Πόσα γοητρόνι (*) μπορεί να κρύβονται σ’ ένα muffing top και τί είδους; Ο αυστραλέζικος όρος επινοήθηκε για να χαρακτηρίσει υποτιμητικά το σωσιβιάκι που όχι μόνον περισσεύει απ’ τα κουμπωμένα ρούχα αλλά επιδεικνύει με απροσποίητη αυταρέσκεια την αμφισβητούμενη χάρη του. Ότι βεβαίως, οι φέρουσες και φέροντές το ουδόλως πτοήθηκαν απ’ τον χαρακτηρισμό και καθιέρωσαν την ζουμπουρλή τάση να αφήνουν το σώμα τους εκεί κάτω απ’ τη μέση ακάλυπτο, εξελίσσοντας την έννοια της έκφρασης ‘τα πάχη μου τα κάλλη μου’ κυριολεκτικά σε άποψη, έδωσε στον όρο την δυναμική που χρειαζόταν για να χαρακτηριστεί κατ’ αρχήν δημιουργικός και ως τέτοιος να βρει τη θέση του στο τελευταίο αναθεωρημένο ηλεκτρονικό Oxford English Dictionary.

Mετά το σατυρικό ‘muffin man’ που σολάρισε ο πολύς (και χωρίς ίχνος muffin top) Frank Zappa τραγουδώντας με τα μουστάκια του «..Girl you thought he was a man -But he was a muffin -He hung around till you found – That he didn’t know nuthin …” ακολουθεί το ατυχές για τα γούστα μου «Muffin Top» της Jenna Maroney και φυσικά το γνωστό στιχάκι « …Cause I’m bluffin’ with my muffin”… που τραγουδάει η Lady Gaga στο πολυπαιγμένο hit ‘Poker Face’ που –προφανώς- δεν θα μεταφράσω. Στο καθημερινό αγγλόφωνο λεξιλόγιο το muffin ως συνδυασμός γεύσης, αίσθησης, σχήματος και κυρίως σχετικών συνειρμών, αποδείχθηκε άκρως εμπνευστικό. Οι προσδιορισμοί που προήλθαν προσθέτοντας επιπλέον λέξεις στο βασικό ‘muffin’ συνεχίζουν να αβγατίζουν, λανσάροντας αντίστοιχες έννοιες, άλλες τεχνικές κι άλλες μεταφορικές επιρρεπείς στην εξυπνάδα ή στην πονηριά ή και στην γελοιότητα – έχει άλλως πως απ’ όλα ο λεκτικός μπαξές για να καλύψει κάθε είδους φιλομάθεια κι αν σας ενδιαφέρει το ζήτημα ρίξτε μια ματιά εδώ.

Κι ενώ για όλα αυτά τα περιφερειακά καθώς διαπίστωσα είχα μια μικρή ιδέα, πρακτικά με τα ίδια τα muffins μέχρι μερικές ημέρες πριν δεν είχε τύχει να ασχοληθώ επισταμένως και μη, πλην βεβαίως κάποιων δοκιμών σε αμερικάνικου και αγγλικού τύπου κεκάκια, τα περισσότερα εκ των οποίων εν Ελλάδι σερβιρισμένα, είχα βρει απίστευτα γλυκά έως λιγωτικά. Ακόμη όμως κι αν δεν τόχεις ξανακάνει στη ζωή σου, όταν το κάνεις 100 φορές σε 1 μέρα (ούτε παλιομοδίτικη τιμωρία ορθογραφίας να ήταν), ε… που θα πάει και …που να πάρει, το μαθαίνεις το έργο καλά για να μην πω ότι κάνεις στο θέμα ντοκτορά.

