Από την ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΥΡΙΔΟΥ
Στην Ελλάδα ζούσε μια ήρεμη ζωή. Ήταν δημόσιος υπάλληλος και όλα έδειχναν τακτοποιημένα. Όπως αποδείχθηκε όμως, μια παρτίδα σκάκι ήταν αρκετή για να ανατραπούν τα πάντα!
Η Ελένη Δημητριάδου είναι στο Facebook και παίζει σκάκι με αντίπαλο έναν επίσης φανατικό του παιχνιδιού, τον Τούρκο Οζγκιούρ Τοκάν. Έπειτα από μία εβδομάδα καθημερινής αναμέτρησης βρίσκουν τρόπο να επικοινωνήσουν, χρησιμοποιώντας το μεταφραστικό σύστημα του υπολογιστή.
Ο έρωτάς τους είναι κεραυνοβόλος! Τέσσερις μήνες μετά εκείνος της ζητάει να ταξιδέψει στην Τουρκία, για να γνωριστούν από κοντά. Αμέσως μετά έρχεται και η πρόταση γάμου. Επειδή όμως η Ελένη είναι Ελληνίδα, ο Οζγκιούρ πρέπει να πάρει ειδική άδεια από το τούρκικο υπουργείο Εθνικής Άμυνας για να μπορέσει να την παντρευτεί, κάτι που μοιάζει αδύνατο. Ένας συνταξιούχος αστυνομικός τους δίνει τη λύση. Μια ψεύτικη ταυτότητα με το όνομα Σεμιχά Οζογλού είναι το εισιτήριο για τη νέα ζωή που ονειρεύονται.
Ο γάμος γίνεται, οι δυο τους απολαμβάνουν τον έρωτα τους, αλλά όχι για πολύ. Μέσα από μια σειρά γεγονότων η αλήθεια αποκαλύπτεται... Και αυτή τη στιγμή η Ελένη βρίσκεται κατηγορούμενη για πλαστογραφία και κατασκοπεία. Εμείς την εντοπίσαμε στη Σμύρνη και της ζητήσαμε να μας μιλήσει για την απίστευτη περιπέτεια που βιώνει.
Πώς αποφάσισες να πάρεις το ρίσκο και να ζήσεις στην Τουρκία με πλαστή ταυτότητα;
«Εμείς δεν ζητήσαμε από το συνταξιούχο αστυνομικό να μας δώσει ψεύτικη ταυτότητα. Του είπαμε ότι θέλουμε να πάρω την τούρκικη υπηκοότητα, ως Ελένη Δημητρίου όμως. Εκείνος μας απάντησε ότι δίνοντας ένα χρηματικό ποσό μπορεί να γίνει κάτι. Έπειτα από κάποιο διάστημα συναντηθήκαμε μαζί του και μας έδωσε μια ταυτότητα με τη δική μου φωτογραφία, αλλά με τα στοιχεία της Σεμιχά Οζογλού».
Αυτό δεν σας έβαλε σε υποψίες;
«Βεβαίως, αμέσως τον ρώτησα: τι είναι αυτό; Μας καθησύχασε λέγοντάς μας ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Η κοπέλα αγνοείται πολλά χρόνια και δεν υπάρχει περίπτωση να εμφανιστεί πουθενά. Εμείς τρελοί και παλαβοί από έρωτα δεχτήκαμε την ταυτότητα και κάναμε τον πολιτικό μας γάμο στη Σμύρνη. Θα ήθελα να τονίσετε κάτι: στην Τουρκία οι ταυτότητες δεν βγαίνουν όπως στην Ελλάδα, που χρειάζονται μέχρι και δακτυλικά αποτυπώματα. Εδώ πας απλά στη νομαρχία με ένα χαρτί που αποδεικνύει ότι είσαι εσύ, π.χ., δίπλωμα οδήγησης και βγάζεις την ταυτότητά σου».
Γιατί δεν κάνατε το γάμο στην Ελλάδα, που σίγουρα θα ήταν πιο εύκολα τα πράγματα;
«Για να έρθει ο Οζγκιούρ στην Ελλάδα έπρεπε να πάρει βίζα, κάτι που ήταν πολύ δύσκολο, αφού υπηρετούσε στο Τμήμα Τρομοκρατιών».
Ο περίγυρος του συζύγου σου τι γνώριζε για σένα;
«Ότι είμαι Τουρκάλα, αλλά έχω μεγαλώσει στο εξωτερικό. Έτσι δικαιολογούσε σε όλους το γεγονός ότι δεν μιλούσα καλά τη γλώσσα. Μόνο οι γονείς του γνώριζαν ότι είμαι Ελληνίδα».
