Κάποιοι άνθρωποι ζουν έξω απ' την Αυλή. Ζουν έξω απ' τον "παράδεισο", στα πέριξ, στα απόβλητα. Είτε από επιλογή τους, είτε γιατί εκδιώχθηκαν. Εκτός της οργανωμένης κοινωνίας όπου τα πάντα ελέγχονται.
Ζουν στα περίχωρα ενός παντοδύναμου κράτους που αστυνομεύει τα πάντα σαρκάζοντας τη ζωή, χωρίς ίχνος σεβασμού στο διαφορετικό, στην ετερότητα, θάβοντας κάθε ελευθερία σκέψης και δράσης, παραπλανώντας με ψεύτικες ανάγκες και χρωματιστά περιτυλίγματα την ατομική αυτοδιαχείριση, μετατρέποντας την προσωπική ευθύνη κάθε ατόμου σε συλλογική ανευθυνότητα.
Έξω, λοιπόν, απ' την Αυλή. Έξω απ’ αυτόν τον περιχαρακωμένο τόπο εγκλεισμού, μακριά ακόμα κι απ' τα περίχωρά της, στο απώτατο σημείο της που κι η ίδια η πόλη δεν θέλει να ξέρει, στα σκουπίδια της, βιώνουν την ελευθερία τους ο Πέπε και ο Θάνος, τα δύο απ’ τα τρία πρόσωπα του έργου. Ζουν με τα απαραίτητα, έχουν περιορίσει τις ανάγκες τους στο ελάχιστο, τρώνε ό,τι βρούνε, μετρούν και ξαναμετρούν τις ημέρες ειρήνης, ψάχνουν να βρούν τις Κυριακές που έχουν καταργηθεί, αναρωτιούνται αν μπορούν να κάνουν έρωτα ή αν ακόμα απαγορεύεται και σχολιάζουν περιπαικτικά τις κάθε είδους απαγορεύσεις που τους έχει επιβάλλει, ακόμα και εδώ, εκτός Αυλής, στο περιθώριο, η κρατική εξουσία.
Μέχρι που εμφανίζεται το τρίτο πρόσωπο του έργου, ξεθάβεται κάτω απ' τα βουνά των σκουπιδιών, αυτός που δεν έχει όνομα, αυτός που τον φωνάζουν, ο Ένας. Εκδιωχθείς βίαια απ’ την Αυλή ως μη αναγκαίος και παραγωγικός, προσπαθεί με κάθε τρόπο να προκαλέσει τον οίκτο. Παγιδευμένος στην αυτολύπηση, αλλά και χρησιμοποιώντας την με τρόπους πονηρούς, φαινομενικά κερδίζει, ουσιαστικά τού χαρίζεται γενναιόδωρα, ένα κομμάτι ψωμί κάθε φορά.
Μακριά από κάθε είδους ένταξη, ο Πέπε, ο Θάνος και ο Ένας, ζουν ανάμεσα στα απόβλητα της κοινωνίας, εν δυνάμει ελεύθεροι, μέσα στην ατελείωτη σκουπιδοπαραγωγή της, εκεί που τις περισσότερες φορές, αν αφουγκραστεί κανείς, αν θέλει να δει προσεχτικά, βρίσκει ανάμεσα στους τόνους σκουπιδιών και ένα σωρό πεταμένους ανθρώπους.
Η Αυλή είναι το τέταρτο κατά σειρά έργο του Spiro Scimone. Το 2004 βραβεύτηκε με το βραβείο «Ubu», καλύτερου ιταλικού νέου έργου. Στην Ελλάδα ανεβαίνει για πρώτη φορά. Πρόκειται για ένα κείμενο μεγάλης αλήθειας και ταυτόχρονα απόλυτου σουρεαλισμού. Η υπόκωφη μουσικότητα των διαλόγων του Ιταλού συγγραφέα από τη Μεσσήνη έχει ξεκάθαρη αναφορά στην παρούσα πολιτική κατάσταση. Απογυμνώνει ολοκληρωτικά τα θύματά της, επιτρέποντάς τους μόνο την ελπίδα στην αντίσταση. Γελάει κανείς μα δεν παύει να σκέφτεται.
Συντελεστές:
Μετάφραση: Πέτρος Νάκος
Σκηνοθεσία - Σκηνικά - Κοστούμια: Κοραής Δαμάτης
Επιμέλεια κίνησης: Μαρίζα Τσίγκα
Παίζουν οι: Κοραής Δαμάτης, Όθωνας Μεταξάς, Γιάννης Δρίτσας
Για τις ανάγκες της παράστασης, έχουν προστεθεί κείμενα του Κοραή Δαμάτη.
ΠΡΕΜΙΕΡΑ : Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011 στις 21.15.
Μέχρι Κυριακή 17 Απριλίου 2011.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Πέμπτη 21.15 / Παρασκευή 21.15 / Σάββατο 18.15 ? 21.15.
Τιμή εισιτηρίου : Κανονικό: 20 Ευρώ.
Λαϊκή απογευματινή - Φοιτητικό: 15 Ευρώ.
ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ ΕΙΔΙΚΗ ΤΙΜΗ : 10 €
ΕΙΔΙΚΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΕΣ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΑΤΟΜΩΝ: 50 €
ΓΙΑ ΟΜΑΔΕΣ ΑΝΩ ΤΩΝ ΕΙΚΟΣΙ ΑΤΟΜΩΝ, ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ 10 ΕΥΡΩ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΔΥΟ ΣΥΝΟΔΟΙ ΔΩΡΕΑΝ.
