Εξάλλου, ακόμη δεν έχουμε ξεχάσει το «μέτωπο» που είχε ανοίξει με τον Γιάννη Πλούταρχο. Τούτη τη φορά, τα «βέλη» του Βαρθακούρη βρήκαν στο «ψαχνό» τον Σταμάτη Γονίδη, αφού θυμήθηκε μία παλαιότερη απόπειρα τους να συνεργαστούν, που όμως έληξε άδοξα ελέω... Καζίνο.
Δες τι έγραψε ο Βαρθακούρης στο Facebook για τον Γονίδη, τον οποίο θυμήθηκε αφού ανέβασε το τραγούδι που είχε γράψει για εκείνον, αλλά ποτέ δεν το είπε.
“Ένα τραγούδι που έγραψα το 2004, έχοντας στο μυαλό μου το Giorgos Giannias (το θυμήθηκα όταν πρόσφατα βρήκα το αρχείο στον υπολογιστή μου και είχε τίτλο "Giannias"!). Αυτό πριν μπουν οι καταπληκτικοί (και μπροστά από την εποχή τους) στίχοι του Νίκου Γρίτση. Το 2006, ένα βράδυ επισκεφτήκαμε (παρέα με το Νίκο) το Σταμάτη Γονίδη στο καμαρίνι του (δούλευε με το Μαζωνάκη και τη Θεοδωρίδου, αν θυμάμαι καλά, και είχαμε πάει να δούμε το Γιώργο) όταν εκείνος πρότεινε να κάνουμε κάτι παρέα και του απάντησα "ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΡΑ" !!! Νομίζω τότε έδωσα το κομμάτι στο Νίκο να του βάλει στίχο και το σκεπτικό ήταν να γράψει ένα κοινωνικό κομμάτι και όχι ερωτικό-κλασσικό-αντρικό-ντουέτο-που-μιλάμε-για-γυναίκες για να το πω με το Γονίδη. Όταν έφερε το στίχο, όπως συνέβαινε 9 στις 10 φορές, ο Νίκος έγραφε τα λόγια που είχα στο μυαλό μου και που θα έγραφα ο ίδιος ΑΝ είχα το ταλέντο του
Λίγες μέρες μετά βρέθηκα με το Γονίδη στο σπίτι του. Άκουσε το κομμάτι, του άρεσε πολύ (έτσι έδειξε τουλάχιστον), μοιράσαμε όπως ήθελε τους στίχους και του είπα θα τον ειδοποιήσω όταν θα το έχω έτοιμο. Δε μου πήρε πολύ καιρό να το στήσω/ενορχηστρώσω/ετοιμάσω και τον πήρα τηλέφωνο να τον ρωτήσω πότε τον εξυπηρετεί να το ηχογραφήσουμε. Μου είπε "την τάδε μέρα και ώρα"... Πήρα στο στούντιο, έκλεισα την ημερομηνία που ήθελε και περίμενα να φτάσει η μέρα.
Η μέρα έφτασε, η ώρα έφτασε, αλλά ο Γονίδης δεν έφτανε ποτέ! Μετά από 100 τηλέφωνα το σήκωσε και μου είπε ότι ήταν στην Πάρνηθα, στο καζίνο και είχε ξεχάσει ότι είχαμε στούντιο. ΟΚ λέω, να κανονίσουμε μια άλλη μέρα τότε...
Να μην τα πολυλογώ, ξέχασε και την επόμενη φορά, μόνο που τότε δεν ξαναπήρα τηλέφωνο να ρωτήσω πού είναι! Κανα μήνα μετά, απέναντι από το τότε σπίτι μου, άνοιξε στο Θέα ο Μακρόπουλος.
Ηχολήπτης ήταν ένας εκ των κολλητών μου, Κωνσταντίνος Θεοφίλου, οπότε πήγαινα τακτικά για βόλτα και ποτάκι (με τα πόδια πήγαινα). Επίσης τότε ο Μακρόπουλος είχε ένα μεγάλο σουξέ, την "Κρίση" που ήταν επίσης στίχοι του Νίκου Γρίτση, οπότε πηγαίναμε ΚΑΙ με το Νίκο. Μια μέρα στο καμαρίνι του Μακρό, του είπαμε για ένα κομμάτι που έχουμε έτοιμο, ένα αντρικό ντουέτο (δεν του είπαμε για την περιπέτεια με το Γονίδη) και ζήτησε να το ακούσει. Το άκουσε και τα υπόλοιπα είναι ιστορία...
Τώρα το γεγονός ότι το 99,4% του πληθυσμού αγνοεί την ύπαρξη αυτού του τραγουδιού, τα παράπονά σας στη SONY Music που το κυκλοφόρησε το 2007 (στο cd single του "Φώναξε πιο δυνατά") και το έθαψε......έστω κι άθελά της».
Στο τέλος, πόσταρε το επίμαχο τραγούδι: «Δεν πουλάω την ψυχή μου», που τραγουδά ο Νίκος Μακρόπουλος!