Στη συνέχεια ο συνταξιούχος αστυνομικός άρχισε να σας εκβιάζει;
«Ναι, όπως και η αδερφή της Σεμιχά. Μέσα σε 8 μήνες δώσαμε γύρω στις 30.000 ευρώ. Έχουμε αποδείξεις όμως μόνο για τις 13.000».
Είναι αλήθεια ότι έδωσες εξετάσεις στο υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας;
«Ναι και πέρασα πρώτη στο Τμήμα Μεταφραστών!».
Δεν σου ζήτησαν πτυχίο που να πιστοποιεί ότι γνωρίζεις τη γλώσσα;
«Είχα δώσει πριν εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας, για να πάρω το πτυχίο της ελληνικής γλώσσας».
Ξεκίνησες να δουλεύεις στην πρεσβεία;
«Όχι, έδωσα τις εξετάσεις στις 2 Μαΐου, την επόμενη μέρα γέννησα και στις 9 Μαΐου ξεκίνησαν τα προβλήματά μου. Τα αποτελέσματα βγήκαν στις αρχές Ιουνίου».
Γιατί αποφάσισες να κρύψεις το παιδί από τον άντρα σου;
«Είχα πάρει την απόφαση να γυρίσω στην Ελλάδα και φοβήθηκα μήπως μου πάρει το παιδί. Ήθελα να ξεκαθαρίσει όλη αυτή η υπόθεση με την ταυτότητα, να βρεθεί μια λύση και μετά να ξαναγυρίσω».
Καλά, πώς πήγες να γεννήσεις κρυφά, δεν σε αναζήτησε;
«Είχαμε έναν καβγά εκείνο το διάστημα και είχα φύγει από το σπίτι. Επιστρέφοντας του είπα ότι το παιδί γεννήθηκε πεθαμένο. Το έμαθαν οι γονείς του, ήρθαν στο σπίτι, με έκλεισαν σε ένα δωμάτιο και άρχισαν να με χτυπούν για να τους πω πού το κρύβω. Ακριβώς την επόμενη μέρα μας πήρε τηλέφωνο και η αδερφή της αγνοούμενης και μας είπε ότι ο πατέρας της πέθανε και άφησε μοναδική του κληρονόμο τη Σεμιχά. Μας απείλησε να της κάνω μια εξουσιοδότηση να περάσουν όλα σε εκείνη, αλλιώς θα πήγαινε στην αστυνομία. Τους γονείς του Οζγκιούρ τους έπιασε πανικός».
Τι κάνατε λοιπόν;
«Εγώ την κοπάνησα και πήγα στο διπλανό χωριό, αλλά είχα επικοινωνία με την αδερφή της Σεμιχά. Οι γονείς του Οζγκιούρ, που νόμιζαν ότι φεύγω για την Ελλάδα, πήγαν στον εισαγγελέα και μου έκαναν καταγγελία. Είπαν πως δεν γνώριζαν ότι είμαι Ελληνίδα και ο Οζγκιούρ πίστευε ότι παντρεύτηκε τη Σεμιχά Οζογλού».
Εσύ δεν αντέδρασες;
«Με πήραν κι εμένα τηλέφωνο να πάω για κατάθεση, αλλά φοβήθηκα να το κάνω. Διαπιστώνοντας δε ότι όλα γύρισαν εναντίον μου, αποφάσισα να στείλω μια επιστολή στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας στην οποία να λέω όλη την αλήθεια. Κι έτσι ξεκίνησαν όλα».
Με τον Οζγκιούρ ξανασυναντήθηκες;
«Για τελευταία φορά τον είδα στις 14 Ιουλίου. Θέλαμε να περάσουμε στην Ελλάδα, βγάλαμε μέχρι και τις μπαταρίες από τα κινητά, για να μην μπορούν να μας εντοπίσουν. Δύο μέρες έλειψε από την υπηρεσία του και θεωρήθηκε λιποτάκτης. Ο ταξίαρχος του Οζγκιούρ μας πρότεινε να μιλήσουμε πρώτα μαζί του για να δούμε τι θα κάνουμε. Όταν φτάσαμε στο στρατόπεδο, είδαμε τη στρατονομία να μας περιμένει. Ζήτησαν από τον Οζγκιούρ να παραδοθεί. Εκείνος έβαλε το όπλο του στο κεφάλι μου και τους είπε: "Θα τη σκοτώσω και θα σκοτωθώ κι εγώ". Ο ταξίαρχος τον έπεισε να παραδοθεί, στη συνέχεια έμεινε 14 μέρες στις στρατιωτικές φυλακές της Σμύρνης και τώρα περιμένει να δικαστεί».
