Η σειρά Βίοι Αγίων αποτελείται από μονογραφίες ή, άλλως, βιογραφικά δοκίμια για τους «καταραμένους» των γραμμάτων και των τεχνών, τη συγγραφή των οποίων αναλαμβάνουν συγκεκριμένοι δημιουργοί που έχουν ή είχαν βιωματική σχέση με τα πρόσωπα που καταγράφονται. Ο υπότιτλος της σειράς είναι "Υπόγειες Διαδρομές".

Ουσιαστικά πρόκειται για ειδικά σχεδιασμένα τεύχη 100-120 σελίδων με ιδιαίτερο λογοτεχνικό και παράλληλα προσωπικό ύφος, πράγμα που τα διαφοροποιεί από τις συνηθισμένες βιογραφίες. Μέσα από ατμοσφαιρικές διηγήσεις αναβιώνουν μνήμες, περιγράφονται στιγμές και αποκαλύπτονται άγνωστες πτυχές της ζωής και του έργου των ξεχωριστών προσωπικοτήτων που πρωταγωνιστούν σ’ αυτή τη σειρά. Παράλληλα, προσφέρονται αξιολογικά στοιχεία για το έργο τους, καθώς και χρονολόγια και εργογραφίες. Διευθυντής της σειράς είναι ο ποιητής και δημοσιογράφος Κώστας Καναβούρης.

Δημήτρης Τσιμιτάκης: Μιχάλης Κατσαρός: Πρίγκιπας Ανδαλουσίας και Κυπαρισσίας

Κι όμως υπήρχε μια εποχή -όχι μακρινή- που οι ποιητές συνομιλούσαν με ένα νεανικό κοινό πρόθυμο και παθιασμένο να τους ακούσει. Ένα κοινό φλεγόμενο, έτοιμο να συμπράξει μαζί τους. Μέλος εκείνου του κοινού ο Δημήτρης Τσιμιτάκης, εσαεί γοητευμένος από τον Μιχάλη Κατσαρό, παραδίδει μια προσωπογραφία βασισμένη στις προσωπικές τους συνομιλίες. Συνομιλίες απ’ όπου περνάει και φαίνεται ολόκληρος ο βίος του Μιχάλη Κατσαρού. Ο τρόπος του να υπάρχει. Ο συγγραφέας -πρώτο βιβλίο του Δημήτρη Τσιμιτάκη-, διατηρώντας ακέραια την περιπέτεια εκείνων των συνομιλιών, μας δίνει ατόφια την περιπέτεια εκείνης της προσωπικότητας μαζί με το κλίμα της εποχής, των προσώπων και των γεγονότων που την σημάδεψαν.

Έλενα Χουζούρη: Γιώργος Ιωάννου "Σαν σπόρος αγκαθιού..."

Από τη γέννηση του Γιώργου Ιωάννου (20 Νοεμβρίου 1927), μέχρι τον θάνατό του (16 Φεβρουαρίου 1985). Η περιπέτεια μιας ολόκληρης ζωής που έχει διανύσει την απόσταση από τη λύπη μέχρι την αναγνώριση. Από την εναγώνια προσπάθεια αναζήτησης της αυτοπροσωπίας μέχρι την καταξίωση. Κι από κοντά, γνώμες και απόψεις ομοτέχνων και ειδικών της λογοτεχνίας. Το κοινωνικό και λογοτεχνικό περιβάλλον της Θεσσαλονίκης. Μιας ορισμένης εποχής της Θεσσαλονίκης και μιας ορισμένης εποχής της Ελλάδας, ταλαίπωρης και ταλαιπωρούσας. Ο σφυγμός του καιρού, που τον κατανόησε ο συγγραφέας και μας τον έδωσε ως πολύτιμο κοινό κτήμα.

Γιάννης Bach Σπυρόπουλος : Φλέρυ Νταντωνάκη "Εγώ είμαι ένα σύννεφο..."

Ο Γιάννης Bach Σπυρόπουλος, συνεργάτης και αγαπημένος φίλος της Φλέρυς Νταντωνάκη, καταθέτει ένα κείμενο από στιγμές που έζησε κοντά της. Στιγμές που την συνόδεψε στο πιάνο, βραδιές «κονσέρτων» αξέχαστες σε χώρους ασφυκτικά γεμάτους με κοινό απλό και επώνυμο, τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Γιώργο Νταλάρα -αλλά όχι μόνο αυτό.
Κυρίως, δίνει με συγκλονιστικό τρόπο αυτό που υπήρξε η Φλέρυ Νταντωνάκη, «ένα κορίτσι που ‘χε κρύψει το πρόσωπό του στις παλάμες». Πώς κινήθηκε, πώς υπήρξε «η Κορυφαία, που τραγουδούσε και για τους οπλαρχηγούς και για τους προδότες», πώς οι συγκλονιστικές της ερμηνείες δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η έκφραση μιας συγκλονιστικής και συγκλονισμένης προσωπικότητας. Δεν πρόκειται για εξαντλητική καταγραφή του βίου της, αλλά για κείμενο που την παρακολουθεί και την φωτίζει μοναδικά, μέσα από την αγάπη ενός ανθρώπου που την έζησε όσο χρειάστηκε ώστε να κατανοήσει την μοναδικότητά της.