Πότε- Που: 22, 23 και 24 Σεπτεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και στις 26 και 27 Σεπτεμβρίου στο Ωδείου Ηρώδου Αττικού.

Προπώληση εισιτηρίων:
Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και πλατεία Αριστοτέλους - εκδοτήρια Μέγαρου Μουσικής Θεσσαλονίκης και Ταμεία Ελληνικού Φεστιβάλ.
Ωρες παραστάσεων:
Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης 9.30 μ.μ. και 4.30 μ.μ.
Ωδείο Ηρώδου Αττικού: 8.30 μ.μ.

Τιμές εισιτηρίων:
Βραδινές Παραστάσεις : 60, 40,25
Απογευματινές Παραστάσεις: 40, 30, 20

Γιορτάζοντας τα 80 χρόνια από την ίδρυσή του, το διάσημο νεοϋορκέζικο συγκρότημα «Martha Graham Dance Company» αφιερώνει την επέτειο του αυτή στο έργο της Μάρθας Γκράχαμ, που άντλησε την έμπνευσή του από τον πλούτο της ελληνικής μυθολογίας!
Για πρώτη φορά σε μία ενιαία παράσταση παρουσιάζονται τέσσερα έργα-σταθμοί στην πορεία της μεγάλης χορογράφου υπό τον τίτλο «Οι μύθοι της αρχαίας Ελλάδας» («The Myths of Ancient Greece»).

Το πρόγραμμα των παραστάσεων αποτελούν οι εξής χορογραφίες:

1. Cave of the heart- The legend of Medea («Ψυχή Αβυσσος-Ο μύθος της Μήδειας»)
Πρόκειται για μια ψυχολογική σπουδή βασισμένη στο μύθο της Μήδειας πάνω στις καταστροφικές δυνάμεις της αγάπης, στα σκοτεινά πάθη που καταδυναστεύουν την ανθρώπινη ψυχή.
Το έργο της Γκράχαμ μας φέρνει αντιμέτωπους με με τον τρόμο μιας γυναίκας προδομένης, που τόσο πολύ την τρελαίνει η εκδίκηση που διαπράττει το απίστευτο, τον φόνο των ίδιων της των παιδιών. Στην εξερεύνηση αυτών των σκοτεινών και πρωταρχικών παθών, η Γκράχαμ αποκαλύπτει όλη την γκάμα της ανθρώπινης ύπαρξης.

2. Errand into the Maze- Ariadne and Minotaur («Περιπλανώμενη στον Λαβύρινθο - Αριάδνη και Μινώταυρος»)

Το μπαλέτο αυτό παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο Ζήγκφιλντ, στη Νέα Υόρκη το 1947, σε μουσική του Τζιαν Κάρλο Μενότι και χορογραφία των Μάρθα Γκράχαμ και Μάρκ Ράιντερ.
Η χορογραφία αναφέρεται αρκετά αόριστα στο μύθο του Θησέα που ταξιδεύει στο λαβύρινθο για να αντιμετωπίσει το μινώταυρο. Η Μάρθα Γκράχαμ επαναφέρει το μύθο από την προοπτική της Αριάδνης που και εκείνη κατεβαίνει στον λαβύρινθο για να εξοντώσει τον Μινώταυρο. Αντικαθιστώντας τον ήρωα της ελληνικής μυθολογίας με μια ηρωίδα, η Μάρθα Γκράχαμ δημιούργησε μια πρωταγωνίστρια που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει το κτήνος του φόβου, όχι μία φορά μονάχα, αλλά τρεις φορές, πριν τελικά το εξοντώσει.
Επηρεασμένη από τις θεωρίες του μεγάλου ψυχολόγου Καρλ Γιουνγκ, η Μάρθα Γκράχαμ εξερεύνησε το μυθολογικό ταξίδι στον εσώτερο κόσμο του έιναι με αυτή της τη χορογραφία.

3. «Visions from The House of Atreus - Scenes from "Clytemnestra"» (Στον οίκο του Ατρέα - Σκηνές από την "Κλυταιμνήστρα").

Το πρωταρχικό αριστούργημα της Γκράχαμ «Κλυταιμνήστρα» σε δύo πράξεις με πρόλογο και επίλογο ή σε τρεις πράξεις παρουσιάστηκε το 1958 και χειρίζεται ως εναρκτήρια αναφορά την τριλογίας του Αισχύλου «Ορέστεια».

Τα τρία έργα «Αγαμέμνων», «Χοηφόροι» και «Ευμενίδες» αναφέρονται στις τελικές διαμάχες του Οίκου του Ατρέα μετά την λήξη του Τρωικού Πολέμου. Η συναρπαστική ιστορία είχε τρομερή επίδραση στην Γκράχαμ. Παρόλο που οι άλλες κινηματογραφικές τραγωδίες της έδωσαν την έμπνευση για αριστουργήματα όπως το «Σπηλιά της Καρδιάς» (Μήδεια) ή «Νυχτερινό ταξίδι»(Ιοκάστη και Οιδίπους), το πλήρες πανόραμα της Ορέστειας την οδήγησε στο μοναδικό της τρίπρακτο μπαλέτο.
Ηθοποιοί διαβάζουν τα επιλεγμένα μέρη, που φωτίζουν την έμπνευση της Γκράχαμ και εικονογραφούν τα αντίστοιχα κινησιολογικά περάσματα που ακολουθούν.
Η καλλιτεχνική διευθύντρια υπολογίζει στις μεταφράσεις του Τεντ Χιους για τις παραστάσεις σε αγγλόφωνες χώρες.

Συμμετέχουν: Γρηγόρης Bαλτινός και Φιλαρέτη Κομνηνού

4. Sketches from «Chronicle» - A Call to Democracy (Σχέδια από το «Χρονικό»- Ωδή στη Δημοκρατία)

Το «Χρονικό» πρωτοπαρουσιάστηκε στο θέατρο «Γκιλντ» της Νέας Υόρκης τον Δεκέμβριο του 1936. Η χορογραφία ήταν μια αντίδραση στην απειλή του φασισμού στην Ευρώπη. Λίγο καιρό πριν, τον ίδιο χρόνο, η Γκράχαμ είχε αρνηθεί μια πρόσκληση να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στη Γερμανία.
Αύτη είναι μια από τις σπάνιες χορογραφίες που έστησε Γκράχαμ και που μπορεί να πει κανείς ότι εκφράζουν άμεσα πολιτικές απόψεις, όμως δεν πρόκειται για μία ρεαλιστική αφήγηση ή απεικόνιση επεισοδίων. Σκοπός της είναι μάλλον να παγκοσμιοποιήσει την τραγωδία του πολέμου.