Στην πρώτη παραγωγή της νεοσύστατης Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ, παρουσιάστηκαν σε πέντε διαφορετικές παραστάσεις (μεταξύ των οποίων και δύο μεταμεσονύκτιες) τα έργα Αναπαράστασις ΙΙΙ (Ο Πιανίστας) και Η Κυρία με την στρυχνίνη, τα οποία ανήκουν στην τελευταία δημιουργική περίοδο του συνθέτη, κατά την οποία πειραματίστηκε με μορφές έκφρασης, που υπερβαίνουν τις παραδοσιακές κατηγορίες του μουσικού θεάτρου.
Η επιλογή των έργων αυτών σηματοδοτεί την αισθητική ταυτότητα και τον ιδιαίτερο κόσμο του μουσικού θεάτρου, στον οποίο θα εστιάσει η Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ.
Ο διακεκριμένος αρχιμουσικός Βλαδίμηρος Συμεωνίδης διηύθυνε τα δύο εξαιρετικά σύνολα, το dissonART και την Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα Νέων (ΑΣΟΝ), καθώς και τους σπουδαίους σολίστ, ακολουθώντας πιστά τις λεπτομερείς οδηγίες του συνθέτη που έχουν καταγραφεί με σαφήνεια στην παρτιτούρα των δύο έργων.
Στο ίδιο πλαίσιο ο διαπρεπής σκηνοθέτης Αλέξανδρος Ευκλείδης εστίασε στην ακριβή και αυστηρή εφαρμογή των δράσεων που ο Γιάννης Χρήστου έχει καταγράψει στην γραφική παρτιτούρα, στην οποία σημειώνεται κάθε ηχητική, λεκτική και σωματική δράση των ερμηνευτών. Όπως ο ίδιος αναφέρει "Η εργασία του σκηνοθέτη συνίσταται στην αποκωδικοποίηση των δράσεων και στην πιστή εφαρμογή τους, έτσι ώστε να αναδυθεί ο παράδοξος κόσμος του Χρήστου με τη μεγαλύτερη δυνατή ένταση".
Στον σκηνικό χώρο της Εναλλακτικής Σκηνής, δέσποζε η μεγάλων διαστάσεων εγκατάσταση του εικαστικού Αλέξανδρου Ψυχούλη, η οποία έμοιαζε να συνδιαλέγεται με την ψυχαναλυτική διάσταση των έργων του Χρήστου. Τους φωτισμούς επιμελήθηκε ο Γιώργος Τέλλος.
Στο έργο Αναπαράστασις ΙΙΙ (Ο Πιανίστας)[1968], τη μορφή του πιανίστα ερμήνευσαν σπαρακτικά ο ηθοποιός Άρης Σερβετάλης και η πιανίστρια Λενιώ Λιάτσου. Μαζί τους οι μουσικοί του συνόλου dissonART (Βιολί Θοδωρής Πατσαλίδης, Βιόλα Χαρά Σειρά, Βιολοντσέλο Βασίλης Σαΐτης, Κοντραμπάσο Γιάννης Χατζής, Φλάουτο Γιάννης Ανισέγκος, Κλαρινέτο Αλέξης Σταυρίδης) αλλά και μέλη της ΑΣΟΝ, οι οποίοι πέραν της ιδιότητας τους ως μουσικοί, λειτούργησαν και ως performers, σύμφωνα με την έννοια της Μετάπραξης που εισήγαγε Γιάννης Χρήστου.
Στην Κυρία με την στρυχνίνη [1967], οι ηθοποιοί Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Αλέξης Ζερβάνος, Κώστας Κουτσολέλος, Άρης Μπαλής, η σολίστ Γκρέτα Παπά και η Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα Νέων (Σπύρος Πουλημένος, Χάρης Τσικλέας, Γιάννης Παναγιώτου, Αλέξανδρος Σοφρώνης, Σπύρος Ζάρδας-Τσενόγλου, Ελισάβετ Μπούρα, Μυρσίνη Δημοπούλου, Ρωμανός Λιούτας, Χρήστος Κυριακόπουλος, Νίκος Πανάς, Νίκος Φιλιππόπουλος, Ελένη Παπαδοπούλου, Γιώργος Συνοδινός, Ανδρέας Κερκέζος, Γιώργος Χλιαβώρας, Παναγιώτα Καλαβριζιώτη, Ειρήνη Κατταβενάκη, Γιάννης Μαυριτσάκης, Δημήτρης Καραγκιούλογλου, Πλάτων Μπουργιώτης, Κωνσταντίνα Κουβέλη, Βαρβάρα Τσότρα, Μυρτώ Ξηρουχάκη, Μιχάλης Κοντός, Κώστας Χινής, Νίκος Βλάχος), ενέπλεξαν το κοινό (στον ρόλο-έκπληξη του θεατή η Λυδία Αγγελοπούλου) σε μια συναρπαστική αινιγματική συν-δημιουργία.
Στην υπόκλιση της Κυρίας με την στρυχνίνη και σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού, ο αρχιμουσικός Βλαδίμηρος Συμεωνίδης, ύψωσε προς το κοινό την παρτιτούρα του Γιάννη Χρήστου προκαλώντας τις επευφημίες, αλλά και συγκίνηση. Ανάμεσα στους θεατές ήταν και η κόρη του συνθέτη, Σάντρα.
Οι παραστάσεις της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του τετραήμερου προγράμματος "Metamorphosis: Το ΚΠΙΣΝ στον κόσμο", με αποκλειστική δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
