Το έργο: Το τελευταίο έργο του Ευριπίδη, οι "Βάκχες", εξακολουθούν να έλκουν το ενδιαφέρον των δημιουργών και των θεατών διεθνώς. Πρόκειται για ένα από τα πληρέστερα, τα πιο σύνθετα και πιο ολοκληρωμένα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας καθώς συνδυάζει το τραγικό, το δραματικό και το θεατρικό στοιχείο με τον πλέον αριστοτεχνικό τρόπο.
H Θήβα βρίσκεται σε αναταραχή. Ο Διόνυσος έχει φθάσει από τη μακρινή Λυδία ακολουθούμενος από το χορό των Βακχών και καθιστά τις γυναίκες της Θήβας σε κατάσταση μανίας, με την πρόθεση να επιβάλει ποινή στην πόλη επειδή ο Πενθέας, βασιλιάς της Θήβας, μην πιστεύοντας στην ύπαρξή του, δεν επιτρέπει τη λατρεία του.
Ο Πενθέας δυσφορεί για τη βακχική επιδημία που έχει πλήξει τις γυναίκες της πόλης και προσπαθεί να τους αποτρέψει πιστεύοντας ότι η νέα θρησκεία διαφθείρει τα ήθη των γυναικών και διαλύει τους συζυγικούς θεσμούς. Έτσι, συλλαμβάνει και φυλακίζει τον Διόνυσο, χωρίς να γνωρίζει ποιος είναι.
Ο Διόνυσος, χωρίς να αποκαλύψει τη θεϊκή του ιδιότητα, πείθει τον Πενθέα να πάει στον Κιθαιρώνα μαζί του και να παρακολουθήσει ο ίδιος τα μυστήρια της νέας θρησκείας. Μαγεμένος από το θεό ο Πενθέας βρίσκεται πια στο έλεός του. Οι Βάκχες, όμως, με αρχηγό τη μητέρα του, Αγαύη, τον ανακαλύπτουν και τον κομματιάζουν. Η Αγαύη, χωρίς να έχει συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει, φέρνει το κεφάλι του γιού της στην πόλη. Μόλις βγαίνει από την κατάσταση μανίας, ο πόνος είναι αβάσταχτος. Ο Διόνυσος, όμως, έχει εκπληρώσει την επιβολή της ποινής.
Οι ηθοποιοί, ο σκηνοθέτης και οι άλλοι:
Οι Βάκχες γράφτηκαν τον τελευταίο χρόνο της ζωής του Ευριπίδη, και ανέβηκαν στην Αθήνα μετά το θάνατό του, το 403 π.Χ. κερδίζοντας το πρώτο βραβείο.
Η παράσταση παρουσιάζεται σε μετάφραση Κ.Χ. Μύρη, σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, σκηνικά Γιώργου Πάτσα, κοστούμια Έρσης Δρίνη, μουσική Σαββίνας Γιαννάτου, χορογραφίες της Ομάδας Χορού Sinequanon και φωτισμούς Λευτέρη Παυλόπουλου.
Στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου τους ρόλους ερμηνεύουν (με σειρά εμφάνισης) οι: Λάζαρος Γεωργακόπουλος (Διόνυσος), Μανώλης Μαυροματάκης (Τειρεσίας), Θεμιστοκλής Πάνου (Κάδμος), Ιερώνυμος Καλετσάνος (Πενθέας), Δημήτρης Αγαρτζίδης (Θεράπων), Μανώλης Σειραγάκης (Άγγελος Α’), Βασίλης Χαραλαμπόπουλος (Άγγελος Β’), Λυδία Φωτοπούλου (Αγαύη). Κορυφαία του Χορού- Φωνητικά κάνει η Σαββίνα Γιαννάτου Στο χορό συμμετέχουν οι: Γεωργία Τσαγκαράκη, Ζαχαρούλα Οικονόμου, Κόρα Καρβούνη, Δέσποινα Αναστάσογλου, Χριστίνα Μαξούρη, Δήμητρα Σιγάλα, Δήμητρα Λαρετζάκη, Ανδρομάχη Δαυλού, Δημήτρης Σωτηρίου, Ερμής Μαλκότσης, Κική Μπάκα, Ελενα Τοπαλίδου, Δέσποινα Δραμισιώτη, Σταυρούλα Σιάμου, Δημήτρης Αγαρτζίδης, Μανώλης Σειραγάκης.
Τι μας άρεσε:
- Η δουλεμένη σε κάθε λεπτομέρεια σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη. Πρόκειται για μία παράσταση που σέβεται απόλυτα το λόγο του Ευριπίδη, δεν υποπίπτει σε φθηνούς εντυπωσιασμούς και κερδίζει με την απλότητά της.
- Η μοναδική μετάφραση του Κ.Χ Μύρη που ζωντάνεψε το λόγο του αρχαίου τραγικού και έκανε το κείμενο προσιτό απ’ άκρη σε άκρη του κοίλου.
- Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος στο ρόλο του Διονύσου. Αινιγματικός, αεικίνητος και αλλάζοντας συνεχώς διαθέσεις, διατήρησε τις ισορροπίες ενός πολύ δύσκολου ρόλου.
- Ο αρμονικός χορός των Βακχών, βασικός πρωταγωνιστής της βραδιάς, που κινείτο στους ρυθμούς των κρουστών και των φωνητικών αυτοσχεδιασμών της Σαβίνας Γιαννάτου. Οι χορογραφίες της ομάδας Sinequanon είχαν μερικές πολύ καλές στιγμές που στην κυριολεξία μας καθήλωσαν.
- Το λιτό, λευκό, υποβλητικό σκηνικό του Γιώργου Πάτσα. Από μόνο του δημιουργούσε μία ατμόσφαιρα φόβου, κινδύνου και μυστηρίου. Αυτό σε συνδυασμό με την πολύ καλή αξιοποίησή του από τον Σωτήρη Χατζάκη συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό στην επιτυχία της παράστασης.
Σε ποιον απευθύνεται: Σε όλους τους λάτρεις του αρχαίου δράματος.
Πρόγραμμα Περιοδείας
Ρόδος: 01/07/2005
Επίδαυρος: 08/07/2005 09/07/2005
Σπάρτη: 12/07/2005
Αμαλιάδα: 23/07/2005
Κεφαλονιά: 26/07/2005
Χαλάνδρι: 01/08/2005
Βόλος: 05/08/2005
Τρίκαλα: 07/08/2005
Ιωάννινα: 10/06/2005
Δίον: 13/08/2005
Καβάλα: 17/08/2005
Μουδανιά: 20/08/2005
Θεσσαλονίκη: 22/08/2005
Παπάγου: 25/08/2005
Πάτρα: 01/09/2005
Πετρούπολη: 04/09/2005 Βύρωνας: 14/09/2005
Αιγάλεω: 09/09/2005
Θήβα: 11/09/2005
Γεωργία Οικονόμου
Το τελευταίο έργο του Ευριπίδη, οι «Βάκχες» γράφτηκαν το 407 π.Χ., εξακολουθούν να έλκουν το ενδιαφέρον των δημιουργών και των θεατών διεθνώς. Πρόκειται για ένα από τα πληρέστερα, τα πιο σύνθετα και πιο ολοκληρωμένα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας καθώς συνδυάζει το τραγικό, το δραματικό και το θεατρικό στοιχείο με τον πλέον αριστοτεχνικό τρόπο.