Backstage κι όσα δεν τράβηξε η μηχανή: 1. Tα πρώτα 12 μάφιν που τα πέταξα (ήταν χωρίς επιτυχία ψωμάκια και γευστικά εντελώς επίπεδα) 2. Τα δεύτερα – τρίτα (τα μισά φύγαν στις δοκιμές και μεταξύ μας, τα 4-5 από μένα). 3. Την ημερίδα ‘χαμός στην κουζίνα’ (κυρίως λόγω της συγκεκριμένης ποσότητας). 4. Το δούλεμα που έφαγα για το οργανωμένο έγκλημα της μαφινοπαραγωγής. 5. Την προσπάθεια να τα κρύψω στο τέλος, γιατί είχα κουραστεί να ψήνω και να τα κλέβουν πέντε –πέντε. 6. Το ύφος βαρεμένης καθηγήτριας όταν τελείωσα (μου είχε βγει η σοκολάτα απ’ τα αυτιά). 7. Την ικανοποίηση της μικρής μου κόρης όταν τα πήγαινε (τα 71 που επιβίωσαν) την άλλη μέρα στο σχολείο.

Mεταφέρω λοιπόν τη συνταγή για σοκολατένια muffins με όλες τις βελτιώσεις που έγιναν καθ’ οδόν. Σας ενημερώνω δε ότι δεν είναι στην κατηγορία των πάνγλυκων κέικ (τύπου ζαχαροπλαστείου), αλλά είναι ζουμερά, καταλαβαίνεις τη σοκολάτα και είναι ορεκτικότατα. Αν επιμένετε στην «ζουμπουρλίδικη» γλυκύτητα, δεν έχετε παρά να αυξήσετε τη ζάχαρη κατά βούληση.

Δυο πράγματα ακόμη: Tα σοκολατένια μάφιν έχουν και κακάο και σοκολάτα. Η τελευταία λιώνει στο στόμα και δίνει αυτή την επιπλέον αξιολάτρευτη γλύκα. Χρησιμοποίησα bitter σοκολάτα σε μπίλιες (αυτά που λέμε τσιπς), αλλά ανάλογα με τα γούστα σας, μπορείτε να βάλετε σοκολάτα γάλακτος ακόμη και λευκή, που δίνει άλλα γευστικά ημιτόνια. Είναι σημαντικό να επιλέξετε ένα καλής ποιότητας κακάο.
Καθότι ξεσκόνισα διάφορα βιβλία και γκούγκλισα επί μακρόν, στο τέλος πειραματίστηκα με μια πληροφορία που μάζεψα κάπου ανάμεσα στα εντατικά διαβάσματα και συνιστούσε ξινόγαλο αντί για γάλα. Το δοκίμασα κι αυτό. Το αποτέλεσμα και στις δυο περιπτώσεις (γάλα – ξινόγαλα) βγαίνει μια χαρά, με το ξινόγαλα όμως τα μάφιν ‘πετάνε’ μια ένταση παραπάνω.

Αυτά της συνταγής είναι τα αμερικάνικα μάφιν (τα αγγλικά παρασκευάζονται αλλιώς – θάχουμε κι άλλο ραντεβού με το θέμα), όπερ σημαίνει ότι η διαδικασία της παρασκευής τους είναι τόσο απλοποιημένη που συνοψίζεται σε δυο μπολ, ένα με τα στεγνά υλικά και ένα με τα υγρά (για νορμάλ ποσότητα δεν υπάρχει σχεδόν πασάλειμμα). Στο τέλος αυτά ενώνονται με συνοπτικές διαδικασίες κατά το δυνατόν. Κι εδώ έρχεται το τελευταίο κόλπο, που λέει ότι εκεί, στην τελευταία πράξη ακολουθείται τη διαδικασία που ισχύει για το σουφλέ. Αναμιγνύετε με τις λιγότερο δυνατόν κινήσεις, χωρίς παραζάλισμα. Έτσι τα μάφιν γίνονται πιο αφράτα.

Υ.Γ. Ο όρος ‘γοητρόνια’ ανήκει στην φίλη μου, την Cιμώνη. Τον δανείζομαι επαληθεύοντας τη φήμη που κυκλοφορεί στα καθ’ ημάς περί «συγγραφέως-μίξερ».

