Ξημερώματα της 9ης Σεπτεμβρίου 2019, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στον Πτελεό Μαγνησίας. Ήταν 63 ετών. Δύο χρόνια μετά, φίλοι, συγγενείς και συνεργάτες δεν μπορούν ακόμη να δεχτούν την απώλεια!
Σε αυτή τη μαύρη επέτειο, ο Γιάννης Κότσιρας αφιερώνει ένα τραγούδι και αυτά τα λόγια στον "αδελφούλη" του.
"Πέρασαν κιόλας δυο χρόνια φιλαράκι μου...
Ο πόνος είναι σαν να πέρασαν δυο ώρες. Δύο λεπτά... Δύο δευτερόλεπτα.
Λείπεις ρε φίλε. Και το νιώθουμε όλοι έντονα. Ακόμα δεν σε έχω συγχωρήσει που έφυγες έτσι...
Σήμερα θα τραγουδήσω Σεφέρη στην Πάτρα που ξέρω πόσο αγαπούσες.
Σίγουρα θα το ακούς και θα χαμογελάς.
Κάποτε θα 'ρθει η στιγμή και θα το δεις,
δίχως τηλέφωνο ή γράμμα θα βρεθούμε,
και δίχως τίποτα να κάνω ή να πεις,
μέσα στα δάκρυα της συγνώμης θα πνιγούμε.
Μονάχα έτσι θα τελειώσουμε εμείς,
σ' έναν αθάνατο παράδεισο όταν μπούμε.
Κάποτε θα 'ρθει η στιγμή και θα το δεις,
δίχως τηλέφωνο ή γράμμα θα βρεθούμε.
Τα λέμε αδερφούλη...",
Όμως η ανάρτηση της κόρης του εκλιπόντος, Μαρίας Κλάρας, δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο, ενώ είναι διάχυτη η πίκρα και μια μικρή απογοήτευση προς πολλές κατευθύνσεις.
Δυο χρόνια κι αντί να συνηθίζεται γίνεται όλο και χειρότερο
Πέρασαν δυο χρόνια κι οι άνθρωποι μου φαίνονται πιο σκληροί από ποτέ. Οργή, κακία κι υστερία…
Είναι που τα έκανες εσυ να μοιάζουν ολα τόσο ομορφα και χαλαρά;
Είναι που πρέπει να εξαθλιωθούμε τελείως πριν την αλλαγή;
Το φως σου λείπει και με τρομάζουν όσα σκοτώνουν τη μνήμη σου.
Γιατί κανένα καθεστώς δεν σε επέβαλε στα πράγματα ποτέ, όπως συνηθίζεται…
Ήταν το κοινό που σε διάλεγε, κι εσύ που διάλεγες τη μουσική.
Μπαμπα μου, κοιτάζω τον θυμωμένο κόσμο και ψάχνω να βρω αυτό, το κοινό που αγάπησες. Τον κόσμο που γι αυτόν έγραψες, τραγούδησες και δημιούργησες. Που γι αυτόν γυρνούσαμε όλη την Ελλάδα. Μα δε τον βρίσκω πουθενά.
Ψάχνω να βρω κάτι όμορφο που να μπορώ να σε βλέπω εκεί, μα είναι όλα λίγα
Πάνε δυο χρόνια μπαμπάκα μου που έχω να ακούσω τη βελούδινη φωνή σου… κουκλίτσα μου, αστέρι μου, Μαρακι….
Το χειρότερο όμως είναι, πως δυο χρόνια τώρα η μουσική με ταράζει. Για εσένα που δεν μπορώ να αγγίξω, κι όλα τα υπόλοιπα που δεν με αγγίζουν πια…
Μπαμπά δυο χρόνια πάνε που γλίτωσες…