγάλα και η ομάδα δεν κερδίζει. Είμαστε επιρρεπείς σ' αυτό. Δεν ενδιαφέρουν οι πράξεις ούτε το κοινό συμφέρον, για λόγους προσωπικής ευημερίας και ανέλιξης. Δεν θέλουμε άλλο βρε αδερφέ, βαρεθήκαμε αυτό το παραμύθι. Γιατι..."κάποια είναι όλα και αυτά είναι πολλά".
Σε ποιον θα λέγατε χωρίς δεύτερη σκέψη "Τράβα το δρόμο σου και fuck you anyway";
Σίγουρα σ' αυτούς που μας έχουν φέρει σ' αυτή την κατάσταση, σ' αυτούς που υποτίμησαν τη νοημοσύνη μας και που συνεχίζουν να την υποτιμούν καθημερνά. Βέβαια, κάποιοι το αφιερώνουν και στο έτερον ήμισυ, αν τους έχει κάνει τη ζωή "πατίνι".
Ποιος σας έχει επηρεάσει περισσότερο στη μουσική σας;
Είμαστε 4 διαφορετικοί χαρακτήρες με διαφορετικές επιρροές. Αλλος από κλασσική, άλλος από rock, άλλος από jazz, αλλος από blues. Μπορούμε όμως να πούμε ότι σαν συγκρότημα βάζουμε τις προσωπικές μας επιρροές στο blender και προκύπτουν τα τραγούδια μας.
Έχουν περάσει 10 χρόνια από τον πρώτο σας δίσκο. Τι έχει αλλάξει στις απαιτήσεις της μπάντας και στον τρόπο που βλέπετε τα πράγματα γύρω σας
Ωριμάζοντας σαν συγκρότημα, οι απαιτήσεις μεγαλώνουν και οι εκπτώσεις γίνονται όλο και λιγότερες. Ο τρόπος όμως που βλέπουμε τα πράγματα , βασικά δεν έχει αλλάξει, αν και τα πράγματα άλλαξαν γύρω μας. Την εποχή που ξεκινούσαμε, οι μπάντες έπρεπε να γυρνούν από εταιρεία σε εταιρεία με demos ηχογραφημένα πρόχειρα σε τετρακάναλα και να περιμένουν μια θετική απάντηση. Τώρα η παραγωγή και η διακίνηση της μουσικής είναι πολύ πιο εύκολα. Βασικό χαρακτηριστικό της νέας πραγματικότητας είναι η απευθείας σχέση καλλιτέχνη - κοινού χωρίς διαμεσολαβήσεις και αυτό είναι καλό.
Φτάνοντας στο τέλος του 2010, ποιος ήταν για σας ο δίσκος της χρονιάς;
Ενας από τους καλύτερους φετινούς δίσκους είναι το Audio Secrecy από τους Stone Sour.
*Ψάξε, ψάξε και θα τους βρεις:
Κική Παπαδοπούλου