Η ΣΥΝΤΑΓΗ

Προετοιμασία: 10 λεπτά και περίπου 20 λεπτά το ψήσιμο. Λιώστε το βούτυρο όσο ζεσταίνεται ο φούρνος. Δοκιμάστε με οδοντογλυφίδα στα 18-19 λεπτά κι αν βγαίνει καθαρή, είναι έτοιμα. Χρειάζεστε την ειδική φόρμα-ταψάκι για το ψήσιμο και τις ανάλογες χάρτινες θήκες. Εύκολη και γρήγορη συνταγή.

Υλικά (για 12 μάφιν)

Στεγνά υλικά

2 φλ. αλεύρι (240 γραμ.)
1 1/3 φλ. μαύρη ζάχαρη μαλακή
½-2/3 φλ. κακάο σε σκόνη
2/3 – 1 φλ. μπίλιες σοκολάτας (μαύρη, γάλακτος ή άσπρη)
1,5 κ.γ. baking powder
1 κ.γ. σόδα μαγειρικής
½ κ.γ. αλάτι

Υγρά υλικά

1 φλ. ξινόγαλα (240ml)
2 αβγά μεγάλα
1/2 φλ. και 1 κ.σ. βούτυρο λιωμένο και σε θερμοκρασία περιβάλλοντος (όχι καυτό)
1-2 κ.γ. άρωμα βανίλιας (υγρό)

για το γαρνίρισμα: ζάχαρη σε χρώματα (κόκκινο, πράσινο, λιλά, ροζ)

Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 190-200 βαθμούς C. Bάζετε μέσα το βούτυρο σε μπολ να λιώσει.

Ετοιμάζετε τα στεγνά υλικά: Τα ανακατεύετε όλα μαζί καλά σε μπολ.

Eτοιμάζετε τα υγρά υλικά: Κάνετε το ίδιο έχοντας χτυπήσει πρώτα τα αβγά, με πηρούνι και ανακατεύοντας στο μίγμα όλα τα υπόλοιπα.

Σύνθεση: Αδειάζετε τα υγρά στα στερεά υλικά. Ανακατεύετε με σπάτουλα το μίγμα να ομογενοποιηθεί – δεν το ζαλίζετε με περιττές κινήσεις (όσες λιγότερες τόσο το καλύτερο).

* Αδειάζετε το περιεχόμενο στο ταψί –φόρμα για μάφιν, όπου έχετε τοποθετήσει σε κάθε κενό από μια χάρτινη θήκη.

* Γεμίζετε κάθε χάρτινη θήκη ως πάνω (βολεύει να χρησιμοποιήσετε μεγαλύτερο κουτάλι από το κανονικό της σούπας, αυτό της σαλτσιέρας βοηθάει).

* Ψήνετε στον καλά προθερμασμένο φούρνο για 18-20 λεπτά. Μην μπείτε στον πειρασμό να ψήσετε για παραπάνω από 20’, κινδυνεύετε να κάνετε τα μάφιν στεγνά.

* Τσεκάρετε το ψήσιμο με οδοντογλυφίδα, με την οποία τρυπάτε ένα. Θα πρέπει να βγαίνει καθαρή.

* Τα βγάζετε απ’ το φούρνο και τα αφήνετε 5-10 λεπτά να κρυώσουν πάνω σε σχάρα. Όταν είναι σε θερμοκρασία περιβάλλοντος περίπου (όχι καυτά) τα γαρνίρετε με τους κόκκους χρωματιστής ζάχαρης.

Σημείωση: Aν θέλετε η ζάχαρη να κολλήσει πιο εύκολα, αλείψτε τα ελάχιστα (το εννοώ) με πινέλο, που έχετε στο τσακ βουτήξει (σχεδόν στη μύτη) σε ελαφρά αραιωμένο σιρόπι.

Σερβίρισμα: Mε τον καφέ ή το τσάι, αλλά και με παγωτό ή κρέμα α κοτέ.

Για περισσότερες συνταγές αλά Pandespani πάτα εδώ.