Το παιδί το έχει δει;
«Όχι, μόνο μέσω Internet. Απαγορεύεται επίσης να έχουμε οποιαδήποτε επικοινωνία».
Είναι αλήθεια πως δεν πιστεύει ότι είναι δικό του;
«Όχι, ο Οζγκιούρ έχει αλλάξει την κατάθεσή του και λέει πως γνώριζε ότι είμαι Ελληνίδα. Οι γονείς του ισχυρίζονται ότι πέθανε το παιδί -ούτε το παιδί μας δεν θέλουν πλέον-, γι’ αυτό κι εγώ ζήτησα να γίνει τεστ DNA».
Είναι αλήθεια ότι ετοιμάζεται σειρά στην τούρκικη τηλεόραση με την ιστορία σου;
«Ναι, αρχικά η συμφωνία ήταν για ταινία, αλλά επειδή η ιστορία είναι πολύ μπερδεμένη, αποφάσισαν πως δεν μπορεί να αναπτυχθεί μέσα σε 1,5 ώρα. Έτσι, θα γίνει σειρά. Όλα τα ονόματα θα είναι φανταστικά, εκτός από το Ελένη. Η πρεμιέρα της προγραμματίζεται λίγο πριν από τα Χριστούγεννα και τα πρώτα γυρίσματα θα γίνουν στην Ελλάδα. Το σενάριο γράφει ο Μπουλέντ Τσακλαγιάν».
Θα έχει happy end;
«Όχι, στο τέλος η Ελληνική Υπηρεσία Πληροφοριών σκοτώνει την ηρωίδα».
Ποιοι είναι αυτοί που σε στηρίζουν στις δύσκολες στιγμές που περνάς;
«Στην αρχή οι άνθρωποι από τις Μυστικές Υπηρεσίες της Τουρκίας με στήριξαν πολύ, ψυχολογικά. Βέβαια, τη δουλειά τους έκαναν, ήθελαν να μάθουν κάποια πράγματα. Τώρα είμαι με ανθρώπους που με στηρίζουν πολύ, και κυρίως το παιδί μου. Ο Μπαρίς πρέπει να κάνει μια εγχείρηση βουβωνοκήλης, επειδή όμως δεν είναι δηλωμένος, δεν μπορεί να νοσηλευτεί. Ο σκηνοθέτης της σειράς μίλησε με ένα γνωστό του σε μια ιδιωτική κλινική και θα γίνει εκεί η εγχείρηση».
Το τίμημα της αγάπης
Τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η Ελένη Δημητριάδου είναι πολλά. Καταρχάς, από τη στιγμή που γέννησε ως Σεμιχά Οζογλού δεν μπορεί να πιστοποιήσει ότι το παιδί είναι δικό της. Για να μπορέσει να αποδείξει ότι δεν είναι η κοπέλα της ταυτότητας, πρέπει να γίνει τεστ DNA στην αδερφή, στη μητέρα και στο νεκρό πατέρα της Σεμιχά. Άρα, πρέπει να γίνει και εκταφή. Μόνο αν αποδειχτεί αυτό, ο εισαγγελέας θα μπορέσει να ακυρώσει το γάμο της με τον Οζγκιούρ.
Η Ελένη θα δικαστεί επίσης για κατασκοπεία, όχι επειδή παντρεύτηκε τον Τούρκο στρατιωτικό, αλλά επειδή έδωσε εξετάσεις στο υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας και οι Μυστικές Υπηρεσίες θεωρούν ότι ως εργαζόμενη του υπουργείου θα μπορούσε να παίρνει στοιχεία τα οποία να χρησιμοποιεί για την Ελλάδα. Κατηγορείται επίσης για πλαστογραφία, αφού χρησιμοποίησε την ταυτότητα της Σεμιχά. Αντίστοιχες κατηγορίες αντιμετωπίζει και ο Οζγκιούρ. Η Ελένη Δημητριάδου δηλώνει έτοιμη να αντιμετωπίσει την όλη κατάσταση. Τι θα έκανε όμως αν είχε τη δυνατότητα να γυρίσει το χρόνο πίσω;
«Δεν έχω να θυμάμαι τίποτα κακό από τον Οζγκιούρ, οι γονείς του μπερδεύτηκαν και ανακάτεψαν τα πράγματα. Περνούσαμε υπέροχα μαζί. Έφευγε στις 7:30 το πρωί για το στρατόπεδο και στις 9 μου έστελνε λουλούδια. Αν όμως μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα σταματούσα σε εκείνη την παρτίδα σκάκι...».
