Κλειστά παράθυρα από ερειπωμένα σπίτια, σαν ίχνη μιας περασμένης ζωής ή σαν στοιχεία της νεοελληνικής παράδοσης, που διεγείρουν το βλέμμα και την αισθητική. Είναι έργα από την ενότητα «Windows» του Μιχάλη Κατζουράκη, που μαζί με γεωμετρικά γλυπτά του της δεκαετίας του '60, εκτίθενται στη γκαλερί «Citron-ne» στον Πόρο έως τις 25 του μήνα, κάτω από τον τίτλο «Εργα σε δύο και τρεις διαστάσεις».

Ο γνωστός καλλιτέχνης, ο οποίος το 1997 παρουσίασε το μεγάλων διαστάσεων γλυπτό του «Inciontri» σε πλωτή εξέδρα στην 47η Μπιενάλε της Βενετίας και το 2001 το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης φιλοξένησε μια αναδρομή του συνολικού του έργου από το 1965, δημιουργεί παράθυρα και ανοίγματα στη δουλειά του από τη δεκαετία του '70.

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο τίτλος «Windows» είναι ένα λογοπαίγνιο, καθώς το θέμα είναι τα παράθυρα, αλλά το συνδέει με τα windows του ψηφιακού, διαδικτυακού κόσμου μας. Πάντως, «το ερέθισμα έρχεται από το περιβάλλον, το δομημένο περιβάλλον, εκείνο όμως που έχει αποτυπώσει ίχνη μιας περασμένης ζωής, ερειπωμένοι τοίχοι, κατεστραμμένες μεσοτοιχίες, σφραγισμένες πόρτες ή παράθυρα από εγκαταλειμμένα κτίρια».

Η έκθεση του Πόρου συμπληρώνεται με παλιά γλυπτά, που διακρίνονται για τη δυναμική τους, τις γεωμετρικές φόρμες ?ορθογώνια, τετράγωνα, κύκλοι? και τα έντονα χρώματα. Το γεωμετρικό λεξιλόγιο και η αφαίρεση αποτελούν τον άξονα τόσο για τη ζωγραφική όσο και για τη γλυπτική του Μ. Κατζουράκη.

Οταν πρωτοπαρουσιάστηκαν, το 1969, τα γλυπτά αυτής της ενότητας, ο Γ. Ζογγολόπουλος είχε πει ότι «οι γλυπτικές και ζωγραφικές κατασκευές του Κατζουράκη, με τον συγκρατημένο λυρισμό τους, προβάλλονται σαν δυναμικά απρόσωπα στοιχεία απέναντι στη γεμάτη ερωτήματα και φόβους εποχή μας, με το νόημα μιας πλαστικής ισορροπίας».

Το φετινό καλοκαίρι ξεκίνησε για τη «Citronne» με έκθεση της Αφροδίτης Λίτη και θα κλείσει με την έκθεση «Αρχέτυπα» του Γιώργου Μήλιου, που θα διαδεχτεί τον Μ. Κατζουράκη, πάντα σε επιμέλεια της διευθύντριας της γκαλερί Τατιάνας Σπινάρη-Πολλάλη, ιστορικού Τέχνης.

Δ. P.